Kobiety często cierpią na różnorodne zaburzenia hormonalne oraz inne schorzenia. Początkowo wiele z objawów, jakie obserwują u siebie, nie są łączone od razu z kłopotami typowo kobiecymi. Stres, szybkie tempo życia, długie godziny spędzane podczas wykonywania obowiązków domowych i zawodowych, nie pozwalają skupić się na sygnałach, jakie ewidentnie wysyła ciało.
Szczególnie specyficzne kłopoty dają się we znaki, gdy kobieta planuje powiększenie rodziny. Problem z poczęciem dziecka oraz inne współtowarzyszące temu objawy skłaniają do wizyty u specjalisty. Diagnoza z ust lekarza brzmi orientalnie — choroba Hashimoto, ale na to schorzenie związane z niedoczynnością tarczycy, cierpią kobiety w różnych częściach świata.
Chroba Hashimoto objawia się na wiele sposobów
Choroba występuje 10- krotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn, a jej występowanie zwiększa się wraz z wiekiem. Hashimoto, czyli przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy, jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym, jeszcze nie dość dokładnie poznaną przez naukowców. Do jej rozwoju w organizmie konieczne jest współdziałanie czynników genetycznych, środowiskowych (bakterie, wirusy, nadmiar jodu), oraz mechanizmów typu stres. W tym przypadku z powodu nieprawidłowego działania układu immunologicznego dochodzi do wytworzenia przeciwciał przeciwko własnej tarczycy. Choroba rozwija się przez lata, w miarę niszczenia gruczołu tarczowego i zmniejszania się produkcji hormonów tarczycy. Mimo że na pierwszy rzut oka objawy nie są specjalnie dokuczliwe ani nie zagrażają życiu, to mogą mieć różne nasilenie i różny skutek. Zależy to przede wszystkim od czasu trwania niedoczynności tarczycy oraz stopnia niedoboru hormonów. Im dłużej trwają kłopoty, tym gorsze mogą mieć konsekwencje — choroby serca, niepłodność, a nawet śpiączka. Należy zwrócić szczególną uwagę i zasięgnąć opinii lekarskiej w sytuacji, gdy pojawia się:
- ciągłe uczucie zimna,
- zmęczenie/senność,
- depresja,
- zaburzenia pamięci,
- zwiększenie masy ciała,
- rzadsze oddawanie stolca/zaparcia,
- spowolnienie czynności serca, nadciśnienie tętnicze,
- sucha, łuszcząca się, blada skóra, suche włosy,
- zaburzenia miesiączkowania, niepłodność, spadek libido
Fot. iStock / Sakramir
Dla kobiet choroba Hashimoto bywa bezlitosna
Nie chodzi jedynie o wahania nastrojów, wagi czy zaburzenia miesiączkowania. U kobiet chorujących na Hashimoto, choroba ma wyjątkowo bolesny wymiar — stwarza problem z zajściem w ciążę oraz jej utrzymaniem. Wynika to nie z samego zapaleniem tarczycy, ale z innych zaburzeń mechanizmów odpornościowych, adaptujących organizm matki do płodu. Jeśli uda się szczęśliwie zajść i utrzymać ciążę, należy odpowiednio zmodyfikować ilość podawanych leków. Po rozwiązaniu najczęściej problemy z Hashimoto narastają, po 6 tygodniach od porodu konieczna jest kontrola stężenia HTC. W wielu przypadkach choroba Hashimoto po raz pierwszy ujawnia się po porodzie.
Trafna diagnoza to początek świadomego życia z chorobą
Gdy pojawiają się niepokojące objawy mogące wskazywać na niedoczynność tarczycy, lekarz rodzinny kieruje na oznaczenie stężenia TSH we krwi. Jeżeli wynik będzie nieprawidłowy (powyżej górnej granicy normy), należy oznaczyć stężenie wolnej tyroksyny (FT4). Do dyspozycji celem postawienia diagnozy są również badania takie jak USG tarczycy oraz oznaczenie stężenia przeciwciał przeciwtarczycowych w surowicy. Gdy diagnoza nie pozostawia wątpliwości, należy poddać się leczeniu, które towarzyszy przez całe życie, jednak pozwala przywrócić zdrowe funkcjonowanie.
Ważna jest również stała kontrola lekarska pod kątem wystąpienia innych chorób autoimmunologicznych, które mogą towarzyszyć Hashimoto — celiakii czy niedoczynności kory nadnerczy. Trudno jest uniknąć zachorowania na chorobę autoimmunologiczną, ponieważ zależna jest ona w głównej mierze od genetyki. Jeśli w rodzinie pojawiały się przypadki tej choroby, należy kontrolnie wykonywać badania i unikać przyjmowania leków, które mogą przyspieszyć jej wystąpienie.
Ponieważ nie opracowano skutecznej metody leczenia choroby Hashimoto, leczenie opiera się na stałym przyjmowaniu brakujących hormonów tarczycy — syntetycznej lewotyroksyny. Regularne przyjmowanie brakujących hormonów prowadzi do normalizacji stężenia TSH i powrotu do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Leczenie u większości kobiet można przeprowadzać z powodzeniem w domu, jednak w przypadku pacjentek z ciężką niedoczynnością tarczycy lub ze współistniejącymi poważnymi chorobami (np. chorobą serca) początkowo konieczna może być hospitalizacja.
źródło: www.mp.pl, www.endokrynologia.net
