Jeśli twoje dziecko zachowuje się w niepokojący sposób – co robisz? Kiedy nauczyciel informuje cię o dziwnych zachowaniach twojej córki czy syna w szkole – jakie działania podejmiesz? Gdy inny rodzic zwraca ci uwagę na nietypowe stany emocjonalne twojego dziecka – jak zareagujesz? Jeśli szukasz pomocy, prawdopodobnie już wcześniej zauważyłeś niepokojące sygnały alarmowe. Przyjrzyj się uważniej temu, jak bawi się twój maluch.
Przyszła pora na to, aby pomóc dziecku zmierzyć się z jego niepokojem lub dyskomfortem emocjonalnym, którego doświadcza. Oto lista najczęstszych sygnałów ostrzegawczych, które możesz zaobserwować podczas zabawy twojego dziecka.
Agresja
Agresywne motywy w zabawie odnoszą się również do treści narracji. Jakiego rodzaju historie opowiada twoje dziecko podczas zabawy? Jakie rodzaje dialogów włącza do niej? Czy towarzyszy temu konflikt lub silne negatywne emocje? Agresywna zabawa oznacza także sposób, w jaki twoje dziecko wchodzi w interakcję z zabawkami, przedmiotami i innymi osobami zaangażowanymi w daną sytuację. Czy rzuca zabawkami w innych? Walczy z tym, kto nie chce się z nim bawić? Obraża go? Dopiero takie zachowania są naprawdę niepokojące.
Niekonsekwentne „zakończenia” zabawy
Dotyczy to treści, narracji i opowiadania scenariusza zabawy. Większość historii dziecięcych ma jakieś zakończenie. Zazwyczaj niekoniecznie ma ono sens dla dorosłych, ale zapewnia „zamknięcie” i zakończenie etapu zabawy dla dziecka. Kiedy fabuła jest niejednoznaczna lub twoje dziecko uparcie wybiera zakończenia skazane na niepowodzenie, może to oznaczać jakiś skomplikowany stan emocjonalny.
Jeśli założymy, że poprzez zabawę dzieci mogą manifestować swoje wewnętrzne życie, łatwiej będzie nam zrozumieć, dlaczego niejednoznaczny finał lub skazane na niepowodzenie zakończenie może być niepokojące. Może nam dać do zrozumienia, że dziecko nie wie, jak rozwiązywać swoje osobiste problemy lub ma negatywny pogląd na życie. Ostrzegać nas o jakimś wewnętrznym konflikcie, którego nie bylibyśmy świadomi. Porozmawiaj z dzieckiem, stawiaj mu pytania dotyczącej treści narracji (np. „Dlaczego w tej zabawie wszyscy są tacy smutni?”). Po nitce do kłębka.
Zabawy „ograniczone”
Jaka jest różnica między zginaniem linijki a zginaniem słomki? Która z nich pęknie szybciej? To samo dzieje się z ludźmi: im jesteśmy sztywniejsi lub mniej elastyczni, tym więcej niepokojów targa naszym wewnętrznym życiem. A u dzieci najlepiej widać to podczas zabawy.
Kiedykolwiek poczujesz, że „światy fantasy” twojego dziecka lub jego opowieści stają się zbyt ograniczone, uboższe niż wcześniej, dostajesz sygnał, że może ono się zmagać z niską tolerancją na frustrację lub problemem z adaptacją do nowych sytuacji. To może stać się trudnością w prawdziwym życiu.
