Kohabitacja bywa zamiennie stosowana ze słowem konkubinat, jednak nie zawsze są to tożsame określenia. Związek kohabitacyjny jest popularną alternatywą dla związku małżeńskiego. Na czym polega, co warto o nim wiedzieć? Jak wygląda w świetle prawa?
Czym jest związek kohabitacyjny?
Związek kohabitacyjny cieszy się na świecie coraz większą popularnością. Określenie kohabitacja wywodzi się z łacińskich słów con – „wspólnie” oraz habitare – „mieszkać”. W największym skrócie to po prostu wspólne mieszkanie. Związek kohabitacyjny dotyczy osób, które dzielą ze sobą gospodarstwo domowe, ale nie zawarły związku małżeńskiego. Bardziej rozbudowaną definicję kohabitacji sformułował w 1979 roku socjolog J. Trost, mówi ona „związek kohabitacyjny dotyczy dwóch osób różnej płci, wspólnie zamieszkujących przez dłuższy czas, prowadzących wspólne gospodarstwo domowe i utrzymujących relacje seksualną”. Obecnie pojęcie to dotyczy zarówno par hetero i homoseksualnych.
Zobacz również: Zdrowa relacja vs. związek, w którym jest przemoc psychiczna. Porównaj, żeby odnaleźć w tym siebie
Kto angażuje się w związek kohabitacyjny?
Najczęściej są to osoby młode, które chcą pozostać niezależne lub ze względów religijnych nie chcą zawrzeć związku małżeńskiego. To forma związku, w którą angażują się pary homoseksualne, które w Polsce nie mogą sformalizować swojego związku. Istotną rolę odgrywają również kwestie finansowe – kobiecie, która w świetle prawa samotnie wychowuje dziecko, przysługują różnego rodzaju świadczenia.
Życie bez ślubu często jest stanem przejściowym. Młodzi ludzie zamieszkują ze sobą, by sprawdzić czy w życiu codziennym potrafią dojść do porozumienia i czy wstąpienie w związek małżeński jest na pewno dobrą decyzją. Kohabitacja to doskonała okazja do lepszego poznania partnera i upewnienia się w swojej decyzji. Wspólne zamieszkanie wiele weryfikuje. Zdarza się, że partnerzy rozstają się.
Kohabitację dzielimy na cztery typy wydzielone przed Haskey’a:
- Kohabitacja młodzieńcza
- Kohabitacja poprzedzająca małżeństwo
- Kohabitacja zamiast małżeństwa (inaczej pozamałżeńska)
- Kohabitacja ponowna
W każdym przypadku kohabitacja może przybierać różne formy. To od partnerów zależy, w jaki sposób dzielą się domowymi obowiązkami i wydatkami. To oni ustalają jak spędzają swój wolny czas.
Związek kohabitacyjny a konkubinat
Często pojęcie konkubinatu stosowane jest zamiennie ze związkiem kohabitacyjnym. Jednak nie są to pojęcia zawsze tożsame. Określenie kohabitacja jest szersze od określenia konkubinat. Związek kohabitacyjny postrzegany jest jako stabilniejszy. W konkubinacie partnerów często łączą tylko relacje intymne, wspólne zamieszkanie nie jest konieczne.
Kohabitacja w świetle prawa
Związki kohabitacyjne nie są w Polsce regulowane prawnie. Partnerom, którzy wspólnie zamieszkują, ale nie są związani ze sobą formalnie, żadne prawa względem siebie i swoich majątków nie przysługują. Partnerzy nie dziedziczą po sobie chyba, że w testamencie zapisane zostanie inaczej. Osoby pozostające w związku kohabitacyjnym nie mogą także adoptować dzieci.
Zobacz również: Kochanek, czy mąż? Bratnia dusza, czy partner? Spójrz na swój związek z dystansu
Kohabitacja w Polsce
Z raportu z 2017 roku wnika, że w związkach kohabitacyjnych żyje w Polsce około 11 proc. osób. Dla porównania, w 1974 roku było ich zaledwie około 1 proc. Najliczniejszą grupę osób stanowią ludzie młodzi. Na życie w związku kohabitacyjnym częściej decydują się osoby żyjące w miastach niż na wsi.
