Żyworódka to nie tylko prosta w uprawie roślina, ale przede wszystkim skarbnica prozdrowotnych substancji. Nie bez przyczyny jej działanie porównywane jest do działania aloesu. Jak uprawiać żyworódkę, i w jaki sposób wykorzystać jej leczniczy potencjał?
Żyworódka — odmiany
Żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum) jest sukulentem wywodzącym się z Madagaskaru, ale w stanie naturalnym można ją spotkać również w m.in. Azji, Australii, Ameryce Środkowej, czy na wyspach Pacyfiku. W Polsce spotyka się ją na parapetach mieszkań, jako że jest odporna na niesprzyjające warunki, najczęściej zdobi korytarze szkół i urzędów. Jej wygląd jest charakterystyczny — mięsiste, skórzane liście są ustawione naprzeciwległe. Ich długość może wynosić od 5 do 20 cm, a szerokość 2,5 cm do 12 cm. Górne liście są pierzaste, a dolne proste i jajowate. Na karbowanych krawędziach liści nie rozwijają się gotowe do przesadzenia rozmnóżki, ale sadzonki pojawiają się wokół liścia dopiero po jego zerwaniu i ułożeniu na wilgotnej powierzchni. Żyworódka w medycynie chińskiej znana jest od wieków, a od pewnego czasu jej prozdrowotne właściwości zaczęły cieszyć się uznaniem także u nas.
Fot. iStock/żyworódka pierzasta
Często można spotkać na parapetach także dwie inne odmiany żyworódek.
Żyworódka Daigremonta (Bryophyllum daigremontiana) również posiada właściwości lecznicze, ale można ją stosować jedynie zewnętrznie, ze względu za obecność w jej składzie zawartość glikozydów nasercowych. Ma sztywne i grube pędy, do tego strzałkowe i szerokie liście, na których rozwijają się gotowe do przesadzenia rozmnóżki. Uprawiana w doniczce żyworódka Daigremonta osiąga wysokość około 90 cm.
Fot. iStock/Żyworódka Daigremonta
Żyworódka wąskolistna (Bryophyllum tubiflora) charakteryzuje się wąskimi liśćmi w rurkowatym kształcie. Mimo że ona również posiada właściwości lecznicze, uprawiana jest głównie dla celów ozdobnych.
Żyworódka pierzasta — właściwości zdrowotne, zastosowanie
Istnieje wiele gatunków żyworódki, i choć każda z nich ma zastosowanie w medycynie naturalnej, to jednak żyworódka pierzasta (lekarska) jest najbardziej doceniana jej odmianą. Jej mięsiste liście kryją w sobie m.in. składniki mineralne takie jak: magnez, żelazo, krzem, potas, miedź, wapń, cynk, mangan, selen, glin i bor. Żyworódka jest również skarbnicą witaminy C, która wzmacnia odporność i działa przeciwzapalanie. Dzięki temu sok z żyworódki stosuje się jako specyfik do wzmocnienia odporności, zwłaszcza jesienią i na początku wiosny. Sok z żyworódki wpływa także na regenerację organizmu, a to nie wszystkie jej zalety.
Sok z żyworódki na skórę
Żyworódka pierzasta ułatwia i przyspiesza gojenie się uszkodzeń skórny, takich jak: rany, otarcia, odleżyny, odmrożenia czy oparzenia. Stosuje się go także u kobiet karmiących piersią, jako remedium na popękane brodawki. Polecany jest również w przypadku trądziku oraz przy zmianach ropnych na skórze. Sok z żyworódki może być stosowany do zmniejszenia widoczności blizn, oraz jako sposób na łagodzenie skutków ukąszeń owadów.
Żyworódka pierzasta na stany zapalne jamy ustnej
Żyworódkę poleca się w przypadku bólu zębów i krwawiących dziąseł. Leczniczo można płukać jamę ustną sokiem, jak i przykładać do zmienionego miejsca gazik nasączony sokiem.
Fot. iStock/żyworódka
Wsparcie dla układu oddechowego
Sok z żyworódki stosowany jest w medycynie naturalnej jako wsparcie kuracji leczniczej w przypadku chorób takich jak: kaszel, katar, astma oskrzelowa, astma alergiczna, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, czy angina. Zaleca się w powyższych przypadkach spożywanie 30 kropli soku z żyworódki dziennie.
Żyworódka łagodzi bóle
Sok z żyworódki można wcierać kilka razy dziennie w bolesne miejsce, by załagodzić dolegliwości. Stosuje się go zewnętrznie przy bólach głowy, stawów czy kręgosłupa.
Na problemy z żołądkiem
Żyworódka pierzasta może być pomocna w łagodzeniu dolegliwości związanych ze zgagą, może pomóc osobom, które borykają się m.in. ze zgagą, a także wrzodami żołądka. Zaleca się w tym przypadku wypijanie 20 kropli soku z żyworódki trzy razy dziennie przed posiłkiem.
Sok z żyworódki na łupież
Sok z żyworódki pierzastej sprawdza się w walce z łupieżem. Aby pozbyć się kłopotu, należy nacierać głowę płynem co dwa dni, aż do ustąpienia dolegliwości. Ponadto sok poprawia ukrwienie skóry, wzmacnia cebulki włosowe, dzięki czemu włosy stają się mocniejsze i zdrowsze.
Fot. iStock/żyworódka pierzasta
Przepis na sok z żyworódki
Liście żyworódki pierzastej umyj, przełóż do miseczki i odłóż na 3-5 dni do lodówki. Po upływie tego czasu liście pokrój w kostkę, przełóż do naczynia (miska, słój), w którym można bezpiecznie ugnieść liście drewnianą łyżką, alby wydzielił się z nich sok. Odstaw go znów do lodówki na 2-3 godziny, po tym czasie odciśnij powstały sok i miazgę przez gazę. Powstały sok z żyworódki przechowuj w chłodnym i zacienionym miejscu.
Sok z żyworódki — przeciwwskazania
Soku z żyworódki nie jest polecany osobom cierpiącym na podwyższony poziom potasu lub znajduje się on na górnej granicy normy. Jeśli sok z żyworódki przygotowano z dodatkiem spirytusu jako konserwantu, nie można go podawać dzieciom, kobietom ciężarnym lub karmiącym. W przypadku zażywania leków na stałe, stosowanie żyworódki warto skonsultować z lekarzem.
Żyworódka pierzasta — jak ją uprawiać?
Żyworódka pierzasta nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Ponieważ należy do sukulentów, jest odporna na okresy przesuszenia i błędy początkujących hodowców, rzadko też zapada na choroby. Wymaga jednak stanowiska dobrze oświetlonego i ciepłego (zimą temperatura powinna wynosić powyżej 15 º Celsjusza; latem do 25 ºC).
Żyworódka pierzasta nie wymaga również specjalnego podłoża, ale powinno być przepuszczalne. Sprawdzi się tu nawet uniwersalna ziemia dla kwiatów, jak i dedykowana kaktusom i sukulentom. Można ją uprawiać zarówno w uniwersalnej ziemi, jak i w glebie przeznaczonej dla innych sukulentów i kaktusów.
