Orgazm jest przedmiotem pożądania kobiet i mężczyzn. To finał zbliżenia seksualnego, etap najsilniejszego podniecenia. Niestety, nie każdy ma przyjemność go doświadczyć. Anorgazmia jest chorobliwym brakiem orgazmu. To niemożność przeżywania pełnego i satysfakcjonującego podniecenia seksualnego przez kobietę. Sprawdź, co jest przyczyną zaburzenia i czy można ją leczyć?
Co to jest anorgazmia?
Anorgazmia to choroba, zaburzenie seksualne, o którym mówimy w przypadku, gdy kobieta nie może osiągnąć orgazmu. Mimo przeżywanego podniecenia seksualnego i pełnej akceptacji partnera, punkt kulminacyjny nie następuje. Anorgazmia to także niemożność osiągnięcia orgazmu podczas masturbacji i pieszczot – nie tylko w czasie stosunku. Choć najczęściej występuje u kobiet, sporadycznie spotykana jest i u mężczyzn.
Jak objawia się anorgazmia?
Anorgazmia jest łatwa do rozpoznania. Głównie objawia się brakiem orgazmu pomimo odczuwania podniecenia seksualnego, prawidłowego poziomu libido, stymulacji stref erogennych i wstępnego pobudzenia. Anorgazmia skutkuje brakiem satysfakcji ze zbliżenia i nie rozładowaniem napięcia seksualnego, Zdarza się, że kobieta unika zbliżeń intymnych i zmaga się z obniżonym poczuciem własnej wartości.
Zobacz również: 9 orgazmów i każdy inny. Tak, kobiety mają aż tyle możliwości!
Rodzaje anorgazmii – pierwotna, wtórna, sytuacyjna
Wyróżniamy kilka rodzajów zaburzenia.
- Anorgazmia pierwotna – występuje od początku rozpoczęcia życia seksualnego. Osoby zmagające się z taką postacią zaburzenia nigdy nie osiągnęły orgazmu podczas stosunku czy masturbacji. Najczęstszą przyczyną są wady anatomiczne i silne zaburzenia emocjonalne.
- Anorgazmia wtórna – mówimy o niej wówczas, gdy w przeszłości dana osoba potrafiła osiągnąć pełną satysfakcję seksualną i przeżywała orgazm, a od pewnego czasu ma z tym problem. Często przyczyną jest pogorszenie stosunków z partnerem lub zmiana partnera seksualnego.
- Anorgazmia sytuacyjna – niemożność osiągnięcia orgazmu tylko w określonych sytuacjach np. nie pojawia się podczas zbliżenia z partnerem, a występuje podczas masturbacji.
Przyczyny anorgzamii
Fizjologiczne przyczyny anorgazmii:
- Nabyte lub wrodzone wady narządu rodnego, np. wady statyki macicy, wady wrodzone pochwy.
- Zaburzenia hormonalne obniżające libido przykładowo dysfunkcja tarczycy.
- Zaburzenia neurologiczne np. urazy rdzenia kręgowego czy uszkodzenie nerwu sromowego.
- Zmiany poporodowe, obniżenie libido spowodowane zmianami hormonalnymi, karmieniem piersią czy po prostu przemęczeniem.
- Zaburzenia będące następstwem operacji.
- Stany zapalne w obrębie narządu moczowo-płciowego.
- Brak kurczliwości mięśnia Kegla – w większości przypadków problem można zlikwidować. Regularne ćwiczenia polegające na napinaniu i rozluźnianiu mięśni krocza, już po krótkim czasie przyniosą zadowalające efekty.
- Zmiany menopauzalne – często skutecznym rozwiązaniem okazuje się terapia hormonalna.
Psychologiczne przyczyny anorgazmii:
- Traumatyczne przeżycia seksualne w dzieciństwie lub w życiu dorosłym np. gwałt, molestowanie seksualne.
- Zmniejszenie pożądania seksualnego spowodowane przemęczeniem fizycznym czy pogorszonym nastrojem.
- Zahamowanie seksualne – brak świadomości swoich potrzeb.
- Stany lękowe, depresja, stosowanie leków antydepresyjnych.
- Lęk przed zajściem w ciążę – szczególnie u młodych dziewcząt.
- Problemy w komunikacji – brak rozmów dotyczących zbliżenia, potrzeb i pragnień.
- Brak zgodności między partnerem emocjonalnym a seksualnym.
Istotną rolę odgrywają czynniki kulturowe – brak wiedzy dotyczącej seksualności wyniesionej w domu, w którym seks był tematem tabu.
Jak wygląda leczenie?
Wszystko uzależnione jest od podłoża anorgazmii. Ta o podłożu psychologicznym wymaga pomocy psychologa lub seksuologa. Często polega na edukacji seksualnej i treningu komunikacyjnym, który ma ułatwić i poprawić komunikację w sferze seksualnej pomiędzy partnerami. W wielu przypadkach skutecznym rozwiązaniem okazują się ćwiczenia mięśni Kegla, lepsze poznanie własnego ciała i technik masturbacyjnych. Czasami niezbędne jest leczenie hormonalne i farmakologiczne.
