To jak ważna jest w naszym życiu dobra, wspierająca miłość, często potrafimy docenić dopiero wtedy, kiedy jest już za późno. Jeśli potrzeby emocjonalne dziecka nie są spełnione w dzieciństwie, jego rozwój i osobowość kształtują się w określony sposób. Chociaż prawdą jest, że każde nasze doświadczenie z tego pierwszego okresu życia jest czymś bardzo osobistym, można tu zauważyć pewne schematy. Emocjonalna nieobecność rodziców, lub lekceważący stosunek do dziecka, z dużym prawdopodobieństwem skutkują w dorosłym życiu toksycznymi relacjami z innymi, poczuciem izolacji i niemym przyzwoleniem na zaniedbywanie swoich potrzeb.
Zaniedbane emocjonalnie dziewczynki, jako kobiety doświadczają podobnych konsekwencji. Ich wpływ na życie można zniwelować poprzez terapię i samoświadomość.
1. Niepewność relacji
Kochający i wspierający rodzice wychowują dziecko, które czuje się rozumiane i dowartościowane, które już w dzieciństwie dowiaduje się, że relacje są stabilne, a bliskie osoby opiekuńcze. Ma bezpieczną bazę.
Dziecko, które nie dostaje uczucia ani obecności matki, rośnie bez gwarancji, że będzie kiedyś szczęśliwe, w poczuciu niepewności, głodne bliższej relacji z kimś, kto je pokocha.
2. Nierozbudowana inteligencja emocjonalna
Dziecko uczy się rozumieć swoje emocje poprzez interakcję – gesty i słowa matki pozwalają mu się uspokoić. Później uczymy się wyrażać swoje emocje, nazywać je, zarządzać swoimi lękami i negatywnymi emocjami.
Córka wychowywana bez miłości nie umie „regulować” swoich emocji – pochłaniają ją one bez reszty, albo nie docierają do niej.
3 Osłabione poczucie własnej wartości
Twarz matki jest pierwszym zwierciadłem, w którym córka dostrzega samą siebie. Twarz kochająca odzwierciedla akceptację i komunikację, twarz obojętna, która skąpi dziecku uczucia odzwierciedla jego rzekome wady i niedoskonałości.
4. Brak zaufania
Aby zaufać innym, trzeba wierzyć, że świat jest bezpiecznym miejsce, a ludzie mają dobre intencje. Dzieciństwo w emocjonalnej chłodni, to nauka o tym, że relacje są niestabilne i niebezpieczne, że zaufanie jest ulotne i nie można na nikim polegać.
5. Trudności z ustanawianiem osobistych granic
W dobrym, kochającym domu, rodzice uczą swoje dzieci że powinny mieć swoją przestrzeń , że każdy człowiek powinien ustanowić swoje osobiste granice i pilnować, by inni ich nie przekraczali. Niekochani w dzieciństwie dorośli nie tylko nie dostrzegają tych granic, ale także traktują je jako oznakę odrzucenia.
6. Wybór toksycznych przyjaciół i partnerów
Jeśli byłaś niekochaną córką, istnieje duża szansa, że (przynajmniej początkowo) będziesz przyciągać tych, którzy traktują cię jak twoi rodzice.
7. Strach przed porażką
Kochane córki nie definiują swojej wartości poprzez liczbę swoich porażek. Niekochane, odbiorą ewentualne odrzucenie lub niepowodzenie jako znak, że są do niczego i nie zasługują na nic dobrego. Będą starały się unikać niepowodzenia za wszelką cenę, często własnym kosztem.
8. Poczucie izolacji
Ponieważ kultura każe nam uparcie wierzyć, że wszystkie matki są kochające i dobre, a macierzyństwo jest instynktowne, niekochana córka błędnie uważa, że jest jedynym dzieckiem na świecie, które tej miłość nie doświadcza. W rezultacie, czuje się izolowana i samotna.
9. Ekstremalna czułość
Strach przed odrzuceniem często dominuje wewnętrzny świat dorosłej córki. Boi się, że ona naprawdę jest bezwartościowa. Strach próbuje maskować czułością, która ma pomóc się dowartościować i udowodnić, że zasługuje na miłość.
Na podstawie: psychcentral.com
