Go to content

Orzechy włoskie – jakie mają właściwości dla zdrowia i czy każdy może po nie sięgać?

Orzechy włoskie - właściwości dla zdrowia i przeciwwskazania
Fot. iStock

Orzechy włoskie to jedne z najzdrowszych orzechów. Warto zadbać, by pojawiały się regularnie w diecie, ze względu na ich prozdrowotne właściwości. To popularna przekąska, a także składnik ciast, deserów czy dodatek do sałatek i mięs. Co kryją w sobie orzechy włoskie, jakie mają zalety, i czy istnieją przeciwwskazania do wprowadzenia ich do jadłospisu?

Orzechy włoskie na stałe wrosły w krajobraz polskich ogrodów. Te potężne drzewa zaczynają owocować już po 4-5 roku od zasadzenia i mogą dożywać nawet 500 lat. Owoce orzecha włoskiego dojrzewają w październiku. Jadalny orzech ukryty jest w zielonej, mięsistej okrywie, która po dojrzeniu pęka, odsłaniając twardą, jasnobrązową skorupę orzecha. Aby dostać się do jego wnętrza, należy skorupę rozłupać. Co ciekawe, nazwa orzechów włoskich nie ma wiele wspólnego z Włochami, a z Rumunią i jej historyczną krainą o nazwie Włoszczyzna.

Orzechy włoskie - właściwości dla zdrowia i przeciwwskazania

Fot. iStock/orzechy włoskie

Orzechy włoskie — wartości odżywcze, kcal

Jak wszystkie orzechy, orzechy włoskie są bardzo kaloryczne — w 100g kryje się 683 kcal. To dużo, jednak trzeba pamiętać o tym, że to nie są puste kalorie, ponieważ orzechy dostarczają one wiele wartościowych dla zdrowia substancji. Ze względu  na kaloryczność zaleca się zjadanie maksymalnie garści orzechów włoskich dziennie. W orzechach włoskich znajdziemy przede wszystkim tłuszcze (63 g/100g), w tym zdrowe tłuszcze nienasycone, białko (17 g/100g), węglowodany (10 g/100g), oraz błonnik (5,9 g/100g). W orzechach włoskich znajdziemy także witaminę E, C, witaminę B1, B6, B9, oraz minerały: miedź, mangan, żelazo, fosfor, wapń, cynk, potas.

Warto także wspomnieć, że mają one niski indeks glikemiczny = 15, dzięki czemu nie powodują wahań poziomu glukozy we krwi, a tym samym mogą po nie sięgać bezpiecznie osoby z cukrzycą typu 2.

Orzechy włoskie — właściwości 

Tradycja przypisuje orzechom włoskim liczne właściwości, które związane są z ich niezwykłym kształtem przypominającym mózg. Faktycznie zaliczamy je do jednych z najbardziej wartościowych orzechów, które wpływają na zdrowie na kilka różnych sposobów.

Wspierają pracę mózgu

Orzechy są włoskie niezastąpione w diecie osób uczących się i pracujących umysłowo, ponieważ są skarbnicą fosforu, niezbędnego dla prawidłowej pracy mózgu. Fosfor jest budulcem mózgu, wspiera zachowanie funkcji poznawczych, a jego obecność jest konieczna w procesie przewodzenia bodźców nerwowych. Porcja 100 g orzechów dostarcza prawie połowę dziennego zapotrzebowania na ten pierwiastek. Ponadto obecne w orzechach włoskich antyoksydanty i kwasy omega-3, wpływają na poprawę pamięci i wspierają procesy myślowe.

Chronią kości

Wspomniany fosfor jest niezastąpiony dla zdrowych kości i zębów. Wpływa na utrzymanie kości w dobrym stanie i wzmacnia je, podobnie jak zęby. Udowodniono, że odpowiednia ilość wapnia i fosforu w diecie dobrze wpływa na gęstość kości. Jednak nadmiar fosforu przy niedoborze wapnia może przynieść odwrotny skutek. Dieta dla zdrowia powinna być zrównoważona.

Orzechy włoskie - właściwości dla zdrowia i przeciwwskazania

Fot. iStock/Orzechy włoskie

Chronią serce

Orzechy włoskie wpływają na obniżenie poziomu „złego” cholesterolu, chronią przed powstawaniem zakrzepów krwi. Obecna w orzechach L-arginina wspiera rozszerzenie naczyń krwionośnych, co przekłada się na obniżenie ciśnienia krwi i, tym samym, ryzyka zawału serca.

Obniżają ryzyko rozwoju nowotworów i chorób przewlekłych

Obecność antyoksydantów (przeciwutleniaczy) w orzechach przemawia do włączenia ich do diety antynowotworowej. Antyoksydanty chronią komórki organizmu przez szkodliwym wpływem wolnych rodników, przez co obniżają ryzyko rozwoju nowotworów i chorób przewlekłych. Warto wiedzieć, że większość antyoksydantów kryje się w brązowej jadalnej skórce okalającej orzechy, dlatego nie warto ich z niej obierać

Mogą wspierać proces odchudzania

Mimo że są kaloryczne, orzechy włoskie zawierają dużą ilość białka oraz niski indeks glikemiczny. Dzięki temu po zjedzeniu ich odczuwamy sytość, a niski indeks glikemiczny zapobiega wahaniom poziomu cukru we krwi, więc ryzyko podjadania dla zabicia głodu maleje. Ponadto duża ilość błonnika dobrze wpływa hamowanie odczuwania głodu i na procesy trawienne.

Wspierają płodność

Orzechy włoskie, od dawna uważane są za skuteczne afrodyzjaki. Przeprowadzone badania wykazały, że obecne w orzechach laskowych kwasy omega-3, witaminy C i E, selen, cynk, kwas foliowy, poprawiają jakość nasienia. Jest to szczególnie istotne, jeśli dotychczasowa dieta pozostawiała wiele  do życzenia.

Chronią skórę 

Przeciwutleniacze w orzechach zwalczają wolne rodniki, które przyspieszają starzenie się komórek. Zawartość witaminy E (witamina młodości), oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych, wpływa na odpowiednie nawilżenie i poprawia wygląd skóry.

Fot. iStock/Orzechy włoskie

Orzechy włoskie — przeciwwskazania 

Liczne zalety sprawiają, że orzechy włoskie są cennych elementem diety, jednak nie każdy powinien po nie sięgać. Ostrożne powinny być osoby zmagające się z kamieniami nerkowymi. Szczawiany obecne w orzechach włoskich przyczyniają się do powstawania kamieni. Unikać ich powinny osoby z alergią na inne orzechy. W tym przypadku mogą pojawić się objawy takie, jak: problemy żołądkowo-jelitowe, zespół alergii jamy ustnej, pokrzywka i świąd skóry, napady astmy, obrzęk górnych dróg oddechowych, a nawet wstrząs anafilaktyczny.

Jak przechowywać orzechy włoskie?

Najlepiej kupić orzechy włoskie w łupinach, ponieważ zawierają dużą ilość tłuszczu i szybko jełczeją. Twarde osłony chronią je przed szkodliwym wpływem słońca, powietrza, wilgoci, więc są dłużej świeże i zdrowsze. Łuskane należy przechowywać w szczelnie zamykanym pojemniku i niskiej temperaturze, np. w lodówce (ok. roku). Trzymane w wyższych temperaturach będą krócej zdatne do spożycia (ok. 3 miesięcy), ponieważ szybciej będą jełczeć. Orzechy w łupinach można przechowywać ok. roku w materiałowym worku, wiklinowym koszu lub drewnianej skrzynce, w suchym, przewiewnym, i w miarę możliwości, dość chłodnym miejscu.


źródło: dietetycy.org.pl,www.poradnikzdrowie.pl