Dorastając, większość z nas nie uczy się o naszych uczuciach i zdrowiu psychicznym. Więc jeśli byłaś dzieckiem borykającym się z uciążliwym poczuciem samotności, być może łatwo wpadłaś w pułapkę myślenia, że coś jest z tobą nie tak.
To, co może wyglądać na nieśmiałość, dużą wyobraźnię, często oznacza ogromną wewnętrzną walkę, jaką toczymy podświadomie.
Jeśli dorastałaś w poczuciu osamotnienia, możesz mieć następujące doświadczenia:
Przyciąganie i relacji z ludźmi, którzy biorą od ciebie uczucia, ale ci ich nie dają. Ta spirala sama się nakręca. Pewnie nigdy nie czułaś się bardziej samotna niż wtedy, gdy zdałaś z sobie sprawę, że zostałaś wykorzystana i odrzucona
Wymyślasz wiele historii i rzeczy na swój temat, aby sprawić, żeby inni odbierali cię jako silną osobę.
Nadmiernego mówienia za każdym razem, gdy jest ktoś, z kim można porozmawiać, ponieważ zakładasz, że taka okazja może się długi nie powtórzyć.
Dorastałaś odizolowana. Może przyjaźniłaś się z bezdomnymi zwierzętami, czułaś, że nikt o ciebie nie dba, ani cię nie rozumie.
Nigdy nie miałaś ani jednego najlepszego przyjaciela, bliskiej osoby. Zawsze zgłaszałaś się na ochotnika do różnych szkolnych imprez, ta praca dawała ci satysfakcję. Teraz jest podobnie. Masz swój związek i nic poza tym. Myślisz, że nic nie potrzebujesz.
Dużo czytasz. Zanim zaczęłaś czytać, miałaś już żywą wyobraźnię. Kiedy nikt nie chciał się z tobą bawić, gdy byłaś dzieckiem lub gdy nie miałaś nikogo, z kim mogłabyś wieczorem już jako dorosła osoba, czytanie zastępowało ci przyjaciela.
Zawsze czułaś się samotna i uważałaś to za bardzo niepokojące. Szukałaś uwagi ludzi, starając się ich zadowolić za wszelką cenę.
Czujesz się niezręcznie wśród nieznajomych. Chcesz się dopasować.
Masz silne przekonanie, że zawsze będziesz samotna, z tym przekonaniem zmagasz się do dziś. Nigdy nie myślałaś o sobie jako o prawdziwym przyjacielu kogokolwiek.
Szukasz w samotności ucieczki, relaksu.
Rozmawiasz z samą sobą. Kiedy dorastałaś, obsesją byli muzycy lub znani aktorzy.
Rozpaczliwie szukasz akceptacji i uczucia innych, nie zawsze dobrze dobierasz sobie przyjaciół.
Masz obsesję na punkcie osoby, która chce się z tobą przyjaźnić lub z tobą rozmawiać.
Jako dziecko byłaś pozbawiona uwagi, więc rozwinęłaś zachowania skupiające uwagę. Tworzyłaś pozorne światy z udawanymi przyjaciółmi, aż dorosłaś.
Natarczywie oferujesz innym swoją pomoc, bo wydaje ci się, że jeśli pomożesz, będziesz z nimi bardziej związana.
Nigdy nie nauczyłaś się tworzyć i utrzymywać przyjaźni.
Nie czujesz się, jakbyś należała gdziekolwiek.
Masz bardzo żywą wyobraźnię. Miałaś mnóstwo wyimaginowanych przyjaciół i zwykłaś wyobrażać sobie swoje życie daleko stąd, gdzie indziej.
Na podstawie: themighty.com
