Melancholik to jeden z typów temperamentu. Przyjmuje się, że jest to typ osoby introwertycznej, zrównoważonej, raczej pesymistycznej i wykazującej tendencję do bycia perfekcyjnym. Wbrew pierwszemu wrażeniu melancholik ma również wiele zalet, o których nie należy zapominać. Kim jest melancholik, jakie cechy przejawiają osoby obdarzone tym temperamentem?
Typy temperamentu a melancholik
Melancholik to jeden z czterech typów temperamentu, które zostały określone przez Hipokratesa. Według założeń „ojca medycyny” na określony typ temperamentu wpływa płyn przeważający w organizmie. Flegmatyka charakteryzowała przewaga flegmy, u sangwinika więcej było krwi, u choleryka dominowała żółć, a melancholik definiowany był dzięki przewadze czarnej żółci. Samo określenie melancholika zaczerpnięte zostało z łacińskiej nazwy czarnej żółci, czyli melas chole/melancholik.
Utarło się postrzeganie melancholika jako osoby charakteryzującej się dużą wrażliwością i z tendencją do pesymizmu, ale to przecież nie wszystkie jego cechy.
Zobacz również: Jest kreatywny, zaraża energią i mówi wprost, co myśli. Czym jeszcze cechuje się sangwinik?
Fot. iStock
Melancholik — zalety
Do zalet, którymi może pochwalić się melancholik, zalicza się jego kreatywność. Niekończące się pokłady kreatywności, zdolności analityczne i zamiłowanie do perfekcjonizmu sprawiają, że łatwo znajdzie wyjście nawet z trudnej sytuacji. Osoba o tym typie temperamentu najlepiej się czuje, gdy może zadanie wykonać do końca, w dodatku najlepiej jak potrafi. Nie lubi, gdy odgórnie ktoś coś próbuje mu narzucić, ale nie chce też grać pierwszych skrzypiec. Melancholik charakteryzuje się sumiennością, dokładnością, oraz determinacją w dążeniu do założonego celu. Ma bogate życie wewnętrzne. Wykazuje także zdolności artystyczne, spełnienie odnajduje w pracy twórczej.
Melancholik jest introwertykiem i wiele rzeczy w relacjach z innymi zachowuje dla siebie. W kontaktach z otoczeniem stoi raczej z boku, nie narzuca się nikomu. Ostrożnie dobiera przyjaciół, a w przyjaźni jest wierny, gotowy do poświęceń dla dobra drugiej osoby. Jest empatyczny, potrafi być wdzięcznym słuchaczem, który utożsamia się z problemami innych, jednocześnie z wyczuciem wyraża swoje zdanie. Można na nim polegać, nie przejawia skłonności do podejmowania ryzyka, obce są mu spontaniczne decyzje, czy nieuporządkowane życie.
Wady melancholika
Melancholik, jak każdy inny człowiek, ma swoje wady. Niełatwo jest odgadnąć, co melancholikowi chodzi po głowie, gdyż sam z siebie niechętnie dzieli się przemyśleniami, przez co wydaje się niedostępny, nietowarzyski. Lubi spędzać czas na rozważaniu istotnych dla niego kwestii, co często bywa odbierane jako zbędne filozofowanie i marnowanie czasu. Trudno też za zaletę uznać jego często mało optymistyczne nastawienie do życia i tendencję do popadania w apatię. Melancholicy bywają przewrażliwieni, są mało odporni na krytykę i zbyt wiele uwag biorą za bardzo do siebie. Nie za dobrze radzą sobie z pracą pod wpływem presji oraz źle na nich wpływają sytuacje stresujące. Działają według schematu, co ma swoje zalety, ale kiepsko znoszą nagłe sytuacje, które wywracają ich dopracowane plany do góry nogami. Ponieważ cenią sobie perfekcję, oczekują takiego działania od innych.
Zobacz również: Pesymizm ma swoje dobre oblicza. Warto docenić pesymistów, dla tych kilku cech
Fot. iStock/Melancholik
Melancholik a związki
Nic nie stoi na przeszkodzie, by melancholik tworzył szczęśliwe związki, choć może potrzebować na to nieco więcej czasu. Gdy już poczuje się bezpiecznie i otworzy się na drugą osobę, angażuje się w związek w stu procentach. Jest wierny, lojalny i stały w uczuciach, co jest jego ogromną zaletą.
