Czy znasz kogoś, kto jest przekonany, że wszystko, co mówi lub myśli, robi, jest wspaniałe? Prawdopodobnie masz do czynienia z megalomanem. I nie byłoby nic złego w takim postrzeganiu siebie, gdyby nie fakt, że megaloman czując się lepszym, poniża innych. Czym jest megalomania?
Jak go rozpoznać, skoro spotykamy ludzi, którzy są z siebie dumni, dobrze myślą o sobie i uważają, że są w stanie osiągnąć więcej niż inni. Różnica polega na tym, że ci, który mają zdrową wysoką samoocenę nie umniejszają innym, lubią ludzi.
Czym jest megalomania?
Megalomania jest stanem psychologicznym występującym pod wpływem narcystycznych objawów zaburzeń osobowości. Jednak, aby wiedzieć, czy dana osoba jest megalomanem w ramach zaburzenia, psycholodzy zwracają uwagę na to, czy jej pomysły są urojeniowe, czy nie i czy wyobraża sobie, że jest wszechmocna, twierdzi, że jest najlepsza.
Historycznym postaciom, takim jak Napoleon Bonaparte, Hitler, Stalin, często przypisuje się cechy megalomańskie i narcystyczne, bo to one stały się motorem napędowym ich dążenia do celu rządzenia całym światem.
Gdybyśmy przyjrzeli się tym przywódcom, zauważylibyśmy cechę wspólną – wszyscy byli przekonani, że są jedną człowiekiem na ziemi zdolnym uratować swoją ojczyznę i zapanować nad innymi narodami. Oni czuli, że ich istnienie jest konieczne dla prawidłowego funkcjonowania świata. Jak pokazuje historia raz po raz megalomani stają się niebezpiecznymi przywódcami, którzy są gotowi zrobić wszystko, by uzyskać władzę.
Megaloman nie tylko wierzy, że jest zdolny do tego, czego nikt inny nie może zrobić, ale też zmaga się z odpowiedzialnością, bo często obwinia się za za konsekwencje swoich działań. Tak naprawdę w środku czują się gorsi i puści.
Siedem cech megalomanów:
- zuchwałość; wierzą, że są niezbędni.
- czują się niezniszczalni i potrafią rozwiązać każdy problem, manipulują ludźmi, w ten sposób dochodząc do władzy
- uczucie wszechmocy; często testują innych, aby porównać się z nimi i pokazać, że są lepsi niż wszyscy inni
- nie przyznają się do swoich błędów, więc nigdy się na nich nie uczą
- mają narcystyczny i wyidealizowany obraz siebie
- nadpobudliwie reagują na to, co mówią lub robią inni; odrzucają ludzi uważając, że to oni są problemem
- ich próżność wspiera silne ego, które rośnie wraz z poczuciem wyższości
Co kryje się za osobowością megalomana?
Megalomani w ogóle nie przyjmują do wiadomości, że w ich wnętrzu kryje się słaba i szukająca miłości osoba, dlatego często są atakujący, obrażający, to ich mechanizm obronny.
Z drugiej strony, z powodu strachu przed byciem gorszym, ośmieszają każdego, kto sprawia, że czują się zagrożeni i w konsekwencji krzywdzą te osoby. Ponadto megalomani próbują wyolbrzymiać swoje umiejętności i dramatyzować w przypadku swoich osiągnięć.
Ich arogancja może sprawić, że czasami czują się samotni, ponieważ inni ich po prostu nie akceptują, mogą się nawet izolować. Ich poczucie wyższości doprowadza do sytuacji, kiedy trzymają się z dala od tych, których uznają za gorszych. Ta samotność prowadzi do nieuniknionej pustki emocjonalnej, która dla nikogo nie jest dobra. .
Jeśli w twoim najbliższym otoczeniu masz do czynienia z megalomanem, możesz próbować go zrozumieć, ba – może ci się wydawać, że go uzdrowisz, wydobywając z niego tę kruchą osobę, którą w sobie kryje i zachęcając do jej akceptacji. Uważaj jednak – możesz stać się zagrożeniem, wrogiem numer jeden, który chce obalić megalomańskie przekonanie o własnej wyższości.
