Zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie jest częstym doświadczeniem naszego pokolenia. Nie tylko naszego. Codziennie w zwykłych domach obojętności emocjonalnej doświadczają tysiące jeśli nie setki tysięcy dzieci. Wiele takich domów jest kochających i troskliwych pod każdym innym względem.
Emocjonalne zaniedbanie to silny, bolesny proces, który pozostawia swój ślad na zawsze. Taki dorosły ma swoją dziecięcą bliznę na duszy do końca życia. Co najgorsze, choć ten ból pozostaje z nami w dorosłości, nie pamiętamy, co poszło nie tak, co jest jego przyczyną.
Zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie
Zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie ma miejsce, gdy twoi rodzice nie zauważają i nie reagują wystarczająco na twoje emocje i potrzeby emocjonalne, gdy cię wychowują. Nie musi to być dramatyczna porażka, czy skrajna postawa chociaż może się zdarzyć w niektórych rodzinach. Zaniedbanie emocjonalnie nie dotyczy tylko sytuacji czarno-białych, które lubimy etykietować jako tzw. patologię. Tu odcieni szarości jest bardzo dużo.
Ta szarość potrafi zostawić trwały ślad. W rzeczywistości często jest to niezwykle subtelna, niezauważalna, niemożliwa do zapamiętania sytuacja, której nie jesteśmy świadomi.
„Mój mąż głodzi mnie emocjonalnie. Wstydzę się prosić o pogłaskanie po plecach, pocałunek”
W wielu rodzinach rodzice po prostu nie zauważają, że ich dziecko ma swoje emocje i uczucia, nie potwierdzają ich i nie pytają o nie. Niekoniecznie przez cały czas, ale brak nawiązania relacji na poziomie potrzeb emocjonalnych dziecka jest pewną normą.
Wierzcie lub nie, tak, to wszystko, czego potrzeba, aby pozostawić dziecku ślad zaniedbania emocjonalnego dzieciństwa.
Różnorodność rodzin zaniedbanych emocjonalnie jest nieskończona. Mogą być ciepli lub zimni, bogaci lub biedni, kochający lub wściekli albo przygnębieni. Mogą być samotnymi rodzicami, parami albo mamą czy tatą pozostającymi w domu. Żadna z tych rzeczy nawet nie ma znaczenia. Wszystko, co ważne to, że rodzice nie zauważają uczuć dziecka, nie pytają o nie.
Choć rodziny, w których dochodzi do emocjonalnego zaniedbania są tak różne, dorośli-zaniedbani są do siebie bardzo podobni. Większość z nich boryka się z podobnym bólem i problemami.
Wszyscy dorośli zaniedbani emocjonalnie w dzieciństwie mają pewien wspólny wzór, schemat postępowania, n którym zbudowanie swoje „JA”. I większość z nich uważa, że wszyscy to czują, że tak po prostu jest.
Dr Jonice Webb, psycholog i specjalista, która zajmuję się skutkami zaniedbań emocjonalnych w dzieciństwie (CEN) wyróżniła 20 zdań, które padają z usta ofiar emocjonalnie niedostępności rodziców oraz ich cechy.
10 cech ludzi zaniedbanych emocjonalnie w dzieciństwie
- Uczucie pustki
- Współzależność
- Brak samoświadomości
- Słabe współczucie dla siebie (prawdopodobnie dużo dla innych)
- Tendencja do poczucia winy i wstydu
- Gniew na siebie i obwinianie się
- Głębokie poczucie bycia niepełnym, nie dość dobrym
- Walczą z samoopieką
- Walczą z samodyscypliną
- Trudności z identyfikacją, nazewnictwem i zrozumieniem, jak emocje odczuwają sami i jakie emocje odczuwają inni
Jeśli widzisz w tym opisie siebie, być może i na tobie niedostateczna emocjonalna dostępność rodziców odcisnęła swoje piętno.
Kim jestem? Dorosły zaniedbany emocjonalnie w dzieciństwie
Dorastałeś z rodzicami, którzy ignorowali twoje uczucia czy emocje. Bardzo wcześnie zdałeś sobie sprawę, że twoje emocje nie były mile widziane w twoim domu. Jak sobie poradziłeś? Twój młody mózg wiedział, co robić. Zbudował mur, aby zablokować twoje uczucia, wyeliminować to, co niepożądane. W ten sposób możesz je zignorować i zniszczyć. W ten sposób twój gniew, zranienie, smutek lub potrzeby nie będą przeszkadzać rodzicom ani tobie.
Teraz, gdy jesteś już dorosły, żyjesz ze swoimi uczuciami po drugiej stronie tej ściany. Są zablokowane i można to wyczuć. Gdzieś głęboko w środku możesz poczuć, że coś jest nie tak. Czegoś brakuje. Nie wiesz jednak czego. To sprawia, że czujesz się pusty, inny, wybrakowany w jakiś niewytłumaczalny sposób.
Twoje doświadczenie z dzieciństwa podpowiada ci, że gdy przychodzisz do innych ze swoimi emocjami, odchodzisz z pustymi rękami. Dlatego trudno ci prosić kogokolwiek o cokolwiek, boisz się oczekiwać wsparcia i pomocy od kogokolwiek. Nauczyłeś się, że nie oczekiwać, nie rozczarowywać już więcej.
Ponieważ dorastałeś z niewielką świadomością emocji, teraz czujesz się nieswojo za każdym razem, gdy pojawiają się w tobie silne uczucia. Zupełnie jakby emocje były czymś niezręcznym, nieodpowiednim. Dokładasz wszelkich starań, aby całkowicie unikać uczuć, a może nawet starasz się uniknąć uczuć pozytywnych. To samo dzieje się, gdy konfrontujesz się z uczuciami i emocjami innych osób.
Przez swoją niezrozumianą pustkę, masz wrażenie, że nigdzie nie pasujesz.
Czytając poniższe 22 stwierdzenia, zastanów się, czy często je wypowiadasz lub tak myślisz i czujesz. Jeśli tak, nie przejmuj się ani nie zniechęcaj. Istnieją odpowiedzi i rozwiązania tego problemu!
Zaniedbanie emocjonalne z okresu dzieciństwa nie jest wyrokiem. Możesz wiele zmienić. A to na zawsze zmieni twoje spojrzenie na siebie samego i twoje życie.
20 rzeczy, które mówią ludzie zaniedbani emocjonalnie w dzieciństwie
- Nie chcę przeszkadzać.
- Nie potrzebuję pomocy.
- Nieważne, wszystko ze mną w porządku.
- Nie mam nic do powiedzenia.
- Nic nie czuję.
- Przepraszam.
- Jestem leniwy.
- Jaki to ma sens? Czy coś w ogóle ma sens?
- Niczego nie potrzebuję.
- To nie ma dla mnie znaczenia.
- Nie potrzebuję nikogo.
- To moja wina.
- Nie wiem jak się czuję.
- Mogę to zrobić na własną rękę.
- Poradzę sobie z tym.
- Nie jestem tak mądry(a) / atrakcyjny(a) / zdolny (a) jak inni ludzie.
- Nigdzie nie pasuję.
- Dlaczego nie mogę być szczęśliwy?
- Przestań się tak czuć.
- Nie wiem czego chcę.
Osoby zaniedbane emocjonalnie w dzieciństwie powtarzają sobie te zdania niezliczoną ilość razy. Zaskakująca rzeczywistość jest taka, że bardzo niewiele z nich jest prawdą!
Jak przestać mówić i wierzyć w te 20 rzeczy
Zacznij słuchać siebie. Kiedy to zrobisz, zaczniesz słyszeć, co mówisz.
Dowiedz się wszystkiego, co możesz na temat zaniedbania emocjonalnego w dzieciństwie. Spróbuj odbyć podróż do przeszłości, o której nie chciałeś pamiętać. To pomoże ci zrozumieć, dlaczego tak się czujesz.
Co teraz możesz zrobić? Podejmij decyzję, by zacząć czuć i widzieć swoje emocje – zgódź się na nie. Na te dobre i te złe. Teraz, gdy pozwolisz im zaistnieć, możesz nauczyć się z nimi żyć i na nie reagować.
Dr Jonice Webb:
Traktując siebie i swoje uczucia w nowy, inny sposób, zaczniesz się inaczej czuć. Zmiana tego, jak się czujesz w środku, wpływa na to, co mówisz na zewnątrz. „Nie wiem, czego chcę” staje się „Wiem dokładnie, czego chcę”. Wiedza o tym, kim jesteś, jak się czujesz i czego chcesz, to ogromny krok w kierunku szczęścia.
