Go to content

ADHD w liczbach. Dane są naprawdę zaskakujące

fot. IStock


ADHD jest zaburzeniem neurorozwojowym, czyli zaburzeniem rozwoju układu nerwowego, szczególnie tzw. funkcji wykonawczych.  Utrudnia wykonywanie zadań, które nie są natychmiastowe, które wymagają jakiegoś celu, wyciszenia, skupienia i koncentracji. Dr. Tomasz Kowalczyk, w rozmowie Kafka 15 Małgosi Ohme na kanale Youtube, wymienia kilka zaskakujących danych na temat ADHD.

ADHD w liczbach

Zobaczcie też odcinek Kafki o tym, czy jest możliwe dobre życie z ADHD!

Statystyki, dane, liczby – to one zwróciły naszą szczególną uwagę.

  • Jeden z najwybitniejszych amerykańskich specjalistów od ADHD twierdzi, że 95 proc. osób z ADHD zmaga się z czterema trudnościami. Pierwszą trudnością jest wyciszenie się, drugą jest problem z organizacją zadań. Trzecim problemem jest gubienie rzeczy niezbędnych do rozwiązywania tych zadań, np. rutynowe zapominanie o zabieraniu cyrkla do szkoły. Czwartą trudnością jest poczucie ciągłego rozproszenia.
  • Niezwykła w ADHD jest skala. Każdy może zgubić klucz do domu czy czegoś szukać. Jednak osoby z zaburzeniem robią to 20-30 razy częściej.
  • Kolejną trudnością związaną z ADHD u 80 proc. osób jest przewlekły stres.
  • Osoby z ADHD często deklarują, że wstają rano z łóżka, odłączają się do ładowarki i już mają 80 proc. baterii, a nie 100 proc., a przed nimi jeszcze „tylko” reszta dnia. Każda nudna czynność kosztuje 10-15 proc. Jeżeli taka osoba wraca do domu po szkole, po pracy i już jest lekko wyczerpana, ma te 20-30 proc. baterii, a przed nią jeszcze zadania domowe, albo prace domowe, to pojawia się desperacja.
  • Inteligencja może doskonale maskować objawy. Średni wiek diagnozy ADHD wynosi około 31 lat. Średni iloraz inteligencji u tych osób to 125 (bez leków). Jeśli taka osoba się podleczy, to iloraz inteligencji podnosi się o 10.
  • Funkcje wykonawcze u osób z ADHD nie są zupełnie ograniczone, one się rozwijają trochę wolniej – o 30 proc. wolniej. Przykładowo, dziecko dziesięcioletnie ma funkcje wykonawcze dziecka siedmioletniego, ale jest w klasie odpowiednio dla dzieci dziesięcioletnich, Kiedy mózg kończy swój rozwój, około 30 roku życia, funkcje wykonawcze u osoby z zaburzeniem są na poziomie osoby mniej więcej 21-letniej.
  • 80 proc. osób z ADHD w pewnym momencie zmaga się z dodatkowymi problemami, wynikającymi najczęściej z przebytego stresu.
  • 85 proc. osób doświadcza bardzo dobrej reakcji na leki. Przy czym u 70 proc. osób możemy osiągnąć remisję, co oznacza, że taka osoba zachowuje się i żyje trochę jak osoba bez zaburzenia.
  • Za pomocą leków na ADHD możemy przywrócić do normy poziom dopaminy, dzięki czemu osoba z zaburzeniem ma normalną możliwość skupienia się. Jeśli leki te stosujemy prawidłowo, to nie mają one właściwości dopingujących. One nie sprawiają, że taka osoba ma 200-300 proc. swoich możliwości. Ona wraca do mniej więcej 90-100 proc. swoich normalnych możliwości, takich, jakie mają inni ludzie.
  • Skuteczności leczenia ADHD jest fenomenalna. Najlepsza w całej psychiatrii. Jednak badanie przeprowadzone w Ameryce dowodzi, że po 9 miesiącach, mimo skuteczności leczenia, 13 proc. osób kontynuuje leczenie.
  • Mimo dużego wsparcia nauczycieli, łagodniejszego traktowania, psychoedukacji dzieci, rodzica, nauczyciela, 85 proc. dzieci potrzebuje wsparcia farmakologicznego z powodu narastającej trudności w relacjach z rówieśnikami, zaległości w nauce, stresu, używania substancji psychoaktywnych.
  • 1/3 osób z borderline ma bardzo silne cechy ADHD, które są nieleczone.
  • Mniej więcej 1/3 osób z ADHD ma cechy spektrum autyzmu i mniej więcej prawie połowa osób ze spektrum może mieć cechy ADHD.
  • Dzieci z ADHD trzykrotnie częściej doświadczają odrzucenia rówieśniczego, mają trzykrotnie więcej problemów z rówieśnikami i doświadczają samotności.

Zobacz także: 5 mitów dotyczących ADHD. Nie powielaj ich nigdy więcej