Temperament. Inaczej cechy osobowości, które ujawniają się już u bardzo małego dziecka. Jedne lubią przytulanie, drugie nie, jedne płaczą często, inne wcale. Dzieci różnią się też poziomem energii, dominującym nastrojem oraz wrażliwością na stymulację. O tym, że ludzie mają różne cechy osobowości mówił już Hipokrates. Dlaczego my tak często zapominamy o tym, gdy się zakochujemy?
Tak, teoretycznie wiemy, że ktoś jest cholerykiem, ktoś sangwinikiem, czy flegmatykiem. Ale na początku związku wielu z nas dostosowuje się do drugiej osoby albo sądzimy, że ktoś inny (zupełnie różny od nas) będzie idealnym uzupełnieniem. Tak bywa, ale pewne sprawy powinny być dla nas sygnałem alarmowym.
Sposób działania
Jeśli jesteśmy energiczni, pełni szalonych pomysłów, mamy w sobie moc– do pasji doprowadzi nas osoba, która lubi robić wszystko powoli. Okej, możemy uznać, że nam to pasuje, ale naprawdę nie możemy liczyć, że za parę lat ktoś, kto dziesięć razy pomyśli, zanim coś zrobi, zmieni się w faceta lub kobietę, która porwie nas spontanicznie do innego miasta, czy w sekundę podejmie decyzję o wyprowadzce w Bieszczady tylko dlatego, że my ją podjęliśmy. To się nie uda.
Podejście do ludzi
Jedni są po prostu nastawieni do innych dobrze, inni nie. Owszem, pod wpływem różnych wydarzeń może dochodzić do minimalnych wahnięć. Mamy gorszy humor, za dużo bodźców, ktoś nas zawiódł. Ale jeśli twój partner (partnerka) wybucha w knajpie, bywa obcesowy (obcesowa) i nie cierpi spotykać się z innymi– raczej niskie prawdopodobieństwo, że przejdzie metamorfozę. Owszem, praca nad sobą może zmniejszyć wybuchy, ale nie zmieni tego, czy ktoś np. odpoczywa przy innych, czy woli samotność. Jest towarzyski, czy nie.
Rodzaj spędzania wolnego czasu
Jeśli on/ ona relaksuje się na kanapie i w ciszy, raczej małe prawdopodobieństwo, że nagle zamieni się imprezowicza, czy demona sportu. A nawet jeśli… to nie do końca będzie naturalne.
Podejście do porządku
Konia z rzędem temu, kto zamienił pedanta w bałaganiarza, czy osobę, która ma chaos– w uporządkowanego perfekcjonistę. Nawet, gdy nad sobą pracujemy, bywają momenty, gdy natura wygrywa.
Sposób okazywania uczuć
Jedni potrzebują mniej, drudzy więcej czułości. Dla jednych ważne są słowa, dla drugich czyny. Jasne, możemy być w związku z osobą, która ma inną potrzebę okazywania uczuć od nas, ale nie możemy liczyć, że czegoś ją nauczymy… bo nawet jeśli, to w sumie po co? To nigdy nie będzie dla niej naturalne.
Poziom empatii
Z różnicami można żyć, zachowania można zmienić, ale empatii ciężko się nauczyć w dorosłości. Jedni mają zdolność do rozumienia stanów psychicznych innych ludzi, potrafią przyjąć ich sposób myślenia. Drudzy są emocjonalnie „ślepi”. Empatia jest podstawowa cechą, która umożliwia jakikolwiek dialog, jeśli ktoś jej nie ma trudno z nim żyć. Na początku może nas fascynować silna osobowość nieuznająca argumentów drugiej strony, niedopuszczająca do swojej świadomości tego, że może się mylić, ale na dłuższą metę dla osoby empatycznej to może stać się nie do zniesienia.
