Czy wiesz, że twoje dobro, gotowość niesienia innym pomocy oraz wyrozumiałość i empatia mogą ci szkodzić? Brzmi nieprawdopodobnie!? A jednak! Czy wiesz, że te wszystkie wspaniałe cechy mogą cię po prostu unieszczęśliwiać? Zwłaszcza, jeśli nie potrafisz stawiać granic. Dlatego sprawdź, czy podczas dbania, nie naruszasz granic partnera? Sprawdź, czy będąc empatyczną, nie szukasz na siłę dobrych motywów działań krzywdziciela? A w końcu sprawdź to najtrudniejsze – czy pozwalanie partnerowi na notoryczne krzywdzenie cię, nie przynosi ci poczucia bycia lepszą, wrażliwszą i bardziej empatyczną? Jeśli na któreś z tych pytań odpowiedziałaś „tak” – uważaj, bo możesz sabotować w ten sposób swoje szczęście.
1. Dbanie jako forma przemocy
Oczywiście, że dbanie o partnera w związku powinno być czymś naturalnym. Ale jeśli kobieta zaczyna grać rolę nie „kochanki-partnerki”, ale „matki-opiekunki”, dynamika związku zaburza się. Facet zostaje zredukowany do roli „synka”, który potrzebuje opieki mamusi. Wszystko ulega zaburzeniu. Niektóre kobiety są mistrzyniami w zalewaniu swoich partnerów opiekuńczością. Potrafią wtrącać się dosłownie we wszystko: w prowadzenie firmy, w sposób ubierania się, dobór przyjaciół. Oczywiście, że robią to w poczuciu słuszności swojej motywacji. Bo na pozór wygląda to sensownie.
Facet, który zapomina płać ZUS? No aż prosi się, by żona mu przypominała. Facet, który na spotkania biznesowe zakłada wczorajszą poplamioną koszulę, znów – nie można się powstrzymać przed podaniem czystej i wyprasowanej. Ale czy wiesz, że przesadne opiekowanie się facetem to jednak dla niego spora presja? Że to subtelna przemoc oraz forma sprawowania kontroli? Taka w białych rękawiczkach, bo przecież w dobrej wierze i z dobrymi intencjami. On jest osobą dorosłą. Nie jest twoim dzieckiem. Powtarzaj to sobie, kiedy znów podkusi cię coś do podejmowania interwencji w jego sprawie.
2. Wyrozumiałość jako sabotowanie siebie
Jeśli ktoś robi ci krzywdę, a ty ciągle go usprawiedliwiasz, bo jesteś tak empatyczna. Potrafisz np. zrozumieć, że partner, który kiedyś był zdradzany przez byłą żonę, nie potrafi poradzić sobie z zazdrością wobec ciebie. Dlatego akceptujesz to, że on chce przeglądać twój telefon komórkowy oraz lubi wiedzieć, z kim i dokąd wychodzisz. A potem jeszcze lubi sobie to sprawdzić, przyjeżdżając nieoczekiwanie na twoje spotkanie. Tak, niby to jest logiczne i racjonalne. Ale czy wiesz, że czasem twoja wyrozumiałość i empatia, bez poszanowania własnych granic, może działać przeciwko tobie? Jak autosabotaż. Widząc tylko dobre motywy działań u bliskich ludzi, możesz usprawiedliwiać ich krzywdy w stosunku do siebie. Jeśli robisz to notorycznie – takie działania ci po prostu nie służą.
Oczywiście traumy z przeszłości na pewno mają wpływ na to, co teraz robi twój partner. Niezależnie od tego, czy doznał ich w poprzednich związkach, czy też w dzieciństwie od swoich rodziców. Ale on jest już dorosły! To jego obowiązkiem jest radzenie sobie ze swoimi emocjami. Ty nie musisz wszystkiego rozumieć i wybaczać.
- Zobacz także: Empatia – kiedy staje się darem, a kiedy może szkodzić?
3. Empatia jako naiwność
Myślisz, że u podstaw działań każdego człowieka są tylko dobre intencje, które po prostu czasem zmieniają się w szkodzące innym czyny? Wierzysz, że każdy człowiek jest z gruntu dobry? Niestety, mamy dla ciebie złą wiadomość – jesteś w błędzie! Niestety na świecie istnieją też jednostki zaburzone, którym przyjemność sprawia krzywdzenie i manipulowanie innymi. Tacy ludzie stawiają swoje interesy ponad twoimi. Są mili i przyjaźni, ale tylko do momentu, do którego jesteś im potrzebna. Wiemy, niestety bardzo trudno w to uwierzyć i się z tym pogodzić. Ale im bardziej naiwna jesteś – tym oni bardziej do ciebie lgną. Czują, że dasz się wykorzystać. Czują, że mogą od ciebie brać i krzywdzą cię bez specjalnego celu. Nie mają głębszej refleksji, ponieważ brakuje im empatii i realnego wglądu w siebie. Mało tego, wierzą, że to oni mają rację, że to oni są biedni i poszkodowani.
4. Cierpienie jako trampolina dla podziwu
Jeśli godzisz się na związek, w którym jesteś notorycznie raniona… Jeśli pozwalasz się dręczyć… Jeśli cierpisz, płaczesz i potem opowiadasz o tym przyjaciółkom, które otulają cię swoją mądrością, pomocą, radami… Jeśli ich nie słuchasz, tylko dalej z niejasnych dla siebie przyczyn tkwisz w tym toksycznym związku, warto byś się zastanowiła: czy poczucie bycia ofiarą – nie jest dla ciebie – wygodne?
Wiem, że brzmi to absurdalnie. Wiem, że może wydawać ci się niesprawiedliwe albo nawet brutalne. Ale uwierz, część kobiet naprawdę czerpie satysfakcję z tego, że są tak dobrymi osobami, mimo krzywd, które na nie zsyła świat.
Dzięki temu mogą opowiadać ludziom o swojej wspaniałomyślności, krzywdach i dobroci. Świat oczywiście to podziwia, bo widzi w nich osoby pokrzywdzone. A one wtedy czują się nagrodzone i dlatego nie chcą niczego zmieniać. Wolą tkwić w toksycznej relacji, dzięki której dostają od innych ludzi podziw i wsparcie.
