Pamiętacie scenę z filmu „Jerry Maguire”, w której główny bohater mówi do swojej żony: „Uzupełniasz mnie”? Są dwa dobre powody, dla których jesteśmy w związku. Albo czujemy, że ktoś jest naszą drugą połową i bez niego nie jesteśmy kompletni lub widzimy w kimś dobro, który motywuje nas do tego, byśmy sami stawali się lepsi.
Poświęć chwilę, by zastanowić się nad swoim związkiem lub tym, w którym chciałbyś być – i twoją motywacją. Jeśli zdarza się, że masz z kimś silną więź, czujesz natychmiastowe porozumienie, czujesz, że ktoś trafia w twoje serce tak, jak nikt inny wcześniej tego nie zrobił, uważasz, że spotkało cię coś wyjątkowego – odnalazłeś swoją bratnią duszę. Jednak oczekiwanie, że druga osoba jest naszym dopełnieniem niesie ze sobą kilka niebezpieczeństw. Po pierwsze, może doprowadzić do współzależności, w której to polegamy na naszej połówce w kwestii wszystkich naszych potrzeb. Zamiast dorastania i uczenia się, opieramy się na tej osobie, aby nadrobić to, czego nam brakuje. Nie dojrzewamy, a nasza relacja pozostaje w stagnacji. Jednak zdrowe relacje charakteryzują się pewnym delikatnym rodzajem współzależności . Zamiast „dopełniać” nas, nasi partnerzy „uzupełniają” nas. W tego typu relacjach stoimy razem ręka w rękę i jesteśmy otwarci na siebie. Doceniamy mocne strony naszego partnera i korzystamy z wzajemnego dawania sobie z siebie i otrzymywania wsparcia. Rozwijamy się indywidualnie i jako para.
Jeśli jak Jerry Mcguire uważasz, że druga strona cię dopełnia, twoja motywacja jest ukierunkowana na samego siebie. Cenisz partnera w sposób instrumentalny , ponieważ cię dopełnia. Prawdopodobnie, jeśli przestanie cię dopełniać, ty przestaniesz go kochać.
Jeśli jednak twój związek opiera się na dobroci, gdy cenisz w partnerze jego charakter, starasz się również „naprawić sam siebie”. Druga osoba wywołuje w nas ciepłe uczucia, otwiera nasze serca i przenosi naszą uwagę z siebie samego na innych.
Dlatego właśnie związki zbudowane na podziwie dla dobrego charakteru partnera mają o wiele większe szanse się rozwinąć i trwać w najlepsze, podczas gdy te oparte na dopełnianiu nie mają mocnego fundamentu.
Na podstawie: psychologytoday.com
