Nikt nie zaprzeczy, że na jakość naszego życia wpływa nasza samoocena. Kiedy mamy niskie poczucie własnej wartości, czujemy się gorsi, bezradni i nie ufamy w naszą zdolność do pokonywanie kłopotów i radzenia sobie z problemami. Często wtedy trwonimy energię, koncentrując się na rozmyślaniu o swoich niedoskonałościach.
Szukamy zewnętrznych porównań oraz nasłuchujemy opinii na swój temat. Niektórzy porównują życie osoby o niskim poczuciu własnej wartości do jazdy samochodem na zaciągniętym ręcznym hamulcu. Trudno takiemu człowiekowi jechać szybko i przyjemnością do przodu. Hamuje go dosłownie wszystko – własny lęk, strach, porównywanie się, zamartwianie, próba dopasowywania się do otoczenia i zadowalania wszystkich… oprócz siebie.
Jedna z definicji poczucia własnej wartości mówi, że jest to „skłonność do doświadczania siebie, jako osoby, która potrafi stawić czoła wyzwaniom przynoszonym przez życie, a także zasługującej na szczęście”. Osoby o wysokim poczuciu własnej wartości są zwykle optymistycznie nastawione do nowych wyzwań i nie szukają w sobie „usterek do naprawy”. Wierzą też, że są warte najlepszej miłości.
Praca nad poczuciem własnej wartości nie jest łatwa. Warto jednak na początek zrobić test, który pomoże ci przyjrzeć się obszarom, którym powinnaś uważniej się przyjrzeć.
Czytając poniższą listę, zaznacz punkty, które wydają ci się szczególnie obce lub trudne do przyjęcia. Te zapisy, w które najtrudniej ci uwierzyć, mogą być dla ciebie drogowskazem. Zwykle to, co nas najbardziej denerwuje i budzi w nas mieszane, silne niezrozumiałe emocje – jest tym, czemu powinnaś się w swoim życiu uważnie przyjrzeć.
Może właśnie nad tym powinnaś popracować?
- Posiadam niepodważalną bezwarunkową wartość, bo jestem człowiekiem.
- Mam prawo do popełniania błędów, mylenia się i zmieniania zdania.
- Mam prawo bronić swoich poglądów i samodzielnie o nich decyduję. Akceptuję to, że mogą one być zupełnie inne niż przekonania moich przełożonych i całego środowiska, w którym na co dzień funkcjonuję.
- Akceptuję własne niedoskonałości fizyczne oraz różne słabości charakteru.
- Mam prawo do dbania o swoje zasoby psychiczne m.in. do odpoczynku i niezakłócania mi go przez pracodawców w godzinach i dniach wolnych od pracy.
- Kiedy wygłaszam swoje opinie na jakiś temat, nie boję się panicznie reakcji innych osób.
- Oczekują szacunku wobec siebie. Potrafię wyznaczać granice, czyli mówić „nie” — odmawiać innym ludziom dla własnego dobra.
- Dbam o siebie: swoje zdrowie, czyli dobrze jem, ćwiczę, spaceruję na świeżym powietrzu. Jestem dla siebie ważna.
- Czuję, że los leży w dużej mierze w moich rękach. Mogę zmienić swoje życie, jeśli tego zapragnę. Znajdę w sobie na to wystarczająco sił.
- Nie szukam w sobie wad na siłę. Nie tracę energii na obsesyjne wynajdowanie w sobie różnych usterek do naprawy.
- Nie obwiniam już moich rodziców za swoje niepowodzenia w dorosłym życiu. Koncentruję się na tym, co mogę zrobić tu i teraz.
- Jestem warta wspaniałej miłości pełnej namiętności i szacunku.
