Zespół Aspergera to zaburzenie neurorozwojowe, które zaliczane jest do zaburzeń ze spektrum autyzmu. Najczęściej diagnozowane jest u dzieci w wieku od 3 do 8 lat.
Zespół Aspergera – co to takiego?
Zespół Aspergera nie jest jednorodnym zaburzeniem – oznacza to, że nie wszystkie osoby wykazują „książkowe” objawy. U niektórych mogą być one bardzo nasilone, u innych być bardzo subtelne i nie wpływać mocno na codzienne funkcjonowanie. Warto jednak zapamiętać, że zespół wiąże się z charakterystycznymi trudnościami, do których zalicza się między innymi:
- różnorodne problemy komunikacyjne – nieumiejętność wyrażania własnych emocji i zrozumienia dla emocji innych osób
- kłopoty w budowaniu relacji z innymi osobami – wynikające zarówno z kłopotów w komunikacji, jak i braku zainteresowania w tym zakresie
- „zafiksowanie” na jednej pasji/zajęciu – osoby z zespołem Aspergera przeważnie mają wybitne zdolności w konkretnej dziedzinie, której poświęcają niemal cały swój wolny – a nierzadko również i zawodowy – czas.
Ze względu na te objawy, osoby z zespołem Aspergera bywają postrzegane jako nietaktowne, nieempatyczne, niegrzeczne, nieznające zasad savoir vivre. Ich zachowanie może być odbierane jako raniące, szczególnie najbliższych, którzy chcieliby budować emocjonalną więź. Warto jednak pamiętać, że zachowania i sposób postępowania osób z zespołem Aspergera nie jest podyktowany ich złą wolą, a po prostu nietypowym funkcjonowaniem układu nerwowego i mózgu.
Jeśli podejrzewasz, że Ty lub ktoś z Twoich bliskich może skorzystać z pomocy w zakresie terapii zespołu Aspergera, odwiedź https://www.spokojwglowie.pl
Jak pomóc osobie z zespołem Aspergera?
Przede wszystkim wszystko zależy od tego, w jakim wieku jest osoba u której występuje zespół lub która jest o to podejrzewana. Najważniejsza zawsze jest odpowiednia diagnostyka – psychiatrzy specjalizujący się w zespole Aspergera pracują zarówno z dziećmi, jak i dorosłymi. Warto udać się do specjalisty, który ma duże doświadczenie w tej dziedzinie. Dzieci oczywiście na wizytę powinny udać się z opiekunem, jednak w przypadku dorosłych również cenne jest wsparcie kogoś bliskiego – partnera, przyjaciela lub rodzica. To ważne, ponieważ osoby z zespołem Aspergera potrzebują ćwiczyć nabywane w trakcie terapii umiejętności, a najlepiej by działo się to w bezpiecznej atmosferze zaufanej relacji.
Osoby z zespołem Aspergera potrzebują również wsparcia i wyrozumiałości – im więcej bliscy wiedzą na temat funkcjonowania ich układu nerwowego i tego, w jaki sposób postrzegają świat, tym łatwiej jest budować zdrową, opartą na mocnych fundamentach relację. A tej, podobnie jak każdy inny człowiek, osoby z zespołem Aspergera potrzebują, jednak charakterystyczne dla ich przypadłości cechy często uniemożliwiają wejście w bliski kontakt z innymi. Co możesz zrobić od razu, jeśli ktoś z Twojego otoczenia ma zespół Aspergera?
- wyrażaj się jasno, bez niejednoznaczności, ironii, metafor
- dbaj o rutynę – posiłki o stałych porach, planowanie dnia z wyprzedzeniem
- unikaj intensywnych zachowań, bodźców, wybieraj aktywności wyciszające (np. nie umawiaj się z osobą z zespołem Aspergera w miejscu hałaśliwym, ale raczej udajcie się na spacer do parku lub spotkajcie się w domu)
- nazywaj swoje uczucia i przeżycia, ale prostym językiem
- nie obwiniaj osoby z zespołem Aspergera o brak wrażliwości, empatii czy niegrzeczne w rozumieniu większości społeczeństwa zachowania, tylko spokojnie wyjaśniaj, jakie konsekwencje mogą być przez nie powodowane.
Jeśli zainteresował Cię ten temat, więcej specjalistycznych informacji, wskazówek i porad znajdziesz na stronie https://www.spokojwglowie.pl/zespol-aspergera/
