Niezwykle trudno jest nie zepsuć genialnej książki, przenosząc ją na srebrny ekran… ale można stworzyć film, który na zawsze wpisze się w kanony klasyki kina. I w przypadku ekranizacji epickiej powieści Pierre’a Lemaitre’a, uhonorowanej Grand Prix Nagrody Goncourtów, określanej mianem „małego Nobla” – to się znakomicie udało!
O śmierci trzeba umieć opowiadać
Jeden bezsensowny rozkaz może zmienić świat. Ale może też spleść węzłem nieszczęścia dwóch obcych sobie ludzi. Rozkaz ataku wydany przez porucznika Pradelle’a staje się początkiem historii, którą napiszą dwaj, dotychczas obcy sobie mężczyźni.
Listopad 1918. roku Kilka dni przed zawieszeniem broni Edward Péricourt, obiecujący artysta i syn milionera, ratuje życie skromnego urzędnika Alberta Maillarda. Swój wyczyn przypłaca straszliwym okaleczeniem. Tak wszystko się zaczyna…
Jako weterani, Edward i Albert szybko pojmują, że dla powojennej Francji są tylko kłopotem, na którym nie da się zbyt wiele ugrać. Niepotrzebni, zniszczeni, nie pasujący. O wiele cenniejsi okazują się ci, którzy zginęli, a nie ludzkie wraki, którym wojna zabrała wszystko.
Wojna, która ich połączyła, staje się nowym rozdziałem. Okazuje się, że gdy inny zbijają fortunę na zwłokach ofiar wojennych, przyjaciele wpadają na pomysł, który pozwoli im odwrócić kartę i wyrównać rachunki z ojczyzną.
Prasa o filmie:
Sprawny miks surrealistycznego humoru wysokiej próby i niezwykle mrocznych tematów, jak trauma, śmierć, zepsucie czy manipulacja.
Jordan Mintzer, Hollywood Reporter
Adaptowanie doskonałej książki nigdy nie jest łatwe, ale Dupontel perfekcyjnie wydobywa na ekranie całe bogactwo materiału literackiego.
Fabien Lemercier, Cineuropa
Cudowny, kreatywny, głęboko humanistyczny film, którego przeznaczeniem jest bycie klasykiem kina nie tylko wojennego.
Dude the Cleaner, Cinéphile
Wielki film, w którym temat śmierci służy afirmacji życia, jak tylko Francuzi potrafią.
Emmet Duff, Sordid Cinema
Rewelacyjne role, wspaniałe kostiumy i dekoracje z epoki oraz specyficzny klimat składają się na film, którego nie wolno przegapić.
Alain Baruh, Daily Movies
16 sierpnia do księgarń całej Polski trafi również książka „Do zobaczenia w zaświatach”.
AURORA FILMS
przedstawia błyskotliwą adaptację bestsellerowej powieści
DO ZOBACZENIA W ZAŚWIATACH
Tytuł oryginalny: Au revoir là-haut
w reżyserii Alberta Dupontela
TWÓRCY FILMU:
Reżyseria: Albert Dupontel
Scenariusz: Albert Dupontel, Pierre Lemaitre
Zdjęcia: Vincent Mathias
Muzyka: Christophe Julien
Montaż: Christophe Pinel
Scenografia: Pierre Queffelean
Kostiumy: Mimi Lempicka
Producentka: Catherina Bozorgan
OBSADA:
Nahuel Pérez Biscayart Edward Péricourt
Albert Dupontel Albert Maillard
Laurent Lafitte Henri d’Aulnay-Pradelle
Niels Arestrup Marcel Péricourt
Émilie Dequenne Madeleine Péricourt
Mélanie Thierry Pauline
Héloïse Balster Louise
Nagrody i festiwale:
2018 – CEZARY – trzynaście nominacji, pięć statuetek: najlepszy reżyser, najlepszy scenariusz adaptowany, najlepsze kostiumy, najlepsza scenografia, najlepsze zdjęcia
2018 – Kryształowe Globy – najlepszy film, najlepszy aktor: Albert Dupontel (nominacje)
2018 – Nagrody Lumiere – najlepszy film, najlepszy scenariusz, najlepsze zdjęcia (nominacje)
2018 – 24. Festiwal Filmowy WIOSNA FILMÓW – Nagroda Publiczności
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Angoulême
2017 – Festiwal Filmów Francuskich w Bienne
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián – Nagroda Solidarności – Stowarzyszenia „Guipuzcoan Blood-donors” dla Alberta Dupontela
2017 – Festiwal Filmów Francuskich w Czechach
2017 – Festiwal Filmów Francuskich w Hongkongu
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Bratysławie
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tajpej
Albert Dupontel – przyszedł na świat 11 stycznia 1964 roku we francuskim Saint-Germain-en-Laye. Studiował medycynę, po której zamierzał zostać ratownikiem medycznym, ale ostatecznie zmienił zdanie i przez dwa lata uczył się w szkole teatralnej Théâtre National de Chaillot. Karierę sceniczną rozpoczął w połowie lat 80. Od początku jego konikiem była komedia, najpierw stand-up, następnie telewizja, a wreszcie kino. Jego aktorska filmografia liczy około 50 pozycji. Reżyserska jest znacznie skromniejsza, za to gdy w 1992 roku zrealizował krótkometrażową komedię „Désiré”, rozsmakował się w pracy za kamerą na tyle, by co kilka lat mierzyć się z własnym projektem. Za rolę Berniego Noëla w wyreżyserowanej przez siebie komedii „Bernie” (1996) otrzymał pierwszą nominację do Cezara. Od tamtej pory zdobył ich już osiem, z czego jedną – za scenariusz komedii „Dziewięć długich miesięcy” (2013) – zamienił na statuetkę.
W adaptacji powieści wojennej „Do zobaczenia w zaświatach” (2017) po raz pierwszy odszedł od komedii, choć nawet przy tak trudnym temacie nie zatracił charakterystycznego pogodnego stylu. Film, w którym również wystąpił w jednej z dwóch głównych ról, spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem przez krytyków i przyniósł mu szereg nominacji do prestiżowych nagród, w tym trzynaście do tegorocznych Cezarów. Film został uhonorowany aż pięcioma statuetkami Cezara, w tym dla najlepszego reżysera.
Filmografia:
2017 Do zobaczenia w zaświatach / Au revoir là-haut
2013 Dziewięć długich miesięcy / 9 mois ferme
2009 Le vilain
2006 Enfermés dehors
1999 Le créateur
1996 Bernie
1992 Désiré (kr.m.)
Artykuł powstał we współpracy z Aurora Films