Zespół Otella to zaburzenie psychotyczne charakteryzujące się urojeniami związanymi z uczuciem patologicznej zazdrości wobec partnera życiowego oraz chorobliwymi i bezpodstawnymi podejrzeniami o jego niewierność, którego podłożem często są zaburzenia psychiczne lub neurologiczne. Jak żyć w związku z taką osobą?
Zespół Otella – czym się przejawia?
W znakomitej większości przypadków zespół Otella dotyczy mężczyzn, zwłaszcza gdy nadużywają oni środków psychoaktywnych – alkoholu lub narkotyków. W wielu przypadkach chorzy stosują przemoc wobec swoich kobiet, ze względu na trudności w odróżnieniu i prawidłowym zinterpretowaniu rzeczywistych zachowań oraz kontrolowaniu swoich emocji. U osób z syndromem Otella często pojawiają się obsesyjne myśli, które prowadzą do kontroli partnera, a czasami nawet działań zagrażających ich zdrowiu psychicznemu lub fizycznemu.
Jak rozmawiać z osobą z zespołem Otella i jak z nią żyć?
Osoby z zespołem Otella wyróżniają charakterystyczne zachowania i przekonanie, że ich partner życiowy jest niewierny i dopuszcza się zdrady, choć podejrzenia te pojawiają się pomimo braku dowodów i jednoznacznych czynników, które mogłyby na to wskazywać. Ze względu na obsesję i trudność we właściwej ocenie faktów, związek z chorym stanowi ogromne wyzwanie. W wielu przypadkach dochodzi w nich do przemocy domowej, znęcania się fizycznego lub emocjonalnego, co może stwarzać poważne zagrożenie dla partnera oraz innych domowników. Jeśli pomimo niepokojących objawów, zdecydowałaś się kontynuować relację ze swoim ukochanym, mamy kilka wskazówek, jak lepiej radzić sobie z zazdrością partnera.
- Poświęć mu więcej czasu, aby udowodnić, że Wasz związek i jego miłość są dla Ciebie ważne. Regularne przypominanie mu o tym, jak bardzo cenisz tę relację, może pomóc w zbudowaniu silniejszego zaufania.
- Pamiętaj, aby nigdy nie porównywać partnera i jego cech z innymi mężczyznami – nie tylko kolegami, ale także członkami rodziny. Nie warto także wracać do chwil, które spędziłaś z byłym chłopakiem (wakacje, wspólne doświadczenia, rozmowy), ponieważ może to pogłębić uczucie niepewności i stanowić podstawę do zazdrości i obsesyjnych oskarżeń.
- W związku z osobą chorą na zespół Otella kluczowa jest cierpliwość i wyrozumiałość. Jeśli partner za wszelką cenę, próbuje dociec, gdzie byłaś lub co robiłaś konkretnego dnia, ponieważ podejrzewa Cię o kłamstwa i niewierność, spróbuj spokojnie i wyczerpująco odpowiedzieć na wszystkie pytania, popierając je możliwymi dowodami (na przykład zdjęciami czy biletami, na których widnieje data).
- W przypadku wystąpienia niespodziewanych komplikacji zawsze pamiętaj o poinformowaniu partnera o swoim spóźnieniu lub zmianie planów. To go uspokoi i zapobiegnie tworzeniu przez niego nieprawdopodobnych scenariuszy.
Nigdy nie można jednak zapominać o własnym komforcie emocjonalnym i poczuciu bezpieczeństwa. Jeśli związek z osobą chorą na zespół Otella staje się bardzo uciążliwy i istotnie wpływa na spadek samopoczucia partnera, warto przemyśleć, czy jego kontynuowanie to dobry pomysł. Rozstanie jest zasadne przede wszystkim w sytuacji, gdy chory przekracza granice z powodu zazdrości i nieustannie wzbudza w drugiej osobie strach, niepewność i poczucie zagrożenia.
Zobacz również: Czy zazdrość o partnera może być objawem choroby?
Czy związek z osobą chorą na zespół Otella może być szczęśliwy?
Bez wątpienia związek z osobą chorującą na zespół Otella jest skomplikowany i trudny, jednak przy otrzymaniu odpowiedniego wsparcia i pomocy od wykwalifikowanych specjalistów w tej dziedzinie (psychiatrów, psychologów, terapeutów i lekarzy) radzenie sobie z tym zaburzeniem jest możliwe. Jeśli chory zdecyduje się na ukierunkowane leczenie farmakologiczne oraz psychoterapię, być może będzie mógł sprawnie zarządzać swoimi zachowaniami i skutecznie je kontrolować. W wielu przypadkach wspólna terapia osoby chorej i jej partnera może przynieść zadowalające efekty, które pozwolą im zbudować zdrowy, szczęśliwy związek. Ważne jednak, aby natychmiast po zauważeniu u drugiej połówki niepokojących objawów – nieustannych, bezpodstawnych oskarżeń i skłonności do agresywnych zachowań – zacząć szukać pomocy u specjalisty.
