Już od wieków ludzie na całym świecie pielęgnują wdzięczność, traktując ją niczym klej, który spaja więzi międzyludzkie i buduje fundamenty społeczeństwa. Ale co to tak naprawdę znaczy być wdzięcznym? Skąd ta emocja bierze swój początek i dlaczego niektórzy wydają się być nią obdarzeni bardziej niż inni? Zagłębiając się w tajniki nauki wdzięczności, odkrywamy nie tylko biologiczne korzenie tego uczucia, ale także bogactwo korzyści, które ono za sobą niesie. Przyglądając się tym aspektom, stajemy się świadkami potężnej siły, jaką może wywrzeć wdzięczność na nasze życie i relacje z innymi.
Być może to paradoksalne, ale istnieją momenty, kiedy wdzięczność wydaje się być nam obca. Sama nie raz borykałam się z wątpliwościami co do jej mocy. Negatywne myśli potrafiły mnie ogarnąć, przytłaczając swoim ciężarem, a wdzięczność wydawała się być tylko abstrakcyjnym pojęciem, trudnym do osiągnięcia w rzeczywistości. Często zanurzona w codziennych sprawach, zaczęłam tracić wiarę w ogromną siłę wdzięczności.
Jednakże, wraz z doświadczeniem i zgłębianiem własnej psychiki, zrozumiałam, że to właśnie w tych momentach, gdy wydaje się, że wdzięczność jest odległym ideałem, warto najbardziej jej poszukiwać. To nie tylko kwestia patrzenia na świat przez różowe okulary, ale raczej umiejętność przełamywania negatywnych myśli i dostrzegania piękna nawet w najmniejszych gestach i wydarzeniach. Dlatego też, chciałabym podzielić się z tobą moją drogą do odkrycia mocy wdzięczności, z nadzieją, że może ona stać się również twoim przewodnikiem przez życie, nawet w najtrudniejszych chwilach.
Czym jest dla mnie wdzięczność?
Dla mnie wdzięczność to coś więcej niż tylko przejściowe uczucie szczęścia. To bardziej jak uznawanie i docenianie dobra, które otrzymuję w swoim życiu. Wdzięczność sprawia, że patrzę na świat z innej perspektywy – pomaga mi przezwyciężać codzienne trudności i cieszyć się drobnymi przyjemnościami życia. Kiedy zatrzymuję się na chwilę i zastanawiam się, co mam, dostrzegam, że wdzięczność to takie jakby przebudzenie się na nowo. To jak otwarcie oczu na piękno wokół mnie, na ludzi, którzy mnie wspierają i na małe radości dnia codziennego. Wdzięczność sprawia, że czuję się bardziej połączona z innymi ludźmi i samą istotą życia.
„Wdzięczność przekształca to, co mamy, w więcej niż wystarczająco” – William Arthur Ward
Nie zawsze jest łatwo być wdzięcznym, szczególnie w trudnych sytuacjach, ale właśnie wtedy to uczucie nabiera jeszcze głębszego znaczenia. To jak znalezienie jasnego promienia nadziei nawet w najciemniejszych chwilach. Dlatego staram się codziennie praktykować wdzięczność, nawet za drobne, zwyczajne rzeczy, bo to one sprawiają, że nasze życie nabiera smaku. Wdzięczność jest dla mnie, jak most łączący serca ludzi, most, który przekraczamy, dzieląc się wzajemnie naszymi podziękowaniami i szacunkiem. To szlachetna cecha, która podnosi nas ponad egoizm i samolubstwo, otwierając drzwi do
głębszych relacji i więzi.
Wdzięczność to także sposób na zrozumienie, że nasze życie jest tkane z nici dobra, które płyną przez nasze dłonie, tworząc wzory niezwykłej harmonii. To świadomość, że nawet w najtrudniejszych chwilach istnieje coś, za co możemy być wdzięczni, coś, co daje nam siłę, by kontynuować naszą podróż. Tak więc, gdy słucham dźwięku wdzięczności, wypełniam się głęboką pokorą i radością. Bo wiem, że w tych skromnych gestach podziękowania kryje się potężna siła, zdolna zmieniać świat na lepsze.
Wdzięczność jako postawa wobec życia
Często ignorowałam drobne przyjemności codzienności, skupiając się na problemach i trudnościach, co sprawiało, że wdzięczność wydawała się być jedynie odległym ideałem. Dopiero gdy zaczęłam zgłębiać jej istotę, zdałam sobie sprawę, że ta umiejętność dostrzegania piękna w najmniejszych gestach może mieć ogromny wpływ na moje życie.
Wdrażając wdzięczność w moje życie, zrozumiałam, że chodzi o umiejętność doceniania nawet tych najdrobniejszych chwil szczęścia. To właśnie ta perspektywa obfitości pomaga mi lepiej radzić sobie ze stresem i trudnościami, pozwalając spojrzeć na życie z większym optymizmem i spokojem.
Nie tylko poprawia to moje samopoczucie, ale także ma głęboki wpływ na moje relacje z innymi ludźmi. Wyrażając wdzięczność, nie tylko pokazuję innym, że doceniam ich obecność, ale także buduję silniejsze więzi emocjonalne. W ten sposób wdzięczność staje się kluczowym elementem harmonijnych relacji międzyludzkich, tworząc pozytywną atmosferę społeczną, w której każdy czuje się doceniony i ważny.
W swojej książce “Zakochaj się w życiu”, ceniona promotorka pozytywnego życia, doradca rozwojowy i autorka popularnych książek-poradników, Ewa Foley pisze o farmerze, który docenił prawdziwą moc wdzięczności.
„Dawno temu w Persji żył farmer Ali Hafed. Któregoś dnia Hafed sprzedał sprzedał swoją farmę, odszedł od rodziny i udał się w podróż dookoła świata w poszukiwaniu bogactwa. Szukał wszędzie diamentów, których tak bardzo pożądał. W końcu po wielu latach tułaczki, samotny i bezdomny targnął się na własne życie. To poszukiwanie bogactwa go zabiło. Tymczasem farmer, który kupił ziemię od Hafeda, był wdzięczny za każde źdźbło trawy, które teraz do niego należało i wlewał miłość i ciężką pracę w swoją nowo nabytą posiadłość. Każdego wieczora spożywając z rodziną owoce swojej pracy cieszył się tym co
ma – był zadowolony z życia. Któregoś dnia zrobił zdumiewające odkrycie. W opuszczonym przez Ali Hafeda ogrodzie odnalazł kopalnię diamentów. Prosty farmer miał bogactwo przekraczające jego najśmielsze oczekiwania”.
W innej ze swoich publikacji, Foley przypomina o prawdziwej istocie wdzięczności. W książce „Wdzięczność – medytacja poczęcia. Afirmacje wdzięczności” przedstawia afirmacje wdzięczności za dar życia i za zdrowie, a także pisze o akceptacji, o byciu tu i teraz i więcej…
Do najbardziej przemawiających do mnie afirmacji w zakresie wdzięczności, zaliczam te proste, lecz jakże piękne słowa:
„Jestem wdzięczna, że obudziłam się dziś rano”.
„Dziękuję za każdy oddech, który przyjmuję”.
„Jestem wdzięczna za zdrowe ciało i sprawne kończyny”.
„Dziękuję za możliwość doświadczania piękna otaczającego mnie świata”.
„Jestem wdzięczna za bliskich, którzy mnie wspierają i kochają”.
Z kolei, ze wszystkich definicji wdzięczności mnie najbardziej podoba się ta zaprezentowana przez profesora Roberta Emmonsa:
„Wdzięczność blokuje toksyczne emocje, takie jak zazdrość, uraza, żal i depresja, które mogą zniszczyć nasze szczęście” – Robert Emmons, profesor na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis. Rozumiem ten cytat jako sugestię, że praktykowanie wdzięczności może mieć pozytywny wpływ na nasze emocje i ogólne samopoczucie. Profesor Robert Emmons wskazuje, że wyrażanie wdzięczności może działać jak bariera, blokując negatywne emocje, takie jak zazdrość, uraza, żal i depresja, które mają tendencję do osłabiania naszego szczęścia i wpływają na nasz psychiczny stan. W ten sposób wdzięczność staje się narzędziem do ochrony naszej emocjonalnej równowagi i utrzymania pozytywnego nastawienia wobec życia.
Po czym poznać, że doświadczasz poczucia wdzięczności?
Kiedyś myślałam, że wdzięczność to tylko przelotne uczucie, które pojawia się w chwilach szczególnej obfitości. Nie zdawałam sobie sprawy, że może ona manifestować się na wiele różnych sposobów, codziennie, nawet w najmniejszych gestach i sytuacjach. Dopiero gdy zaczęłam zgłębiać jej istotę, odkryłam, że wyrażanie wdzięczności może być kluczem do większej radości i spełnienia.
Odkrycie, że doświadczam wdzięczności, to nie tylko świadomość obfitości w moim życiu, ale także umiejętność wyrażania uznania i podziękowania za to, co mam. Zrozumiałam, że istnieje mnóstwo sposobów, aby wyrazić swoją wdzięczność, nie tylko słowami, ale także czynami.
Wyrażanie wdzięczności może przejawiać się w prostych gestach, takich jak uśmiech czy ciepłe spojrzenie, które wyrażają szacunek i docenienie. Może to być także podziękowanie wprost, słowa uznania lub gesty dobroci, które sprawiają, że inni czują się ważni i docenieni.
Odkrycie tych różnorodnych sposobów wyrażania wdzięczności otworzyło dla mnie nowe drzwi do większej radości i spełnienia. Pozwoliło mi zauważyć piękno w najmniejszych szczegółach życia i cieszyć się nim z pełną świadomością.
A czy ty doświadczasz wdzięczności?
Poświęć kilka chwil na pomyślenie o rzeczach w swoim życiu, za które jesteś wdzięczna:
- Zatrzymaj się, aby obserwować i doceniać piękno czegoś, co spotykasz w swoim codziennym życiu, np. polnych kwiatów
- Bycie wdzięcznym za swoje zdrowie
- Podziękuj komuś za pozytywny wpływ, jaki ma na twoje życie
- Zrób coś miłego dla drugiej osoby, aby pokazać, że jesteś jej wdzięczny
- Zwracaj uwagę na małe rzeczy w swoim życiu, które przynoszą ci radość i pokój
- Medytacja lub modlitwa skupiona na dziękowaniu
- Dlaczego warto praktykować wdzięczność?
Ten cytat zdaje się być idealną odpowiedzią na to pytanie:
„Wdzięczność to najkrótsza droga do szczęścia” – Gautama Buddha
Kiedy codziennie zatrzymuję się na chwilę, aby docenić to, co mam i to, kim jestem, odkrywam, że nawet najmniejsze rzeczy nabierają nowego znaczenia. Wdzięczność pomaga mi spojrzeć na świat z innej perspektywy, skupiając się na pozytywnych aspektach życia, nawet w trudnych sytuacjach.
Praktykowanie wdzięczności także wzmacnia moje relacje z innymi ludźmi. Kiedy wyrażam swoją wdzięczność wobec innych za wsparcie, życzliwość i miłość, buduje to więzi emocjonalne i zaufanie. Widząc, jak moje słowa i gesty wpływają na innych, czuję się bardziej połączona z ludźmi wokół mnie. Wdzięczność jest również kluczem do lepszego radzenia sobie ze stresem i codziennymi trudnościami. Kiedy skupiam się na tym, za co jestem wdzięczna, staram się nie niepokoić się tym, czego mi brakuje. To pomaga mi zachować spokój i perspektywę nawet w najtrudniejszych momentach. Z ręką na sercu przyznaję, że praktykowanie wdzięczności sprawiło, że moje życie stało się bardziej pełne, satysfakcjonujące i znaczące. To codzienne ćwiczenie, które pozwala mi docenić piękno życia we wszystkich jego przejawach i cieszyć się nim w pełni.
„Dzięki wdzięczności odkrywamy piękno w każdym dniu” – Robert Brault
Temat wdzięczności poruszyła także Ewa Woydyłło-Osiatyńska – doktor psychologii, psychoterapeutka, publicystka, autorka książek, specjalistka i superwizorka terapii uzależnień. Jej zdaniem istotne jest, by zarówno dawać, jak i otrzymywać wdzięczność.
„Wdzięczność powinna działać w dwie strony. Ja szukam tego, co dla mnie ważne, za co chcę być wdzięczna otaczającym mnie ludziom, zdarzeniom, czasowi. I za to jestem przepełniona uczuciem wdzięczności. Ale mamy też pełne prawo oczekiwać wdzięczności za to, co robimy, jacy jesteśmy. W wielu domach jest podział obowiązków, często nierówny. Typowym przykładem jest obiad. Osoba, która go przygotowuje, nie powinna się stawiać w pozycji wypełniania obowiązku. Robi posiłek dla bliskich, poświęca czas, robi to z uczuciem, bo chce innych nakarmić. I ci, którzy jedzą, powinni być za to wdzięczni, okazywać uznanie, i to na co dzień, nie raz na jakiś czas. Wtedy wszyscy są spełnieni, zadowoleni i od razu czują się lepiej. Nie można przyzwyczajać otoczenia do nieokazywania wdzięczności, do poczucia, że to, co dla nich robimy, im się należy. Jeśli nauczymy się dostrzegać blask różnych rzeczy, będziemy radośniejsi”.
W jednym z wywiadów Woydyłło-Osiatyńska powiedziała, że niezwykle ważne jest, abyśmy uczyli wdzięczności także nasze dzieci.
„Tak jak uczymy dziecko różnych umiejętności życiowych, tak samo trzeba nauczyć je wdzięczności, czułości, empatii, dobroci, zachwytu” – Ewa Woydyłło.
Doktor Ewa Woydyłło-Osiatyńska podkreśla, że życzliwość i wdzięczność są kluczowymi elementami w budowaniu harmonijnych relacji międzyludzkich oraz w zachowaniu zdrowego funkcjonowania psychicznego. Życzliwość, będąca przejawem empatii i troski o innych, umożliwia tworzenie więzi opartych na wzajemnym szacunku i wsparciu. Natomiast wdzięczność, wyrażana poprzez docenianie otrzymanych dobrodziejstw i wsparcia, wzmacnia poczucie zadowolenia z życia oraz poprawia ogólne samopoczucie jednostki. Te dwie wartości, gdy są praktykowane zarówno wobec siebie, jak i w relacjach z innymi, tworzą pozytywny krąg wzajemnego wsparcia i dobroci, sprzyjając zdrowemu rozwojowi zarówno jednostek, jak i społeczności.
Woydyłło-Osiatyńska radzi każdemu z nas:
„Codziennie wieczorem, zanim zaśniesz, usiądź, weź sobie karteczkę i na karteczce zapisz trzy dobre rzeczy, które zdarzyły się tobie, twojej rodzinie i twoim przyjaciołom. To jest trening wdzięczności, ponieważ wdzięczność jest takim uczuciem, z którym nie idzie w parze żadne negatywne”.
Wdzięczność w poezji i literaturze
Temat wdzięczności od dawna przyciągał uwagę poetów i pisarzy, inspirując ich do tworzenia dzieł pełnych wdzięczności i podziwu. W poezji i literaturze, wdzięczność jest często ukazywana jako głębokie doświadczenie, które prowadzi do refleksji nad życiem i relacjami międzyludzkimi. Poezja często eksploruje wdzięczność wobec natury, miłości, przyjaźni oraz za doświadczenia życiowe, zarówno te radosne, jak i trudne.
Jednym z przykładów jest chociażby wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego pt. „Wiersz o wielkiej wdzięczności”.
„W życiu to takie proste
Przyszedł człowiek, rękę uścisnął, podziękował,
ale w poezji trudniej,
poezja to trudne słowa.
Uścisk dłoni to jedna chwila,
gest paru sekund,
ale poezja ma być jak drzewo, co się schyla
nad nurtem naszego wieku;
i ptaki mają być na tym drzewie, i promieni słonecznych wiele.
Ja w tym wierszu wypowiadam całego siebie
dla was i o was, nauczyciele;
fizycy i matematycy,
poloniści i biologowie,
pochwałę waszej pracy
śpiewam w gorącym słowie.
Bezmierny mój dług wdzięczności,
więc strof mi potrzeba jak w słońcu grająca kapela,
żeby po całym kraju rozsławił się, rozgłosił
wysiłek nauczyciela.
Jakże nie pisać wiersza,
jakże nie płonąć w podzięce,
za światło, co się rozszerza,
za dar najpiękniejszy, za wiedzę!
Nasz świat jest słonecznym światem,
nasz świat na wiedzy stoi –
i dlatego dziś wieńczę oświatę
o przyjaciele moi!”.
Doskonałym przykładem potęgi wdzięczności jest również wiersz pt. „Wdzięczność” księdza Jana Twardowskiego.
„Jest taka wdzięczność, kiedy chcesz dziękować
lecz przystajesz jak gapa, bo nie widzisz komu
a przecież sam nie jesteś płacząc po kryjomu
Niewidzialny jest z tobą, co jak kasztan spada
jest taka wdzięczność, kiedy chcesz całować
oczy włosy niewidzialne ręce
powietrze deszcz, co chlapie
zimę saneczki dziecięce
dom rodzinny, co spłonął z portretem bez ucha
rozstania, niby przypadkowe
kiedy żyć nie wypada a umrzeć nie wolno
jest taka wdzięczność, kiedy chcesz dziękować
za to, że niosą ciebie nieznane ramiona
a to, czego nie chcesz najbardziej się przyda
szukasz w niebie tak tłoczno i tam też nie widać”.
10 potężnych cytatów o wdzięczności
Wdzięczność mocne uczucie, które jak magiczny eliksir potrafi przemieniać nasze życie. To ona sprawia, że nawet w najzwyklejszych chwilach dostrzegamy iskry piękna i zaczynamy doceniać bogactwo, które już posiadamy.
Niech tych 10 wyjątkowych cytatów o wdzięczności, nie tylko zainspiruje was, ale również sprowokuje do refleksji nad głębszym sensem wdzięczności.
„Najszczęśliwsze osoby nie mają wszystkiego, co najlepsze, ale są wdzięczne za wszystko, co mają” – Autor Nieznany.
„Wdzięczność to najgłębsza forma miłości” – Rumi.
„Dzięki wdzięczności odkrywamy bogactwo w naszym życiu” – Cicero.
„Wdzięczność to jedyna odpowiedź na życie” – Anne Lamott.
„Wdzięczność to język duszy” – Paulo Coelho.
„Nie liczą się szczęśliwe chwile, ale chwile, w których czujemy wdzięczność” – Brene Brown.
„Wdzięczność to najlepsza modlitwa, jaką znamy” – Ralph Waldo Emerson.
„Jeśli chcesz znaleźć szczęście, znajdź wdzięczność” – Steve Maraboli.
„Wdzięczność to otwarte okno do nieba” – Oprah Winfrey.
„Bycie wdzięcznym to bycie bogatym w sercu” – John Milton.
Poprzez praktykowanie wdzięczności, otwieramy drzwi do głębszego zrozumienia życia i odkrywania jego piękna nawet w najmniejszych detalach. Dlatego nie czekajcie – i tak jak ja – każdego dnia praktykujcie wdzięczność. Niech stanie się ona waszym codziennym towarzyszem, prowadząc was ku bogatszemu, bardziej radosnemu i pełnemu harmonii życiu.
