Gdy czujemy się niepewnie w miłości, rzadziej mówimy o naszych uczuciach, naszych lękach lub związkach, których wspomnienie mogłoby sprawić nam ból, jeśli te doświadczenia nawiązują do naszej wrażliwości i problemów z zaufaniem. Mamy więc tendencję do zamykania się w sobie. Osoby niepewne mogą udawać, że wszystko jest w porządku, kiedy w rzeczywistości zawsze obserwują swoje otoczenie w poszukiwaniu najmniejszego powodu, aby „potwierdzić” swoją niepewność lub znaleźć najszybszą drogę ucieczki z relacji.
Oznaki niepewności emocjonalnej w związku
Problem z zaufaniem
Łatwo jest rozpoznać, gdy bliska osoba nam nie ufa. Zazwyczaj rzuca wtedy absurdalne oskarżenia, jest podejrzliwa lub odczuwa ciągłą potrzebę „sprawdzania” naszej wierności (sprawdzenie telefonu, e-maili itp.). Osoby, które mają problemy z zaufaniem, zwykle przenoszą znane sobie z wcześniejszych lat schematy do swoich dorosłych relacji. Ich zaufanie zostało zawiedzione wiele razy. Może rodzice nie dotrzymywali słowa, może ktoś, kto miał być autorytetem okazał się kimś zupełnie innym?
Inne zachowania związane z brakiem zaufaniem mogą być trudniejsze do wyłapania lub mylone ze złym nastrojem.Parter może unikać spotkania z rodziną ukochanej osoby, ponieważ nie wierzy, że zostanie zaakceptowany (nie będzie postrzegany jako „wystarczająco dobry”). Może wydawać się kontrolujący lub apodyktyczny, kiedy to, co jest w rzeczywistości „kontrolowane”, to jego własne poczucie niepewności, a nie partner czy związek.
Ukrywanie prawdziwych uczuć
Wszystko idzie dobrze, póki nie angażujemy się zbyt mocno w związek. Kiedy pojawiają się głębokie uczucia, twój partner zaczyna unikać ważnych rozmów. Boi się ich, bo nie chce ujawnić prawdziwych emocji, swoich lęków i ich słabości. Nie chce się odkryć, postrzega to jako zbyt duże ryzyko.
Związek z kimś, kto prezentuje unikający styl przywiązania, jest często mieszanką wybuchową różnych elementów: podniecenia, dość płytkiej początkowo relacji, dobrej zabawy i tragicznego zakończenia- zazwyczaj taka relacja kończy się porzuceniem.
Ciągła potrzeba bycia pocieszanym i motywowanym
Niepewni emocjonalnie partnerzy mogą zmagać się z deficytami dotyczącymi poczucia własnej wartości. Wcześniej nie obdarzano ich miłością i uwagą, których potrzebowali, aby ukształtować w sobie stabilną samoocenę. W rezultacie jako dorośli mogą wydawać się aroganccy lub nawet zarozumiali, ciągle dopytując, czy wyglądają dobrze. Stale szukają aprobaty partnera, ale nie sposób ich zadowolić.
U podstaw tego zachowania leży głębokie poczucie nieadekwatności. Uważają, że są niegodni i niewystarczająco dobrzy, by ich kochać, więc szukają ciągłej aprobaty, ciągłego przypominania im, że są kochani.To nie arogancja, ani buta, to niepewność i niewiara we własne siły, energię, wartość.
Zachowanie autosabotujące
Być może zródłem wszystkich tych zachowań jest samosabotażowanie. Kiedy dziecko jest wychowywane tak, aby wierzyć, że jego myśli, opinie i uczucia nie mają znaczenia, prędzej czy później zacznie działać zgodnie z tymi błędnymi przekonaniami. To sprawia, że sabotuje swoje prawo do szczęścia na całe życie. Nie ma kontaktu z własnymi emocjami, albo uważa, że nie zasługuje na bycie szczęśliwym.
Dla jej partnera może to wyglądać, jakby ukochana osoba wybierała stale agresywny sposób rozwiązywania problemów w relacji i uciekała przed odpowiedzialnością za związek. Trudno zrozumieć, że bliska osoba woli się rozstać niż znaleźć kompromis. Tymczasem mechanizm takiego działania jest prosty: jeśli odejdę, to znaczy, że nie byłem wystarczająco dobry by móc być szczęśliwym. Potwierdza to tylko przekonanie, w które wcześniej wierzyłem.
Związek z partnerem niepewnym emocjonalnie jest bardzo trudny, wręcz niemożliwy do utrzymania bez odpowiedniej terapii i uświadomienia sobie schematów, jakie nim rządzą.
