Zimna, niewzruszona, konserwatywna – mówili o niej nie tylko rodacy, a media do dzisiaj nie mogą wybaczyć jej lodowatego serca po śmierci Diany. Dzisiaj cały świat z bólem żegna symbol Wielkiej Brytanii.
Elżbieta II stała się solidnym gwarantem architektury narodu i jego wizerunku. 20 lat temu, podczas Złotego Jubileuszu królowa powiedziała, że widzi swoją rolę jako „prowadzenie tego królestwa przez zmieniające się czasy”. Konsekwencja i stałość stały się jej atutami, kluczowymi cechami jej rządów. Przez lata polerowała swój wizerunek monarchy, jako niezawodny i lojalny. To jedyna monarchini, która panowała 70 lat na tronie.
Windsor
Od kiedy wybuchła pandemia, królowa na stałe przeniosła się do Windsoru. Jego sercem jest zamek królewski, jeden z najstarszych i najdłużej zamieszkiwanych w Europie. To tutaj, cztery lata temu, odbył się ślub Megan i Harrego, jak i większość innych najważniejszych królewskich wydarzeń.
Nowy początek
W wieku 27 lat podczas koronacji w 1953 roku królowa Elżbieta została przedstawiona światu jako nowy początek. Dla zubożałego królestwa i jego rozpadającego się Imperium była to przełomowa koronacja.
Nie posiadała paszportu
Pomimo tego, że była najczęściej podróżującą głową państwa w historii – odwiedziła ponad 116 krajów podczas swoich rządów – Elżbieta nie posiadała paszportu. Wszystkie brytyjskie paszporty są wydawane na nazwisko królowej, ale ona sama go nie potrzebowała. Nie wymagane od niej było również prawo jazdy, chociaż sama jeździła po królewskich posiadłościach swoim Range Roverem.
Ma dwie daty urodzin
Brytyjska monarchini urodziła się 21 kwietnia 1926 r. Elizabeth Alexandra Mary z Yorku. Jednak każdy kraj Wspólnoty tradycyjnie obchodzi swoje urodziny w wyznaczonym dniu w maju lub czerwcu. Na przykład w Wielkiej Brytanii przypada na pierwszą, drugą lub trzecią sobotę czerwca. Królowa spędzała swoje prawdziwe urodziny na prywatnych uroczystościach z rodziną.
Prowadziła ciężarówkę podczas II wojny światowej
W wieku 18 lat, jeszcze wtedy księżniczka, wybłagała u ojca, króla Jerzego VI, zgodę na dołączenie do Pomocniczej Służby Terytorialnej dla Kobiet. Było to podczas II wojny światowej. Znana jako Second Subaltern Elizabeth Windsor, założyła kombinezon i szkoliła się w Londynie jako mechanik i kierowca ciężarówki wojskowej. Królowa pozostaje jedyną kobietą z rodziny królewskiej, która weszła do sił zbrojnych i jest jedyną żyjącą głową państwa, która służyła podczas II wojny światowej.
Za suknię ślubną zapłaciła talonami
Księżniczka Elżbieta poślubiła swojego trzeciego kuzyna Philipa Mountbattena, byłego księcia Grecji i Danii, 20 listopada 1947 roku. Ich ślub, odbył się w latach powojennej odbudowy i w porównaniu ze spektakularnym ślubem księcia Karola i lady Diany Spencer w lipcu 1981 roku – był po prostu skromny. Elżbieta musiała oszczędzać bony na zakup żywności, żeby zapłacić nimi za materiał na jej suknię ślubną – satynową w kolorze kości słoniowej, zaprojektowaną przez Normana Hartnella i wysadzaną 10 000 białych pereł.
Nie przyjęła imienia męża
Ojciec Elżbiety, Jerzy VI, urodził się w domu Saxe-Coburg and Gotha, ale z powodów antyniemieckich nastrojów , podczas I wojny światowej nazwisko rodowe zostało zmienione na Windsor. Podobnie jej mąż, książę Filip, porzucił germańskie nazwisko ojca, Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, na rzecz swoich dziadków ze strony matki, Mountbatten, podczas ich zaręczyn.
Kiedy Elżbieta wstąpiła na tron, jej matka i premier Winston Churchill dopilnowali formalności, aby zapobiec przekształceniu królowej i jej linii w Dom Mountbatten. Udało ale kilka lat później Elżbieta ogłosiła, że niektórzy z jej potomków będą nosić nazwisko Mountbatten-Windsor – prawdopodobnie po to, by uspokoić rozgniewanego męża.
Pierwszego maila wysłała w 1976 roku
26 marca 1976 r. królowa Elżbieta wysłała swój pierwszy e-mail, biorąc udział w demonstracji technologii sieciowej w Royal Signals and Radar Establishment, ośrodku badawczym w Malvern w Anglii. Jest uważana za pierwszą głowę państwa, która skorzystała z poczty elektronicznej.
Została postrzelona przez nastolatka
Podczas obchodów urodzin 13 czerwca 1981 r. kiedy Elizabeth jechała konno na paradzie w pobliżu Pałacu Buckingham, rozległy się strzały. Marcus Sarjeant, 17-latek, który uwielbiał zabójców Johna F. Kennedy’ego i Johna Lennona, oddał sześć pustych strzałów w stronę królowej. Nastolatek spędził trzy lata w więzieniu psychiatrycznym. Elżbieta, po uspokojeniu spłoszonego konia, wznowiła procesję.
Prześladowca w sypialni
9 lipca 1982 roku, Michael Fagan, pacjent psychiatryczny, wdrapał się na rynnę Pałacu Buckingham i wszedł do komnat Elżbiety. Kiedy królowa obudziła się, zobaczyła mężczyznę przycupniętego na skraju jej łóżka, krwawiącego z ręki, w którą się skaleczył, wędrując po ciemnych korytarzach pałacu. Królowa nie mogąc skontaktować się z ochroną i policją ucięła z włamywaczem 10 minutową rozmowę, słuchając, jak opowiada o swoich problemach osobistych i relacjach z czwórką dzieci. Wreszcie wybudzony ze snu lokaj chwycił wygadanego intruza. Okazało się, że Fagan, któremu kazano spędzić sześć miesięcy w szpitalu psychiatrycznym, również kilka tygodni wcześniej zakradł się do królewskiej rezydencji, uciekając z butelką białego wina księcia Karola.
Oczy świata zwrócone są w kierunku rodziny królewskiej. Odeszła najdłużej panująca monarchini i z całą pewnością ta strata zmieni oblicze całego królewskiego rodu.
