„Jest bardzo dużo związków, że kobieta „przymyka oko”, dając ukochanemu się wyszaleć, bo wie że i tak wróci i to z lepszą energią. Mało kto się do tego przyznaje. To jak wypuszczenie psa, pobiega i wróci zadowolony. Trzymanie na siłę może doprowadzić do pogryzienia…” – zapraszamy na #RozmówkiNieobyczajne – o seksie i nie tylko, damsko-męskie pogaduchy. Odcinek 11
Melisandra: Marcinie, czym jest dla Ciebie wolność w związku? Na co byś pozwolił partnerce? Jak dalekie są Twoje granice ?
Marcin Michał Wysocki: Wolność, droga Meli, to zachowanie integralności. W skrócie rozumiem to w ten sposób:
- mam swoich przyjaciół i to nie tylko facetów (o toksycznej zazdrości kiedy indziej);
- mam swoje pasje, które możemy dzielić, byłoby wspaniale, ale nie musimy. Nic na siłę. Ja nie zacznę uczęszczać do cerkiewnego chóru, tak jak i Ty nie zagrasz z chłopakami w palanta😊;
- mam swoje zdanie, opinie, preferencje, gust, poglądy, wiarę itp.;
- mam swoje przyzwyczajenia, marzenia, plany, tęsknoty…
- MAM SWOJE ŚRODKI, abym nie musiał pożyczać od żony/męża ani na moje potrzeby, ani na lody;
- najchętniej: mam własne locum. Może coś, co zostawili mi rodzice, może zarobiłem na to przed małżeństwem. Wiem, że to trudna sprawa, lecz JEŚLI TYLKO dałoby się zachować MOJE kawalerskie MIESZKANIE i je np. wynajmować, to dałoby mi to olbrzymie, niepowtarzalne poczucie komfortu. Świadomość, że nic nie muszę i że mogę być ZAWSZE SOBĄ.
Zbyt wiele, szczególnie kobiet, które znam, po burzy wokół swojego małżeństwa, tak po 7, a często i po 20 latach od ślubu, zostawało po rozwodzie BEZ NICZEGO. Widziałem tyle osób, które znowu funkcjonowały w toksycznym związku tylko dlatego, że NIE MIAŁY GDZIE UCIEC, bo np. oddały cały swój majątek do wspólnego gospodarstwa, a potem zostawały z niczym. Ech, jeśli to możliwe, to takiego losu sobie nie fundujcie, kochani!
M: Z moich obserwacji wynika, że ludzie lubią sobie zawłaszczać drugą osobę. Obejrzałam teraz serial „Bazaar de la Charite”, gdzie mężczyźni uważali swoje żony za własność, byli ich panami życia i śmierci. To było dwieście lat temu, natomiast te przypadki nie są odosobnione i dzisiaj. Wolność to podstawa związku partnerskiego, czas dla siebie, wolność decyzji i wyboru, przestrzeń dla swoich pasji, przyjaciół i rodziny, zaufanie, brak zazdrości. Im więcej jest wolności i też własnego egoizmu, a nie zajmowanie się partnerem, tym miłość może być bardziej bezwarunkowa, a związek bliższy i trwalszy. Wolność to też przestrzeń na przemijanie, jeśli partner chce odejść, to pozwala się na to, nie przywiązuje do siebie, a daje wolność i zgodę na odejście z miłości.
Nikogo się na da zatrzymać na siłę, a życie to też sztuka i zgoda na zmiany.
MMW: To ciekawe… Przestrzeń na przemijanie, odejście. Bardzo altruistyczne to, co mówisz. Naprawdę mi zaimponowałaś. Nie wiem czy byłbym zdolny, do takiego poświęcenia własnego ja. Nie ma w tym krztyny egoizmu, własnego interesu, nawet miejsca na własny żal, godność, dumę, które oddajemy komuś w ramach szacunku dla jego wolności. To jest PRAWDZIWA miłość…
M: Podkręcę Ci tempo i przyspieszę tętno… A co powiesz na wolność w seksie? Na pozwolenie na swoich dodatkowych partnerów? Pozwolenie na trójkąt lub czworokąt, bo para nie lubi się ograniczać, a chciałaby spróbować czegoś nowego? Dajesz wolność ukochanej osobie po to, aby spróbowała czegoś, o czym marzy…
MMW: Hmm. Moim zdaniem, dwie osoby mogą robić w łóżku, co im się tylko żywnie podoba i nikomu nic do tego, pod warunkiem jednak, że obojgu sprawia to przyjemność. Trochę piszę o tym w nowej powieści, z cyklu „# Portal randkowy”, pod roboczym podtytułem „Miguel”, gdzie bohaterowie mają bardzo wyszukane gusta erotyczne. Mawiam: „Jak dla mnie, to mogą skakać z szafy”, o ile oczywiście nikomu nie dzieje się krzywda.
Osobiście lubię eksperymentować w seksie, rozumiem też różne klimaty, związane z BDSM, z którym staram się oswoić Czytelników w swojej najnowszej książce😊. Jednak w życiu, do takich poszukiwań trzeba mieć właściwego partnera, którego te eksploracje także pociągają. Dla mnie seks – nazwijmy go „urozmaiconym” – to bezpiecznik, że w łóżku, a za tym i w związku, nigdy nie powieje nudą, a w konsekwencji nie dojdzie do rozkładu. Przynajmniej z tej przyczyny, a wierz mi, że to jeden z piątki głównych powodów rozstań. Brak namiętności – znaczy się.
Pytanie, czy daję wolność partnerce, żeby, jak rozumiem, próbowała czegoś innego na własną rękę – to już pójście znacznie dalej. Dla mnie, zbyt daleko. Razem, tak, ale osobno, już nie. Bo tak jak wspólne poszukiwania łączą, o czym mówiłem wcześniej, to osobne niszczą. Ale to jedynie mój pogląd… A Ty, pozwoliłabyś facetowi eksperymentować seksualnie poza Waszą sypialnią? Nawet jeśli byłaby to cena Twojej wolności w tym względzie, to nie bałabyś się, że mu to nie wystarczy i któregoś dnia zniknie?
M: Tak, w długotrwałym związku czasem namiętność gdzieś gaśnie, seks staje się smutnym obowiązkiem, ale są inne wartości lub … zobowiązania wrrrrr. I może nasz partner być szczęśliwy też z kimś innym. Nawet na chwilę. Poszukać swojej przygody. To jest właśnie bardzo wysoki level zaufania do siebie, a gdy my ufamy sobie to i też partnerowi. O zaufaniu mówimy, kiedy sobie wierzymy. Nie kontrolujemy, nie krytykujemy, nie osądzamy, nie jesteśmy zaborczy. Te lekcje zaczynamy od siebie, nie od partnera. Wówczas związek płynie lekko i z fantazją, jest odkrywaniem i smakowaniem życia. Pojawia się fajne napięcie, ciągła fascynacja, odkrywania siebie na nowo. Bo nikt nie należy do nikogo. Nie jest niczyją własnością. I błagam nie rób na mnie takich oczu…
MMW: Okej, myślę, że to nie jest do zaakceptowania przez zdecydowaną większość społeczeństwa…
M: Jest bardzo dużo związków, że kobieta „przymyka oko”, dając ukochanemu się wyszaleć, bo wie że i tak wróci i to z lepszą energią. Mało kto się do tego przyznaje. To jak wypuszczenie psa, pobiega i wróci zadowolony. Trzymanie na siłę może doprowadzić do pogryzienia.
MMW: Tak, mówisz o prowincjonalnej hipokryzji. Kobiety udają, że faceci nie biegają po wsi.
M: Ludzie w związkach, szczególnie z tym długim stażem, domawiają się na pewne „rozwiązania”, które mogą uatrakcyjnić związek i stworzyć znowu zainteresowanie sobą, jednak miłość jest zawsze ponad to. Prawdziwa miłość zawsze wybacza i nie ocenia.
MMW: Zgoda: uatrakcyjnić, ale nie w osobnych sypialniach z osobami trzecimi. Hmm… Jestem cholernie otwarty, wierz mi, ale nawet dla mnie to dużo. Chyba bym nie dźwignął, o ile mówimy o poważnym związku.
M: Znam wielu mężczyzn i kobiet, którzy cenią sobie niezależność, wolność w związku, to napięcie i cieszenie się na swój widok. Nie siedzenie w rutynie domowej, a posiadanie własnego świata pasji, wyzwań, realizacji. Jestem jak najbardziej za tą kawalerką lub inną skrytką, bo zwyczajnie cudownie jest posiedzieć samemu, lub samemu wybrać się na miasto. Poeksplorować. Mieć czas na męskie czy babskie wypady i znikanie na jakiś czas bez smyczy na komórce. Wówczas budzi się w nich ta dzikość, tęsknota za partnerem, ciekawość.
Kiedy mówi się na temat zobowiązań, oczekiwań, wkładania w pudełka schematów, to im się robi duszno. Uciekają. Muszą mieć czas aby sobie poobserwować i oswoić się, a nie wpadać w rolę. Czy taki związek, w ogóle, czy może dojść do związku w życiu takich wolnych ptaków? Tak. Wtedy, gdy znajdą partnera, który ich wiecznie inspiruje, jest nieuchwytny, że wiesz co zawsze do końca myśli, tworzy to kreatywne napięcie, żyje swoim życiem, a nie poświęceniem. Play, a nie od razu wkłada rzeczy do szafy. To otworzenie przestrzeni dla partnera i bez względu na staż, uwodzenie go. Wówczas oddają z miłością jej/jemu kawałek swojej wolności. Związek to też sztuka. Przez duże „S”.
MMW: Widzisz, każdy ma swoje imponderabilia, i w tym miejscu trafiłaś na moje…
O autorach:
Fot. iStock
Melisandra, Projekt Szczęście, to autorski pomysł fundatorki Fundacji, która występuje pod pseudonimem Melissandra, czyli ta mityczna która służy światłu i wyprowadza innych z cienia. Fundacja jest szczególnym miejscem dla ludzi, którzy po różnych związkach pragną ponownie doświadczyć szczęścia i znaleźć ukochanego i jedynego partnera. Ludzi, którzy, w czasie organizowanych przez Fundację warsztatów, chcą zrozumieć do czego były im potrzebne poprzednie związki, a potrzeba miłości i zrozumienia staje się ich drogą do światła. Warsztaty są miejscem tak dla singli, jak i dla par, które chcą jeszcze zobaczyć czy coś zostało jeszcze z ich miłości i jak tę miłość odnaleźć.
Archiwum prywatne
Marcin Michał Wysocki
Urodzony w 1965 roku w Warszawie, absolwent kilku fakultetów na uczelniach krajowych i zagranicznych, doktor nauk humanistycznych UŁ. Był m.in. asystentem oraz tłumaczem Jeffa Goffa i Jacka Wrighta w musicalu Narzeczona rozbójnika (Teatr Popularny). W Teatrze Ateneum asystował takim osobowościom teatru polskiego, jak: Laco Adamik, Krzysztof Zaleski, Wojciech Młynarski czy Janusz Warmiński. Współpracował z TVP w programach: LUZ, Sportowa apteka, Kawa czy herbata?. Był autorem muzyki do programów Mur, Sportowa Apteka oraz nagrał autorską płytę Head. Próbował swych sił w roli speakera w Radio Zet u Andrzeja Wojciechowskiego. Dotąd wydano sześć pozycji jego autorstwa: pracę naukową Wyznaczniki tożsamości etnicznej […]; wyróżnioną monografię żołnierza AK, Michał Wysocki. Wspomnienia z lat 1921–1955; impresję historyczną Remedium na śmierć – historie prawdziwe; relacje kombatantów z okresu Powstania Warszawskiego, A jednak przeżyliśmy. Niezwykłe wspomnienia, powieść obyczajową Baku, Moskwa, Warszawa oraz zbiór historii o poznawaniu się przez internet #Portal randkowy.
