Trauma, czyli psychiczny uraz, trwale rzutuje na psychikę człowieka i sprawia, że trudno jest ty, którzy zostali nią dotkniętej zwyczajnie funkcjonować. Przyczyn traumy może być wiele, ale cechą wspólną jest fakt, że trudno samodzielnie przezwyciężyć jej skutki. Osoby w różny sposób skrzywdzone, mają w tyle głowy obawy i wyuczone zachowania, które wynikają z trudnych doświadczeń.
Najbardziej dokuczliwe są urazy z dzieciństwa, bo od wczesnych lat trwale zmieniają psychikę człowieka. Niezależnie od tego, czy ofiara doznała przemocy, cierpiała z powodu rozwodu rodziców, zastraszania, zaniedbania, choroby, czy była świadkiem traumatycznego wydarzenia, cierpi z powodu zmienionego spojrzenia na własną osobę i otaczający świat. Mimo upływu lat, wydarzenia z dzieciństwa nie uciekają pamięci, a są ukrywane nadal w podświadomości. Czasem wystarczy impuls, by wszystko wróciło.
5 zachowań dorosłej osoby, która w dzieciństwie doświadczyła traumy
1. Przewlekłe napięcie
Trauma doświadczona w dzieciństwie pozostawia trwały ślad w psychice. Osoba dorosła odczuwa stałe napięcie, niepewność i niepokój, który utrudnia codzienne funkcjonowanie. Na skutek traumatycznych doświadczeń mózg przez cały czas utrzymuje sieci neuronowe w stanie nadpobudliwości, zachowując się tak, jakby zagrożenie pozostało.
2. Wycofanie społeczne
Znęcanie się przez rodziców lub emocjonalne odrzucenie w dzieciństwie, może rzutować na stosunki z otoczeniem w wieku dojrzałym. Osoba dotknięta takimi doświadczeniami wycofuje się społecznie, izoluje, z powodu odczuwanego niepokoju i strachu. Przede wszystkim obawiaj się bycia obserwowanym i osądzonym, stąd wybór bezpiecznej samotności.
3. Odczuwanie silnego niepokoju
Osoby z trudnymi doświadczeniami na wiele zwykłych sytuacji patrzą w ogromną obawą, odbierają je jako realne zagrożenie. Ktoś odczuwający stały niepokój może wpadać w panikę z powodu otrzymania negatywnej informacji np. na temat swoich działań. W dodatku nakręca się w tym i nie jest w stanie skoncentrować się na niczym innym, niż na zadaniu, jakie ją czeka. To nie pozwala na zdrowy dystans od nadmiaru spraw.
4. Paniczne unikanie zagrożeń
Normalne jest, że zazwyczaj unikamy ryzyka, wybierając bezpieczeństwo i spokój. Jednak osoby, które doznały traumy w dzieciństwie, np. na fotelu dentystycznym, w dorosłości mogą reagować panicznie na wyrost, myśląc już o samej wizycie u stomatologa. Niekiedy wolą cierpieć z powodu bólu, niż pojawić się w miejscu, które napawa ich przerażeniem.
5. Brak wiary w swoje możliwości
Osoby, które doświadczyły traumy w dzieciństwie, mogą prezentować odbiegające od normy zachowania, które wpływają na zmniejszenie szans na satysfakcjonujące życie i trudności z osiągnięciem stabilizacji finansowej. Przykre doświadczenia odbierają wiarę we własne możliwości, podcinają skrzydła i sprawiają, że takie osoby częściej narażone są na spędzenie życia w taki sposób, z którego nie będą zadowolone.
Nigdy nie jest za późno, aby zacząć leczyć rany z przeszłości i w takiej sytuacji warto skonsultować się ze specjalistą z zakresu zdrowia psychicznego. Podejmowanie działań może być trudne, ale właściwe leczenie może pomóc zostawić za sobą trudne doświadczenia i funkcjonować w bardziej harmonijny sposób.
źródło: www.powerofpositivity.com
