Zespół chronicznego zmęczenia często nie jest traktowany zbyt poważnie. Bywa kojarzony z lenistwem. Prawda jednak jest zupełnie inna. Zespół chronicznego zmęczenia jest dolegliwością, która wyniszcza organizm. Nie ustępuje po odpoczynku. Co warto o nim wiedzieć?
Zespół chronicznego zmęczenia – czym jest?
Zespół chronicznego zmęczenia (Chronic Fatique Syndrome – CFS), nazywany również zespołem przewlekłego zmęczenia (ZPZ) to stan zdrowia, który charakteryzuje się uczuciem skrajnego wyczerpania organizmu. Nasila się po aktywności – zarówno fizycznej jak i umysłowej, ale niestety nie ustępuje po odpoczynku. Chroniczne zmęczenie nie jest typowym zmęczeniem, które towarzyszy nam po ciężkim dniu, a mija po nocy. To stosunkowo rzadkie zaburzenie, na które cierpi zaledwie około 1 proc. populacji.
Objawy
Głównym i najbardziej charakterystycznym objawem zespołu chronicznego zmęczenia jest złe samopoczucie, wyczerpanie i skrajne zmęczenie. Taki stan musi trwać co najmniej pój roku. Do kolejnych objawów utożsamianych z chorobą zaliczamy:
- Problemy z pamięcią
- Ból głowy
- Problemy ze snem
- Objawy grypopodobne
- Zawroty głowy
- Nudności
- Nieregularne bicie serca
- Płytki oddech
- Tkliwość węzłów chłonnych
Osoba doświadczająca objawów chronicznego zmęczenia obserwuje minimum cztery z powyższych symptomów. Rozpoznanie choroby opiera się na dokładnej analizie objawów zgłaszanych przez pacjenta. Nie ma badania, testu, który dawałby 100 proc. wynik.
Ta często bagatelizowana choroba „atakuje” organizm i znacznie pogarsza codzienne funkcjonowanie. Dlatego jeśli zaobserwujemy u siebie niepokojące objawy utrzymujące się od dłuższego czasu, powinniśmy zgłosić się do specjalisty.
Zobacz również: „Migrena to nie histeria. To taka sama choroba jak egzema czy astma. W dodatku może być dziedziczna”
Diagnoza i leczenie
Niestety, póki co nie opracowano jeszcze jednej, skutecznej metody, która wykorzystywana byłaby w leczeniu zespołu przewlekłego zmęczenia. Przyczyny dolegliwości nie są dokładnie znane. Diagnostyka opiera się głównie na szczegółowym wywiadzie z pacjentem. Lekarz wyklucza inne, możliwe choroby odpowiadające za pogorszone samopoczucie np. niedoczynność tarczycy, anemia, nowotwór. Pomimo zdefiniowana jednostki chorobowej przez amerykańskie Centrum Kontroli Chorób, wciąż wiele osób do schorzenia podchodzi dość sceptycznie.
Zespół przewlekłego zmęczenia leczony jest objawowo. Wszystko uzależnione jest od występujących symptomów. Ważne, by pacjent unikał wysiłku, stresu psychicznego i fizycznego. Zadbał o prawidłową higienę snu, znalazł czas na relaks i odpoczynek. Należy uzupełnić wszelkie niedobory witamin i minerałów. Pomocne mogą okazać się zabiegi relaksacyjne np. joga, rozciąganie, medytacja, akupunktura. Efekty terapii uzależnione są głównie od stanu pacjenta. Osobom ze skrajnym wycieńczeniem, lekarz może zaproponować dożylną kurację witaminową. Witaminę C podajemy w kroplówce, by złagodzić stan skrajnego zmęczenia.
Zobacz także: Choroba afektywna jednobiegunowa (ChAJ, depresja nawracająca). Kiedy można o niej mówić?
