Są parą. Zwyczajną – praca, dzieci, kredyt na mieszkanie. Czasem się kłócą, ale generalnie wiodą raczej stateczne życie. On dużo pracuje, ona więcej czasu poświęca dzieciom i domowi. Poznaje sąsiada, to ojciec koleżanki jej córki. Spotykają się często, bo dziewczynki chodzą razem na różne zajęcia. I w końcu z tych spotkań rodzi się romans. Trwa to chwilę, może trwałoby dłużej, gdyby się nie wydało. Co teraz? Scenariusze są cztery.
Zdrady zdarzają się często. To zawsze cios w małżeństwo, w porządek, który był fundamentem twojego życia, twojego poczucia własnej wartości i bezpieczeństwa. Jak się zachować, co dalej? Możesz działać wg jednego z poniższych scenariuszy, możesz te połączyć kilka w jedno. Wiedz jednak, że przyjęcie informacji o zdradzie partnera/partnerki i zachowanie spokoju i kultury to ogromne wyzwanie. Możliwe do wykonania, ale wymagające ogromnej pracy. Musisz zadać sobie pytanie, czy twoje małżeństwo i rodzina mogą to przezwyciężyć, czy nie?
Scenariusz 1: Przebaczenie i pogodzenie się
Osoba, która zdradziła zdała sobie sprawę z tego, jak bardzo zraniła współmałżonka, prosi o przebaczenie, zapewnia, że to był największy błąd jaki popełniła w życiu. Żeby związek miał szansę się odbudować, wszelkie kontakty z „tym trzecim” powinny zostać zerwane. Zdradzony musi dostać od zdradzającej czas na przemyślenie, czy da radę wybaczyć i żyć z tą zdradą, czy też nie. Życie, które spędzili razem, ze swoimi dziećmi, może przeważyć nad bezmyślną, tymczasową relacją. Jednak najważniejszym pytaniem nie jest, czy mogą, ale czy chcą naprawić to, co się zepsuło? Oboje mogą chcieć skonsultować się z terapeutą.
Podjęcie decyzji będzie oznaczało, że:
- Osoba, która zdradziła musi żałować i starać się naprawić szkody
- Jeśli zdradzony wierzy w jej szczerość, może nauczyć się znowu ufać
- Z perspektywy czasu może również zrozumieć powody błądzenia żony, deficyty, które skłoniły ją do zdrady
- Para zaczyna zupełnie nowe rozdanie. Ich związek nigdy nie będzie taki, jak kiedyś – co nie oznacza, że nie może być lepszy lub zwyczajnie udany i szczęśliwy.
Scenariusz 2: Przebaczenie i pożegnanie
Zdrada narusza fundamenty związku, czasami te pęknięcia są tak duże, że nie można ich naprawić. Nawet jeśli para podejmie decyzję o rozstaniu, osoba, która zdradziła może szukać przebaczenia. Powinna też być skłonna do kompromisów podczas rozwodu. Co się zaś tyczy osoby zdradzonej, może wybaczyć, ale nie musi. Często zależy to od tego, jaka jest sytuacja z „tą trzecią osobą”. Przynajmniej do sfinalizowania rozwodu romans powinien zostać zawieszony. To ważne również ze względu na dzieci. Lepiej nie fundować im kolejnego szoku.
Poza tym warto wziąć pod uwagę wstyd i upokorzenie osoby zdradzonej. Ten, kto zdradził natomiast, przynajmniej w świecie idealnym, powinien pozwolić, by emocje opadły. Dać wszystkim potrzebny im czas.
Scenariusz 3: Rozwód
Osoba zdradzona nie chce nawet myśleć o wybaczeniu zdrady. Zanosi się na rozwód z wielką urazą i bólem w tle. Zdradzony obwinia zdradzającą o sprowadzenie na rodzinę nieszczęścia i nie ma zamiaru odpuścić, będzie żądał zapłaty. To moment, kiedy – choć to bardzo trudne – zdradzony musi postarać się myśleć racjonalnie, nie pozwolić, by gniew przysłonił zdrowy rozsądek. Oczywiste rozdźwięki i urazy między rodzicami mogą być katastrofalne dla rozwoju dzieci.
Ofiara może szybko ulec samousprawiedliwiającej się wściekłości. Gdyby on uciekł się do przemocy – słownej lub fizycznej – wówczas ona może i powinna skorzystać z poradnictwa lub egzekwowania prawa, aby chronić siebie i zachować porządek. Gniew pali się dłużej niż jakiekolwiek inne sztuczne paliwo. Często jeszcze długo po rozstaniu. Pomimo niesprawiedliwości tej sytuacji, osoba, która została zdradzona, musi spróbować postępować racjonalnie, zapanować na impulsami i urazą.
Scenariusz 4: Wina i wstyd
W tym scenariuszu osoba, która dopuściła się zdrady, sypie sól na rany zdradzonego, obwiniając go o wszystko. To typowy narcyzm. Narcyz śmieje się z bolesnych dla innych konsekwencji i myśli tylko o sobie.
Czy taka sytuacja może okaleczyć psychiczną stabilność zdradzonego i być szkodliwa dla dzieci? Spójrzmy na to w ten sposób: umieszczając zdradzonego na linii ognia i grając ofiarę, osoba zdradzająca pokazuje emocjonalną pustkę typową dla narcyzów: zero żalu, zero empatii. A bez żalu, tracimy moralny kręgosłup. Żal może być zdrowy i pomocny. Wymaga spojrzenia w lustro i pociągnięcia samego siebie do odpowiedzialności za swoje działania. To trudne i bolesne, ale ona jeszcze może zrozumieć, co mu zrobiła.
- ZOBACZ TEŻ: Zdrada boli przez całe życie. Moment, w którym się o niej dowiadujesz zmienia dosłownie wszystko
źródło: psychologytoday.com
