Go to content

Perfekcyjna, kim jesteś? 7 sygnałów ostrzegawczych perfekcjonizmu

7 sygnałów ostrzegawczych perfekcjonizmu
Fot. iStock / Vizerskaya

Jesteś  perfekcyjna? – Nie, w życiu, gdybym taka była, wszystko wychodziłoby mi idealnie, a ja wiem, że zawsze można było zrobic coś lepiej. Do perfekcji mi daleko… Wiem, bo nieustannie usiłuję za nią nadążyć – i tak zwykle zaczyna się ta opowieść. Bardzo niebezpieczna opowieść o tym, jak codziennie gonisz za duchem. Tylko po to, żeby spaprać sobie życie…

Pani Perfekcyjna – poszukiwana

Jest bardzo przebiegła, ukrywa się pod swoją „zwykłą” doskonałością. Pod upieczonym ciastem, najlepszym projektem w firmie, na tyle nieuchwytna odbierając dzieci i rozwożąc je po kilkunastu zajęciach dodatkowych, by pomylić ją ze zwykłą zapracowaną kobietą. A może to wcale nie pomyłka? Może prefekcyjne, to my, zwykłe i przepracowane matki, współpracowniczki, żony i córki? Może w słowach „zdążyć”, „idealnie”, „lepiej” i nieśmiertelna „organizacja”, tak dobrze zakamuflowała się Perfekcyjna, że trudno ją zdemaskować?

Perfekcyjna, kim jesteś?

Bo ta perfekcja, która w pewnym momencie zapędza nas pod ścianę i nie pozwala już inaczej żyć, każe nam myśleć, że to dojrzałość, wiek, obowiązki, że właśnie taki jest świat. Tyle lat nas tego uczono, jak mogło by być inaczej?

Uważajcie Perfekcyjne, życie jest tylko jedno, a perfekcyjność przez cały czas ucieka. Nie da się jej złapać, osiągnąć pełnię, zdobyć trofeum. Wysyła natomiast kilka sygnałów ostrzegawczych, sprawdź, czy jeszcze potrafisz samą siebie odczarować.

7 sygnałów ostrzegawczych perfekcjonizmu

1. Wszystko albo nic

Bo po co się rozdrabniać? W ogóle nie robi się czegoś „jakoś”. Albo masz wszystko, albo nic – a raczej albo masz wszystko, albo jesteś nikim – właśnie to nieustannie podopowiada ci Perfekcyjna w twojej głowie. Bo wszystko, co nie jest ideałem jest porażką. Twoją porażką.

Żyjesz w świecie ekstremum, bo wszystkie twoje działania i myśli, a także plany są w kolorach czerni i bieli, bez szarości, kompromisów. Nie, ty nie wierzysz, że to może zadziałać.

Zawsze bierzesz „wszystko”, inaczej się nie liczy…

2. Idealnie, nie „wystarczająco”

Bo również w twoich działaniach ta dewiza jest przewodnia. Musi być doskonale. Ekstremalnie doskonale. Nie potrafisz odpuścić, nawet w drobnych sprawach, choć cały świat krzyczy, że są rzeczy mniej ważne, choć sama czujesz to pod skórą. Coś zmusza cię by tę „zwykłość” jak najszybciej wyeliminować

3. Ufaj tylko sobie

Bo nikt nie zrobi tego tak, jak ty. Nie możesz przecież „oddać” swoich zadań komuś innemu, nie zaufasz im – bo nikt nie jest tak zaangażowany jak ty, nikt nie zrobi tego lepiej, dość dobrze. Tylko TY, wszystko tylko TY.

Serio? Chcesz takiego życia?

4. Zawsze można zrobić coś lepiej

Masz problem z zakończeniem pracy, bo ciągle coś jeszcze poprawiasz i dopieszczasz? Aha…  Uważaj, prefekcjonizm skrada się po cichu. Nigdy nie uzna, że coś jest w porządku. Zawsze można zrobić coś lepiej.

5. Powinnam…

Żyjesz w świecie nieustających oczekiwań, które musisz spełniać. Większość z nich narzucasz sobie sama.

Ciagle jest coś, co powinnaś zrobić, nie łudź się, że gdy będziesz idealna, to się zmieni.

6. Nie ryzykuj

Jeśli jest coś, w czym nie jesteś nalepsza – po prostu tego nie robisz. I za hasłem „nie będę marnować czasu i energii, na coś, na czym się nie znam” chowa się tak naprawdę, strach przed utratą korony Perfekcyjnej. A przecież wiemy tak dobrze, że nawet największy talent wymaga prób i nauki.

Jeśli nie spróbujesz, nie przekonasz się. Dla ciebie to zbyt wielkie ryzyko.

7. Jesteś sumą swoich sukcesów i porażek

Jeśli nie jesteś w czymś mistrzem, w ogóle tego nie ruszasz. Tak definiujesz siebie. Sukces – rośniesz w siłę, jesteś pewna siebie, porażka – nawet, gdy to tylko twoje odczucia, od razu podcina ci skrzydła, odbiera siłę, sprawia, że czujesz się nikim. Bo kim jest człowiek nieidealny? Dla ciebie nie ma półśrodków.

Uciekajcie, uciekajcie jak najdalej od swojej mrocznej, perfekcyjnej strony. Perfekcjonizm – choćby kusił obietnicą pięknego i idealnego świata, nigdy takim nie jest. Uważaj, by kiedyś nie obudzić się w złotej klatce, zbudowanej z frustracji i rozczarowań.

Świat jest zbyt piękny w swojej nieidealności, też taka bądź.


Źródło: psychcentral.com