Kiedy dziecko jest niekochane, pęka mu serce. Niekochane dzieci nie są w stanie nadać kształtu ani powodu swojemu cierpieniu, manifestują je zatem pośrednio. Rozwijają zatem takie zachowania, których funkcją jest uwolnienie siebie samego od żyjącego w nich niepokoju i bólu. Kiedy niekochany syn staje się partnerem, powracają do niego wszystkie lęki z dzieciństwa. Zamiast czerpać ze związku radość, panicznie boi się, że ta miłość się skończy, a on nie zdoła o nią zawalczyć.
Wyobraź sobie małego chłopca, który tak bardzo pragnie miłości, że jest gotów na każde upodlenie, byle zdobyć choć nieznaczną jej iluzje. Wyobraź sobie chłopca, który chwyta się każdego bladego uśmiechu, każdego słowa, które zdaje się mieć pozytywny wydźwięk. Teraz spójrz na tego mężczyznę, z którym próbujesz dzielić życie. Kochasz go, ale on stara się tego nie widzieć
Zachowania niekochanych synów, które odbijają się ich związkach w dorosłym życiu:
Rozwijane lęki i fobie
O ciemności, określonych przedmiotach lub zwierzętach, określonych sytuacjach. Dziecko nie może kontrolować swojej wyobraźni, ani reakcji, które bolą, męczą. Świat staje się dla nich nieprzewidywalny, bez bezpiecznej przystani w ramionach osoby, która utuli je do snu, uspokoi i zapewni: to był tylko zły sen. Dorosły, niekochany w dzieciństwie mężczyzna bywa impulsywny i miewa stany lękowe, których się wstydzi. Być może usłyszał nie raz: mężczyzna nie płacze, mężczyzna musi być odważny i stawiać czoła problemom.
Ale przecież on płakał często, zanim nauczył się tłumić swoje emocje. Dziś, pod wpływem miłości ukochanej osoby wypływają one na powierzchnię ze zdwojoną siłą. Niestety, nie zawsze z pożytkiem dla związku. Taki partner nie potrafi powstrzymać wściekłości, łez czy śmiechu. Może jednak starać się nad tym pracować.
Niestabilność
W życiu niekochanego dziecka, niestabilność jest jedną z niewielu… niezmiennych. Niekochane dziecko nie wie, czego chce. Może również zmieniać swoje zachowanie i nastroje z niepokojącą szybkością. To samo zobaczysz u swojego partnera: trudno będzie ci przewidzieć, czy spędzicie spokojny wieczór we dwoje, czy też on oświadczy ci nagle, że wolałby pobyć sam. Nie myśl jednak, że ta samotność go uszczęśliwia. On się jej panicznie boi, a próba oddalenia się na moment od ciebie wynika z jego lęku o brak akceptacji i ciągłego poszukiwania potwierdzenia, że kochasz go, bez względu na wszystko.
Trudności z koncentracją
Niekochanemu dziecku trudno się skoncentrować lub skupić się na konkretnym zadaniu. Często ma problemy w szkole, a w środowisku rówieśniczym staje się niewidzialne: jakby go nie było. Próbuje się ukryć, wymknąć, „nie istnieć”. Jego umiejętności społeczne są bardzo skromne.
Jako dorosły, w nowym towarzystwie czuje się bardzo nieswojo, czuje się gorszy. Woli zostać w domu, niż wyjść z tobą do przyjaciół. Trudno ci go przekonać, że potrzebujesz jego towarzystwa, by dobrze się bawić.
Brak zaufania
Klasyk. Niekochane dziecko staje się bardzo podejrzliwe. Uważa, że większość ludzi życzy mu źle. Przez środowisko bywa postrzegane jako smutne, uległe i desperacko potrzebujące wsparcia. Twój partner nie raz podejrzewał cię o to, że jesteś z nim tylko dlatego, że nie spotkałaś jeszcze kogoś ciekawszego, ale to z pewnością za chwilę nastąpi. Podejrzewa cię o zdradę, prosi, byś tłumaczyła się z każdej wiadomości, telefonu wykonanego do innego mężczyzny.
Jeśli kochasz mężczyznę, który był niekochanym chłopcem, musisz mieć w sobie dużo siły i determinacji, oraz wiary w ten związek. Zmiany nie pojawią się szybko, ten proces będzie trwał latami. Blizny z dzieciństwa są głębokie, a przyzwyczajenie do myśli o byciu niechcianym, nieatrakcyjnym, niepotrzebnym zakorzeniło się mocno w twoim partnerze. Nie rezygnuj jednak z takiego związku pochopnie. Trzeba ciężkiej pracy każdego dnia i wiele cierpliwości, by on zrozumiał, że dzieciństwo, w którym brakowało miłości, nie musi determinować jego relacji z tobą.
