Pewnie każdy z nas zna kogoś, kto w dzieciństwie przeżył rozwód swoich rodziców. Może sami pochodzimy z „rozbitej rodziny” i zdajemy sobie sprawę z tego, jak ogromnej pracy i dobrej woli dorosłych wymagało takie ułożenie relacji, byśmy ucierpieli na tym najmniej, lub też żałujemy, że im się to nie udało i odczuwamy długofalowe skutki tej sytuacji w dorosłym życiu.
Rozwód może być niezwykle trudny dla dzieci. Często obwiniają się one za rozstanie rodziców, nie rozumiejąc co się tak naprawdę wydarzyło. Zadbajmy koniecznie o ich samopoczucie i psychikę.
Rozwód rodziców to nie wyrok, kładący się cieniem na szczęśliwym dotąd dzieciństwie. Można wychować szczęśliwe i rozwijające się prawidłowo emocjonalnie dzieci, po rozwodzie.
Musisz jednak bezwględnie przestrzegać (ty i twój partner) następujących zasad:
Nie walcz obecności dziecka
Kłótnie, trudne rozmowy powinny toczyć się z dala od oczu i uszu swoich dzieci. Zdarza się, że po rozstaniu lepiej dogadujemy się z partnerem, jednak jest to raczej wyjątkowa sytuacja. Będziesz przechodzić przez proces żałoby po rozwiązaniu małżeństwa. Nie traktuj swoich dzieci jako osobistego doradcy i powiernika. Szukaj profesjonalnej pomocy. Z byłym mężem ważne rozmowy przeprowadzaj z dala od dzieci. Jeszcze nie panujesz nad emocjami.
Powiedz prawdę, ale formę dostosuj do wieku
Nie okłamuj swojego dziecka mówiąc „tatuś wyprowadza się na chwilę”. Jeśli bierzecie rozwód, musisz powiedzieć dzieciom o tym fakcie.
Jednak nie muszą znać wszystkich szczegółów. Zazwyczaj wystarcza wyjaśnienie, że chociaż mama i tata nie są już małżeństwem, nadal kochają swoje dzieci tak, jak dawniej. Dzieci potrzebują potwierdzenia, że to nie ich wina i zapewnienia, że są kochane.
Pozwól swojemu dziecku się smucić
Smutek jest normalnym procesem przy tak radykalnej zmianie w życiu. Smutek zdarza się nie tylko małżonkom, gdy małżeństwo się kończy, ale zdarza się też dzieciom.
Intensywność emocji jest inna u każdego dziecka. Etapy żalu to zaprzeczenie, gniew, bunt, smutek i akceptacja. Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, że te uczucia naturalne w sytuacji twojego dziecka. Pozwól mu mówić otwarcie o swoich uczuciach
Pomóż mu
Są dzieci, które rozwód rodziców przechodzą „lżej”. Są i takie, które sobie z nim nie radzą. Ty, jako rodzic, musisz być świadomy zachowania dziecka i wszelkich anomalii, które wymagają profesjonalnej pomocy. Oto kilka zachowań, które powinny wzbudzić twoją czujność lub wymagają natychmiastowej interwencji:
- Większa niż zazwyczaj skłonność do wybuchów złości
- Trudności w szkole,
- Trudności / kłótnie w relacjach z rówieśnikami, które narastają
- Zaburzenia odżywiania
- Samookaleczenia
- Trudności ze snem
- Przygnębienie: brak zainteresowania życiem i / lub poczucie beznadziejności
- Używanie narkotyków lub alkoholu
Nie mów nic złego o drugim rodzicu
Oprzyj się pokusie, by powiedzieć cokolwiek negatywnego o byłym partnerze. Nawet jeśli cię skrzywdził, zdradził, zostawił. Twoje dziecko wciąż ma w sercu miłość do swojego rodzica. Wiec jeśli nie możesz powiedzieć nic dobrego, po prostu milcz.
Zachowaj spójność i rutynę
Dzieci tego potrzebują. W miarę możliwości postaraj się, by w ich codzienności zmieniło się jak najmniej i tutaj potrzebna jest współpraca obojga rodziców. Pamiętaj też, że jedno z rodziców nich nie może nagle zniknąć z życia swoich dzieci. Musicie ustalić jakieś podstawowe zasady respektowane w obu domach (jeśli opieka jest naprzemienna).
Zadbaj o siebie
Niech widzą, że potrafisz być szczęśliwa, że sobie radzisz, że potrafisz poprosić o pomoc. Że rozstanie nie oznacza końca świata. Że kochasz siebie i jesteś ważna. Nie udawaj, że się uśmiechasz, ale też nie hamuj pozytywnych emocji. Spraw, by życie było jak najbardziej „normalne”.
Powodzenia!
Na podstawie: lifehack.org
