Kiedy Anke Evertz nagle stanęła w płomieniach przed kominkiem w swoim salonie, myślała, że umrze. Wiedziała, że nadchodzi najgorsze i że nie może nic zrobić, aby temu zapobiec. Jednakże, zamiast wpaść w panikę, ogarnął ją głęboki spokój. W momencie, gdy jej życie wisiało już na włosku, doświadczyła czegoś, co przekracza granice zwykłego ludzkiego pojmowania. Opuszczając swoje płonące ciało, wkroczyła w świat, gdzie czas i przestrzeń ustępują miejsca czemuś „większemu”, czemuś, co nie mieści się w ramach codzienności…
Międzynarodowy bestseller
„Dziewięć dni w nieskończoności” – międzynarodowy bestseller Anke Evertz, to nie tylko relacja z niezwykłej podróży przez granice ludzkiego doświadczenia, lecz także głębokie wezwanie do odkrycia własnej mocy twórczej i zrozumienia naszej boskiej natury. To „sygnał alarmowy” dla tych, którzy poszukują sensu i spełnienia w życiu, ukazujący, że każdy dzień może być przepełniony cudem i głębokim znaczeniem. Przez historię Anke Evertz, możemy zgłębić tajemnice życia i śmierci, zyskując nowe spojrzenie na naszą egzystencję i potencjał, jaki tkwi w każdym z nas.
„Pewnego dnia przypadkiem trafiłam na wywiad z Anke Evertz (choć w przypadki nie wierzę). Jej historia wstrząsnęła mną dogłębnie. Marzyłam, aby jej książka ukazała się na polskim rynku. To marzenie właśnie się spełnia. Wiele osób sądzi, że człowiek jest ciałem, które być może posiada duszę. Ta niezwykła opowieść dowodzi jednak, że jest odwrotnie – jesteśmy duszami, które posiadają ciała, a świat energii wpływa na świat materii. Przypomina nam ona również, po co tu jesteśmy i co jest największą siłą we wszechświecie. To lektura obowiązkowa. Serdecznie polecam” – rekomenduje książkę Agnieszka Maciąg.
Dramat Anke rozegrał się dosłownie w kilka sekund. Kiedy zapaliła się niczym żywa pochodnia stojąc w cienkim sportowym dresie przed kominkiem w swoim salonie, na ratunek było już za późno. Przez dziewięć dni znajdowała się w śpiączce farmakologicznej, a jej bliscy i lekarze obawiali się najgorszego. W tym czasie jej duch podróżował przez nieznane terytoria, odkrywając tajemnice świata pozacielesnego. To niezwykłe doświadczenie przemieniło nie tylko ją samą, lecz także wszystkich, którzy uczestniczyli w tej historii. Anke Evertz dzieli się swoją opowieścią, odsłaniając nam fragmenty nieskończoności i przekazując przesłanie, które może odmienić sposób, w jaki postrzegamy życie i śmierć.
Niezwykłe podróże poza ciałem: Co mówi na ten temat nauka i religia?
Podróż poza ciałem, opisana m.in. w książce Anke Evertz „Dziewięć dni w nieskończoności”, budzi wiele pytań i kontrowersji zarówno w kręgach naukowych, jak i religijnych. Spróbujmy podjąć się analizy tych doświadczeń z perspektywy naukowej i religijnej, starając się znaleźć punkty styczne oraz rozbieżności między tymi podejściami.
Podróże poza ciałem z perspektywy naukowej
W jaki sposób nauka patrzy na podróże poza ciałem? Próba zrozumienia doświadczeń poza ciałem z punktu widzenia neurobiologii, wymaga analizy procesów mózgowych, które mogą prowadzić do odczuwania takich wrażeń. Podróże poza ciałem, często określane jako doświadczenia poza ciałem (ang. Out of body experience – OBE), są zjawiskiem fascynującym, które wzbudza wiele pytań zarówno wśród naukowców, jak i osób zainteresowanych duchowością czy filozofią. Nauka podejmuje próbę zrozumienia tych doświadczeń poprzez analizę procesów mózgowych, które mogą nimi kierować.
Otóż, badania nad OBE sugerują, że tego typu doświadczenia mogą być spowodowane przez różne czynniki, zarówno neurologiczne, jak i psychologiczne. Jednym z najbardziej znanych związków z podróżami poza ciałem jest zjawisko doświadczeń bliskich zgonu (ang. Near death experience – NDE), które często towarzyszą osobom przeżywającym stan śmierci klinicznej. Podczas NDE osoba może doświadczyć wrażeń takich jak oddzielenie się od ciała fizycznego, obserwacja własnego ciała z zewnątrz, swobodne przemieszczanie się przez przestrzeń, spotkanie z istotami lub światłem, a następnie powrót do ciała fizycznego.
Naukowcy, którzy badają zjawiska OBE i NDE, często starają się wyjaśnić je poprzez neurobiologiczne mechanizmy. Jedną z hipotez jest to, że doświadczenia te mogą być spowodowane przez zmiany w funkcjonowaniu mózgu, takie jak niedotlenienie, stres czy działanie neurochemicznych substancji. Podczas NDE dochodzi do zakłóceń w funkcjonowaniu mózgu, co może prowadzić do powstawania złudzeń zmysłowych i doświadczeń odbieranych jako „wyjście poza ciało fizyczne”.
Badania funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) przeprowadzane na osobach doświadczających NDE, wykazały aktywność mózgu związaną z doświadczeniami poza ciałem. Na przykład, obszary mózgu odpowiedzialne za integrację sensoryczną i przetwarzanie informacji z ciała (takie jak korowe obszary somatosensoryczne) mogą być zaangażowane w generowanie wrażenia „oddzielenia od ciała”. Ponadto, obszary mózgu związane z emocjami i świadomością, takie jak korowy obszar czołowy i cingulum przedni, również mogą odgrywać rolę w kształtowaniu doświadczeń poza ciałem.
Jednakże, pomimo postępów w zrozumieniu neurobiologii OBE i NDE, wiele pytań wciąż pozostaje niewyjaśnionych. Naukowcy nadal starają się zidentyfikować dokładne mechanizmy biologiczne, które stoją za tymi doświadczeniami, oraz zrozumieć, dlaczego występują one tylko u niektórych osób podczas stanu śmierci klinicznej. Ponadto, istnieje potrzeba przeprowadzenia dalszych badań, aby lepiej zrozumieć, jak doświadczenia poza ciałem wpływają na życie osób, które je przeżyły, oraz jakie mogą one mieć znaczenie dla naszego zrozumienia natury świadomości i rzeczywistości.
Podróże poza ciałem z perspektywy religijnej
Podróże poza ciałem, czyli doświadczenia, w których osoba wydaje się oddzielać od swojego fizycznego ciała i eksplorować inne wymiary czy sfery istnienia, są przedmiotem zainteresowania wielu religii i duchowych tradycji na całym świecie. W różnych kulturach istnieją opowieści, praktyki i wierzenia związane z podróżami poza ciałem, które odzwierciedlają różne aspekty duchowości i metafizyki.
Wielu wyznawców różnych religii interpretuje doświadczenia poza ciałem jako duchowe przeżycia, które mogą być związane z podnoszeniem się na wyższe poziomy świadomości, kontaktowanie się z boskością lub duchowymi istotami, czy też zdobywaniem wiedzy o naturze rzeczywistości i istnienia. W niektórych religiach podróże poza ciałem są traktowane jako formy mistycznego doświadczenia, które prowadzą do głębszego zrozumienia samego siebie i rzeczywistości.
Na przykład, w hinduizmie i buddyzmie istnieją doktryny i praktyki związane z medytacją i kontemplacją, które mają na celu osiągnięcie wyższych stanów świadomości i transcendencji. W tych tradycjach podróże poza ciałem mogą być interpretowane jako osiągnięcie stanu samadhi (stanu jedności z absolutem) lub osiągnięcie nirwany (stanu wyzwolenia od cierpienia i reinkarnacji).
W chrześcijaństwie, islamie i judaizmie również istnieją opowieści i interpretacje związane z doświadczeniami poza ciałem. Na przykład, w niektórych nurtach chrześcijaństwa istnieje pojęcie wyjścia duszy z ciała podczas modlitwy kontemplacyjnej lub stanów ekstatycznych, gdzie dusza doświadcza bliskości Boga lub transcendencji. W islamie istnieją relacje o podróżach poza ciałem, takich jak mi’raj (nocna podróż Proroka Mahometa do nieba), które są interpretowane jako duchowe przeżycia mające na celu zbliżenie się do Boga.
W religiach pierwotnych i plemiennych również istnieją wierzenia i praktyki związane z podróżami poza ciałem, które są często związane z komunikacją z duchami przodków, kontaktowaniem się z duchowym światem czy zdobywaniem wiedzy o duchowym wymiarze rzeczywistości. Podróże poza ciałem są więc często postrzegane jako ważny element duchowego rozwoju i poszukiwania głębszego zrozumienia siebie i świata w ramach różnych religijnych i duchowych tradycji. Są interpretowane przez pryzmat wierzeń, praktyk i filozofii poszczególnych religii i kultur, co sprawia, że mają one różnorodne znaczenie i implikacje dla wyznawców tych tradycji.
Podróże poza ciałem stanowią fascynujący obszar badawczy, który prowokuje do głębszych refleksji nad naturą rzeczywistości, ludzkiego umysłu i duchowości. Ich interpretacja zarówno z perspektywy naukowej, jak i religijnej, może prowadzić do zrozumienia wspólnych elementów, jak i różnic w naszym pojmowaniu świata i samego siebie. Dalsze badania i dialog między różnymi dyscyplinami są kluczowe dla pełniejszego zrozumienia tego zjawiska i jego znaczenia dla ludzkiego życia.
Książka Anke Evertz, w której opisuje ona swoje doświadczenia z oddzielaniem się od ciała, wydaje się być niezwykle wartościowym źródłem w kontekście tych badań. Jej osobista historia i wnioski mogą dostarczyć cennych perspektyw i inspiracji dla dalszych eksploracji tego zjawiska. Warto przeczytać tę pozycję, aby uzyskać głębsze spojrzenie na podróże poza ciałem i ich potencjalne znaczenie dla ludzkiego życia. Dzięki niej możemy lepiej zrozumieć tę fascynującą dziedzinę i otworzyć się na dialog między różnymi dyscyplinami, co może prowadzić do bardziej kompleksowego spojrzenia na tę tematykę.
