Dojrzałość kojarzy na się z dorosłością, z osiągnięciem pewnego etapu życia, nabranymi doświadczeniami i minionymi latami. Ale nie tylko metryka i nasza cielesność pokazują poziom naszego rozwoju i przemiany, które w nas zaszły, ale także i to, w jaki sposób radzimy sobie i kontrolujemy nasze uczucia i emocje. Bo choć biologia mówi, że składamy się z tkanek i komórek, to psychologia powie, że człowiek to istota złożona z emocji. Jaka jest więc osoba dojrzała emocjonalnie i czym się charakteryzuje?
Potrafi się pożegnać
Z ludźmi, którzy nie pozwalają jej się rozwijać, gaszą jej energię życiową i są toksycznymi przyjaciółmi. Z przeszłością, która już za nią i choćby była trudna i bolesna, to jest już zamkniętym rozdziałem, do którego wracać nie trzeba. Z przeszłością, która jawi się jako piękniejsza od tego co teraz i tego, co dopiero będzie, do której chętnie wróciłaby i poczuła znowu te pozytywne emocje. Ale to niemożliwe, trzeba żyć tym, co teraz, uwolnić się od myśli, które przynoszą nam jedynie lęk i strach przed przyszłością. Dojrzały emocjonalnie człowiek wie, że trzeba się od tego odciąć, odpuścić, powiedzieć „żegnaj, do nie-widzenia” i zacząć pisanie nowego rozdziału.
Akceptują to, co w przeszłości
Nie roztrząsają każdego popełnionego błędu, każdej minionej sytuacji, utraconej przyjaźni czy byłego związku. Wyciągnęli swoje wnioski, zaakceptowali uczucia własne i innych, idą naprzód bez zbędnego bagażu emocjonalnego. Człowiek dojrzały emocjonalnie nie pozwala na to, by to, co minione wpływało na jego teraźniejszość i wie, że aby budować dobrą przyszłość, trzeba oczyścić się z bólu przeszłości, rozliczyć z własnymi uczuciami, nawet tymi najbardziej bolesnymi.
Znają swoje myśli i uczucia
Dojrzali emocjonalnie są świadomi swoich emocji, własnych myśli, potrafią je mądrze analizować i nie działają impulsywnie pod ich wpływem. Jeśli trzeba, są gotowi do przemyślenia, autorefleksji, zastanowienia się nad tym skąd wzięły się ich myśli i emocje, a nawet do zapisania ich. Cechuje ich mentalna jasność, dzięki której mogą rozwiązywać swoje problemy bez emocjonalnych burz. Ich świadomość dotyczy także tego, co mówią i odczuwają inni – wiedzą, że nie każda negatywna opinia i nie każde uczucia innych są ich odpowiedzialnością, potrafią przyjąć krytykę bez bólu i z szacunkiem.
Nie narzekają
Bo są świadomi tego, że narzekanie niczego nie zmieni na lepsze, a jedynie może na nich wpływać w zły sposób. Dojrzali emocjonalnie wiedzą, że powtarzanie negatywnych opinii na własny temat lub na temat swojego otoczenia może sprawić, że zmieni się ich myślenie o świecie i utracą w ten sposób część życiowej energii, dlatego są nastawieni na działanie i wprowadzanie zmian. Bo jeśli coś w życiu dojrzałych emocjonalnie osób nie działa i z czymś źle się czują, to chcą to ulepszyć, zmodyfikować, naprawić, albo zaakceptować – bo przecież nie na wszystko można mieć wpływ, nie wszystko można zmienić.
Znają granice empatii i pomocy innym
Nie pozwalają na to, by problemy innych, czyjeś negatywne emocje przytłoczyły ich i zdominowały ich życie. Wiedzą, że egoizm to nic złego i czasami należy postawić siebie na pierwszym miejscu przed wszystkim i wszystkimi. Są dobrymi przyjaciółmi, aktywnie uczestniczą w życiu społecznym, pomagają innym, angażują się, ale wiedzą, gdzie postawić granice i kiedy należy powiedzieć „nie”. Asertywność nie jest dla nich problemem, udało im się znaleźć równowagę pomiędzy tym, co oddają innym i światu, a tym, co dostają od innych i świata dla siebie.
Pozwalają sobie na błędy bez poczucia winy
Dojrzały emocjonalnie człowiek, wie, że nie musi być perfekcyjny, że nawet popełniając błędy nie staje się automatycznie zły i bezwartościowy. Porażki i niepowodzenia są dla niego źródłem nauki i sposobem na to, by znaleźć właściwą drogę, którą należy iść dalej. Akceptuje swoje błędy, nie boi się własnych wad, nie obwinia za to, co mu nie wychodzi. Niepowodzenie jest dla niego dodatkową motywacją do rozwoju, ale nie dąży do ideału, bo wie, że nie to powinno być celem życia, że nie zawsze można i trzeba osiągnąć najwyższy poziom.
Ufają sobie i innym
Dojrzali nie boją się otworzyć emocjonalnie przed innymi i… sobą samym – czasami bywa to bardzo trudne. Ufają sobie i innym, nie oczekują, że nawiązanie relacji i bliskość z kimś będzie dla nich jedynie źródłem bólu i zmartwienia. Wiedzą też, że zamknięcie się na świat i innych ludzi jest dodatkowym ciężarem, który trzeba będzie dźwigać przez życie. Dojrzali emocjonalnie unikają noszenia balastu, który ich krępuje, świadomie wybierają swobodę i wolność.
Na podstawie: pieknoumyslu.com
