Choroba afektywna dwubiegunowa, czyli zaburzenie maniakalno-depresyjne najczęściej przypisywane są dorosłym, jednak mogą cierpieć na nią także dzieci. Jak objawia się u dzieci choroba afektywna dwubiegunowa? Niektóre objawy choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci obejmują nadmierne szczęście, brak snu, ale też uczucie spokoju, smutek, skrajne emocje i trudności z koncentracją.
Czy zauważyłaś, że twoje dziecko doświadcza bardzo intensywnych nastrojów? Czy wykazuje ekstremalne zmiany w zachowaniu? Czy bywa bardzo smutne i nagle staje się nad wyraz entuzjastyczne, przesadnie radosne? Jeśli tego typu zachowanie obserwujesz każdego dnia, twoje dziecko może cierpieć na chorobę afektywną dwubiegunową.
Pamiętajmy jednak, że nie wszystkie nagłe i intensywne zmiany nastroju u dzieci oznaczają, że wskazują na chorobę afektywną dwubiegunową. Potwierdzić może to tylko specjalista, po przeprowadzeniu odpowiedniej diagnostyki.
Jak choroba afektywna dwubiegunowa wpływa na dzieci?
Choroba afektywna dwubiegunowa wpływa na nastrój i energię dziecka, powodując nagłe zmiany stanu emocjonalnego. Czasami czują się nadmiernie szczęśliwe, biegają i bawią się bez przerwy. To okres ekstremalnych emocji, nazywanych manią. Innym razem czują się bardzo smutne, ze stanem dyskomfortu, który wpływa na poziom ich aktywności i energii, mówimy w tym przypadku o depresji.
W przeciwieństwie do choroby afektywnej dwubiegunowej u dorosłych, u dzieci objawy maniakalne i depresyjne występują w tym samym dniu lub mogą występować jednocześnie. Dlatego choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci może mieć poważniejszy przebieg niż w okresie dojrzewania lub dorosłości.
W związku z tym ważne jest wyjaśnienie, że choroba afektywna dwubiegunowa nie jest tym samym, co normalne wzloty i upadki zachowań i nastrojów, których może doświadczać każde dziecko.
Mania
Istotną cechą epizodu maniakalnego jest okres nienormalnego i uporczywego podwyższonego lub drażliwego nastroju, który może powodować nieprawidłowy lub trwały wzrost aktywności lub energii. Nastrój dziecka podczas maniakalnego epizodu jest często określany jako euforyczny, nadmiernie radosny, dziecko ma poczucie, że jest panem świata i może wszystko.
Jeśli jednak objawy te powracają i wykraczają poza to, czego oczekuje się od poziomu rozwoju dziecka, należy im się lepiej przyjrzeć.
Wysoki poziom aktywności i wspaniałość
Podczas maniakalnego epizodu dziecko może zaangażować się w wiele nowych gier naraz, czasami od wczesnych godzin porannych. Ponadto ma bardzo wysoką samoocenę, która waha się od pewności siebie bez jakiejkolwiek krytyki do wspaniałości, a czasem nawet złudzeń wielkości.
Dzieci zwykle przeceniają swoje umiejętności i wierzą, na przykład, że są najlepsze w pewnym sporcie lub najmądrzejsze w swojej klasie. Przekonanie dziecka o jego wspaniałości jest nadal obecne, pomimo że pojawiają się wyraźne dowody, że tak nie jest.
Mniejsza potrzeby snu
Jedną z najczęstszych cech manii jest mniejsza potrzeba snu. Różni się to od bezsenności. Przy bezsenności chcemy spać lub odczuwamy potrzebę snu, ale nie możemy zasnąć, podczas gdy w epizodzie manii dziecko śpi niewiele lub budzi się kilka godzin wcześniej niż zwykle, czując się wypoczęte i pełne energii.
Często mniejsza potrzeba snu sygnalizuje początek epizodu manii.
Depresja
Depresja odnosi się do zestawu powiązanych objawów, które pojawiają się i znikają razem. Zazwyczaj objawami tymi są smutek, drażliwość, utrata zainteresowania i zmęczenie. Możemy także zaobserwować:
- uczucia niższości i winy
- spowolnienie umiejętności psychomotorycznych
- bezsenność
- myśli samobójcze
- brak apetytu
- utrata masy ciała
- trudności z koncentracją
Ważne jest, by pamiętać, że dzieci często czują się smutne, apatyczne, rozdrażnione, zmęczone lub winne. Konieczne jest odróżnienie pojawienia się tych normalnych emocji od depresji. Jako rodzice musimy odróżniać normalny brak motywacji lub nudy dziecka podczas wykonywania pewnych zadań, od uporczywego i uogólnionego braku zainteresowania wszelkimi rodzajami czynności.
Konieczne jest także odróżnienie mniejszego apetytu od wyraźnej utraty apetytu, która stanowi objaw depresji. Musimy także dostrzegać różnicę między zwykłym zmęczeniem, które wynika na przykład z długiego dnia nauki i zajęć pozalekcyjnych, od ciągłego zmęczenia.
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci – objawy:
Dzieci cierpiące na epizod maniakalny mogą być:
- nadmiernie szczęśliwe
- nagle się złościć
- mówić szybko o wielu różnych rzeczach
- mieć trudności z zasypianiem, ale budzić się wypoczęte
- mieć problemy z koncentracją
- decydować się na niebezpieczne zachowania
- Dzieci cierpiące na epizod depresyjny mogą czuć się:
- bardzo smutne
- skarżyć się na bóle głowy lub bóle brzucha
- za mało lub za dużo spać
- czuć się gorsze od innych
- mieć poczucie winy
- mieć bardzo mało energii
- brak zainteresowania zabawnymi grami
- myśli samobójcze
Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci – przyczyny:
Podobnie jak w przypadku wielu innych zaburzeń i chorób, nie ma jednej przyczyny wyjaśniającej pochodzenie choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci. Wiadomo, że genetyka odgrywa ważną rolę w rozwoju choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci, ponieważ jest dziedziczna. Z drugiej strony niektórzy postawili hipotezę, że w przypadku tej choroby istnieje pewna nieprawidłowość w strukturze lub funkcji mózgu.
Leczenie dzieci z chorobą afektywną dwubiegunową jest podobne do leczenia dorosłych. Może ono pomóc kontrolować objawy i przynosi najlepsze efekty, gdy jest ciągłe i nieprzerwane. Leki pomagają przy stabilizacji nastroju.
