Lifestyle

Objawy zawału serca u kobiet. 💗 Kobiety umierają po cichu, nie przegap szansy na życie

Redakcja
Redakcja
14 maja 2017
Fot. iStock
Następny

Choroby serca są 1. przyczyną zgonów wśród Polek. Codziennie na serce umiera około 250 kobiet w Polsce.Co 3 z nich umiera z powodu zawału serca. Rozpoznanie zawału u kobiet następuje średnio o 30 minut później niż u mężczyzn.

Choroby układu krążenia są największym zagrożeniem życia w Polsce oraz najważniejszą przyczyną umieralności, zarówno wśród kobiet jak i mężczyzn. Od szeregu lat blisko połowa wszystkich zgonów w naszym kraju spowodowana jest chorobami serca. [1]

 


[1] Źródło: „Zachorowalność i umieralność na choroby układu krążenia a sytuacja demograficzna Polski” wydanej przez Rządową Radę Ludnościową w grudniu 2015 roku, pod redakcją naukową prof. Zbigniewa Strzeleckiego oraz prof. Janusza Szymborskiego. http://bip.stat.gov.pl/organizacja-statystyki-publicznej/rzadowa-rada- ludnosciowa/publikacje-rzadowej-rady-ludnosciowej/

[2] IBID.

[3] Dr Grzegorz Religa, Fundacja Rozwoju Kardiochirurgii im. Prof. Z. Religi

[4] Polskie Towarzystwo Kardiologiczne, Informacja o Sekcji Chorób Serca u Kobiet

Lifestyle

”Niezapłacone rachunki, pusta lodówka, najniższa krajowa… Dlaczego zostałam ekskluzywną prostytutką? Jedni sprzedają warzywa, inni ciało”

Magdalena Lis
Magdalena Lis
14 maja 2017
Fot. iStock/CribbVisuals
 

Mirella

Przedstawia się jako Mirella, choć nie mam pewności, czy to jej prawdziwe imię. Jest wysoka, ma piskliwy głos, jej uroda jest na mój gust zdecydowanie przeciętna. Nie zgadza się na nagranie rozmowy, zaznacza, że będzie mówić i prosi, żeby jej nie przerywać. Odpowie tylko na wybrane dodatkowo zadane pytania. Zgadzam się. Dodaje, że mogę notować. Wyciągam notes i zaczynamy.

(Nie) bajka

Nie jestem bohaterką bajki o Kopciuszku, nie miałam trudnego dzieciństwa ani złej macochy. Wychowywałam się w domu, w którym o dzieci się dbało i kochało. Nie byliśmy nader zamożni, ale pełna lodówka i ciepły obiad zawsze były na stole. Żadna tam wioska, niewielkie miasto w centrum Polski. Byłam wzorową uczennicą, dzięki wielu konkursom miałam zapewnione miejsce na dużej znanej uczelni, gdzie miałam studiować anglistykę. Cieszyłam się. Sen z powiek spędzało mi tylko to, że studia były dzienne, a ja, nie licząc skromnego wsparcia rodziców, musiałam utrzymać się sama.

Bo to, co nas podnieca, to się nazywa kasa

Marzyłam o tytule magistra, miłości życia i wkupieniu się w grono uczelnianych koleżanek. Zaczynałam, jak większość studentów pracując nocą w knajpach. Nie był to szczyt moich aspiracji, ale co lepszego miałam do wyboru? Warzywniak albo butik. W takim barze to chociaż napiwki czasem dawali. Do tego grono adoratorów, znajomi, którzy często wpadali. Po pracy wracałam nocnym autobusem, albo ktoś podrzucał mnie do domu. Któregoś wieczoru poznałam Jana, siedział przy barze do momentu, aż nie powiedziałam mu, że za moment zamykamy. Nie pił alkoholu, ale siedział z uporem maniaka, byłam zaskoczona. Przeprosił i grzecznie wyszedł, czekał na mnie na zewnątrz przed bramą. Zaproponował podwózkę, nie protestowałam. Bywał w naszym pubie już wielokrotnie, elegancki pan po czterdziestce, pachniał dobrymi perfumami. Wręczył mi swoją wizytówkę, z numerem telefonu. Dopiero w domu zorientowałam się, że do torebki wsunął mi kilka banknotów. Rulonik związany gumką z małą karteczką z napisem ‘napiwek’. To była równowartość połowy mojej pensji – byłam zszokowana.

Usługa dodatkowa

Nazajutrz do pracy przysłał mi kwiaty, bilecik zawierał zaproszenie na kolację. Zamieniłam się z koleżanką i wyszłam wcześniej. Piękny hotel, kolacja w pokoju, ekskluzywne wnętrza, seks w satynowej pościeli. Powrót do domu i kolejny napiwek, który wrzucił mi do torebki ukradkiem. Tamtej nocy zapytał mnie wprost, czy nie szukam dodatkowego zajęcia. Zaoferował mi materialne wsparcie, w zamian za świadczenie – jak to określił – bycia jego asystentką wraz ze świadczeniem usługi dodatkowej. Czy poczułam się wtedy jak dziwka? Nie. Jedni sprzedają warzywa, inni ciało.

I ty, tylko ty, będziesz moją panią

To nie jest tak, że tylko ściągałam majtki i byłam na jego każde zawołanie. Dbał o mnie, rozpieszczał mnie prezentami. Bony zakupowe do drogich sklepów jubilerskich, ekskluzywna bielizna, markowy zegarek. Nigdy przedtem nie czułam się taka zadbana i kobieca. Chodziłam na basen i siłownię, lubił, kiedy dbałam o figurę. Miałam na to sporo czasu, zrezygnowałam pracy w pubie. Lubił, gdy farbowałam włosy na kruczoczarne, a usta miałam krwistoczerwone. Uczył mnie nowych smaków, jadałam w miejscach, które znałam tylko z telewizji. Uczył mnie zasad etykiety, zabierał na musicale, do filharmonii i na firmowe rauty. Wszystko mogłam, nic nie musiałam.

Nigdy nie mówił do mnie po imieniu. Zawsze zwracał się „moja pani”.

On

Był starszy, niż mi się pierwotnie wydawało. Majętny rozwodnik, który o rozstaniu z żoną mówił jak o największym koszmarze. Z góry zaznaczył, że to, co nas łączy, jest niezobowiązującą relacją. Czysty seks, instynkt, który rządzi się swoimi prawami. Był inteligentny, oczytany, ciekawy. Mocno brzmiący głos oddawał jego silny charakter. Był typem dominanta, zarówno w łóżku jak i takim codziennym życiu. To on decydował. gdzie i kiedy się spotkamy, co na siebie włożę, jakich użyję perfum, co zjemy. Nigdy mu nie odmawiałam. Dbał o moje finanse, więc byłam mu oddana w każdym calu.

Bonus

Mieliśmy ustaloną konkretną stawkę, czasem prosił o bonus. Nigdy nie stosował wobec mnie zabaw z elementami przemocy, ale bonus obejmował jego łóżkową władzę. Wówczas w grę wchodziły dodatkowe gadżety, choć granica z mojej strony była tutaj wyraźnie zaznaczona. Wiedział, kiedy i na ile może sobie pozwolić. On zaspokajał swoje żądze, ja spełniałam jego zachcianki, na koniec się rozliczaliśmy i oboje byliśmy zadowoleni.

Dlaczego ja?

Dlaczego nie korzystał z agencji zatrudniającej prostytutki? Obracał się w świecie ludzi biznesu, zależało mu na towarzystwie dziewczyny wykształconej, obeznanej, elokwentnej, takiej, z którą dobrze jest się pokazać. Moim atutem była świetna znajomość języka, bywało, że w zawodowych spotkaniach pełniłam u niego rolę tłumacza. Kupił mi drogie ubrania, płacił za kosmetyczkę, zawsze nieskazitelnie wyglądałam. Nie nudziliśmy się ze sobą, byliśmy dopasowani pod względem intelektualnym. Zaraził mnie pasją do rzeczy i miejsc, których dotychczas nie znałam.

Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?

Uczucia? Owszem, był taki moment, kiedy wydawało mi się, że się zakochałam. Z uporem maniaka tęskniłam za jego telefonami, za spotkaniem, za nocą spędzoną nim, ekscytowałam się jego dotykiem. Opamiętanie przyszło jednak w porę. Jego dystans i chłodne podejście uświadomiło mi, że nie tędy droga. On szukał ujścia emocji, nie pragnął posiadania drugiej żony. Inni mężczyźni mnie na tamten moment nie interesowali. Bo i po co? Niczego mi nie brakowało.

Kupcie sobie coś ładnego

Na ferie do domu wróciłam obładowana prezentami. Dodatkowo rodzicom wręczyłam kopertę z gotówką. Byli zaskoczeni i jednocześnie dumni, że ich córka taka zaradna, że tak się świetnie w życiu ustawiła. Oszukałam ich. Powiedziałam, że mam wysokie stypendium za dobre wyniki i świetnie płatną pracę. Wieczorem miałam wyrzuty sumienia. Kłamałam najbliższe mi osoby. Tylko czym miała im się pochwalić podczas rodzinnego obiadu? Pierwszy raz dopadła mnie taka refleksja, że sama się za siebie wstydzę. Gdyby prawda wyszła na jaw, rodzice nigdy by mi tego nie wybaczyli.

Co dalej?

Otworzyłam konto oszczędnościowe, na które sukcesywnie wpływa konkretna suma. Gdybym straciła ‘pracę’ odłożona gotówka spokojnie wystarczyłaby mi na kilka miesięcy utrzymania. Nadal studiuję, na co dzień staram się jak najmniej żyć na pokaz, żeby nie wzbudzać skrajnych podejrzeń, czasem wychodzę na całodniowe zakupy kłamiąc moich znajomych, że idę do pracy. Nie boję się, że ktoś mnie rozpozna na ulicy i weźmie za zwykłą ladacznicę. Sypiam tylko z jednym partnerem. Czy kiedyś z tym skończę? Może kiedy Jan się rozmyśli, kiedy się zakocham, albo kiedy serio trafię na jakąś ekstra pracę? Teraz jestem szczęśliwa. Wiem, co to znaczy mieć niezapłacone rachunki, pustą lodówkę i wszędzie oferowaną najniższą krajową – dla mnie to było za mało. To układ stary jak świat. Ty możesz myśleć, że ja jestem głupia, a ja o sobie myślę, że jestem zwyczajnie cwana. Jak to mówią łatwo przyszło, łatwo poszło, ale o tym nie myślę na dziś. Teraz jestem panią swojego losu, chociaż kto wie, może jeszcze kiedyś przyjdzie mi tego żałować?

Epilog

Kiedy szukałam dziewczyny, która zgodzi się anonimowo porozmawiać, natrafiłam na wątek na pewnym forum. Nie brakowało tam dziewczyn, które były gotowe wejść w seksualny układ o charakterze finansowym. Żadna z nich nie mianowała się określeniem prostytutki. Nie stały przecież przy drodze, jak same twierdziły – one były elementem świata, o którym kiedyś nie śmiały nawet marzyć. Korzyści materialne przyćmiewały im prawdziwe emocje, a żądza pieniądza zapędzała je w kozi róg, z którego kiedyś będą zmuszone uciec. To taki amerykański sen, który kiedyś skończy się brutalnym przebudzeniem.


Lifestyle

Dlaczego ja właściwie od niego odeszłam? 6 powodów, dla których rezygnujemy ze związku zbyt wcześnie

Anna Frydrychewicz
Anna Frydrychewicz
14 maja 2017
Fot. iStock/SandraKavas

Nowa miłość jest porywająca i wydobywa z nas to, co najlepsze (przynajmniej tak to powinno wyglądać). Niestety, kiedy początkowe uczucie czy zauroczenie mija, często rezygnujemy ze związku i chcemy spróbować „z kimś innym”. Jeśli oboje jesteśmy zgodni, pozostaje tylko podać sobie ręce na pożegnanie. Gdy jednak decyzja jest jednostronna i tylko jedno z partnerów chce kontynuować związek, rozstanie jest bolesne, a druga osoba odchodzi w poczuciu winy, że skrzywdziła.

Większość ludzi, którzy odchodzą, jest gotowa, by „iść dalej”. Ale niektórzy, gdy minie trochę czasu, zaczynają żałować swojej decyzji, wspominają to, co było w związku dobre. I często dążą do powrotu. Czasami jest to już niemożliwe, innym razem się udaje. Partnerzy, którzy chcą powrócić do swojej „starej” miłości muszą mieć pełną świadomość tego, co doprowadziło do rozpadu ich relacji, poprzednim razem.

Najczęstsze przyczyny dla których rezygnujemy ze związku zbyt wcześnie

1.Strach przed zaangażowaniem

Obawa przed przedwczesnym i zbyt mocnym zaangażowaniem jest jednym z najczęstszych powodów, dla których zostawiamy naszych partnerów. Trudno nam zrozumieć różnicę między zaangażowaniem a utratą wolności. Często czujemy presję, boimy się, że nie dotrzymamy obietnic danych danej stronie, zwłaszcza jeśli ona jest już gotowa na długotrwały związek.

Jeśli jeden z partnerów czuje, że druga chce zaangażowania, ale on sam nie jest na nie gotowy, będzie odczuwać to pragnienie jako potencjalną pułapkę. Czuć się zablokowanym w związku, który powoli traci swój urok, zaczyna być dla nas zbyt przerażające. Wycofujemy swoją energię z tej relacji. Wracając do tego związku powinniśmy na nowo zdefiniować swoje obawy i rozwiązać ten problem, inaczej to zachowanie prawdopodobnie będzie się powtarzać.

2. Brak gotowości do nawiązania długoterminowej relacji

Wiele ludzi rezygnuje ze związku, bo nie czują się wystarczająco mądrzy lub doświadczeni, by obiecać komuś wspólną przyszłość.  Nie są gotowi, by się „ustatkować” i  zatrzymać na dłużej. Wolą ciągle odkrywać nowe alternatywy, nawiązywać nowe znajomości. Ta niezdolność i niechęć do przewidywania  co może się wydarzyć w naszym związku, jest naturalna u bardzo młodych osób. U starszych jest oznaką niedojrzałości. Są ludzie, którzy nigdy nie powinni być w długotrwałym związku.

3. Niezakończony związek z przeszłości

Jest całkowicie możliwe, że kochasz jednocześnie dwie osoby. Niektórzy z nas odchodzą, bo nadal mają silne uczucia dla osoby, z którą przeżyły jakiś fragment swojego życia. Kiedy w nowym związku zaczynają się jakieś problemy, z nostalgią wracamy do poprzedniej relacji, idealizując byłego partnera, wspominając jedynie to, co dobre. Porównujemy „nowy” związek do tego, który powinien należeć już do przeszłości. Pragnienie, aby wrócić do byłego partnera się nasila.

4. Brak wiary w pomyślność długoterminowych relacji

Doświadczenia z dzieciństwa, nieudane pierwsze, „dorosłe” związki – to wszystko mocno na nas oddziałuje. Kiedy ludzie pozwalają doświadczeniom z przeszłości blokować swoją teraźniejszość, łatwo zniechęcają się, gdy pożądanie lub początkowe zauroczenie gasną. Zamiast pracować nad pogłębieniem relacji, zaczynają się koncentrować na tym, co jest „nie tak”.

Jeśli szukasz problemów, z łatwością je znajdziesz. Żeby zmienić swoją postawę musisz być w pełni świadomy skąd wynikają twoje lęki.

5. Wybór tego, co jest łatwe, zamiast podejmowania wyzwania

Długotrwałe, udane relacje wymagają olbrzymiej pracy – z obu stron. Wiedząc, że trwałość i szczęście naszego związku zależy od naszego zaangażowania i dobrej woli lepiej dbamy o siebie i naszą relację.

Kiedy nie rozumiemy, że nasz wysiłek jest tu niezbędny, często wybieramy niezobowiązujące, niewiele wymagające związki. Takie, które i nam mają niewiele do zaoferowania… Takie, w których oboje partnerzy bardzo szybko się od siebie oddalą.

6. Brak umiejętności przekształcenia romantycznego uczucia w coś głębszego

Kiedy miłość jest jeszcze „świeża i nowa”, to nasze uczucia są bardzo intensywne, co nadaje im magicznego wymiaru. Jesteście sobą oczarowani, zachwyceni… Chcecie pokazać się z jak najlepszej strony, ukrywacie swoje wady, odsuwacie na bok wszystkie inne relacje (z rodziną, czy przyjaciółmi).

Ludzie, którzy nie mają umiejętności, aby przekształcić swoje romantyczne uczucia w „coś głębszego”, w miłość, dochodzą do momentu, w którym fascynacja i pożądanie zaczynają zanikać i… odchodzą. Mają nierealistyczne oczekiwania, że te uczucia towarzyszące im na samym początku, powinny trwać (same) wiecznie. A jeśli nie trwają – to nie była miłość.


Na podstawie: psychologytoday.com

 


Zobacz także

10 zaskakujących sygnałów odwodnienia

Rozwiązanie akcji Zaczynam #OdNowa

Dziękuję Ci Mamo!