Mój tata zawsze powtarzał: „Pamiętaj, że zaufanie długo się buduje, a stracić je można w jednej sekundzie”. Uczył mnie tego, gdy byłam dzieckiem, powtarzał, gdy byłam nastolatką i zaszczepił we mnie tę wartość na tyle skutecznie, że bez wzajemnego zaufania nie wyobrażam sobie żadnej relacji.
Nie zdążył mnie nauczyć, co zrobić z zaufaniem, które zostało zawiedzione, które zostało wykorzystane i podeptane. Co zrobić, gdy myślisz: „Jak on mi mógł to zrobić, tak bardzo mu ufałam”? Bo przecież zaufanie w związku to podstawa, to fundament. Jak można żyć razem nie ufając sobie nawzajem?
Tak, wiem, że są pary, który tak żyją, nieustannie się kontrolując, pilnując, pary, gdzie żadne z nich nie wychodzi osobno, nie ma swoich pasji, nie realizuje niczego wyłącznie dla siebie. Dlaczego? Bo żyją w klatce ograniczonego zaufania, boją się, że kiedy tylko pozwolą drugiej stronie na więcej, ta wykorzysta to przeciwko nim, dla własnych celów.
Usłyszałam ostatnio: „Wiesz, znajoma znajomej widziała jak jej mąż całował się na ulicy z jakąś kobietą”. Pomyślałam, co za cios, jak dalej z tym żyć? Jak po kryzysie w związku, który chce wrócić na właściwie tory przejść do porządku dziennego, że ktoś, kogo kochamy tak bardzo nas zawiódł, okłamał, wykorzystał fakt, że mu ufaliśmy? A zdrady? Pomimo deklaracji, że nigdy w życiu jednak przebaczamy, próbujemy zapomnieć, ale czy da się odbudować zaufanie? Czy da się odbudować zaufanie, kiedy odkrywamy, że człowiek, z którym żyjemy, okłamał nas? I w końcu czy da się odbudować związek, bez odbudowania zaufania? Myślę, że nie. Ale można zrobić jedną rzecz, spróbować odzyskać to zaufanie.
Musicie zrozumieć dlaczego
Pierwszym krokiem do odbudowania zaufania jest wzajemne zrozumienie tego, dlaczego ktoś skłamał, oszukał. W związku każde z nas musi zrozumieć te działania. Skłamał, bo był zmęczony? Skłamał, że wróci szybciej z pracy, bo nie obawiał się awantury? Skłamał, bo chciał się wybielić w twoich oczach?
Porozmawiajcie, to trudne, ale jedyne wyjście. Odpowiedź może odkryć gdzieś głębiej ukrywane problemy, bo jeśli obawiał się awantury, to może trzeba popracować nad sobą? A jeśli oszukał dla własnej wygody, to gdzie dbanie o ciebie, o waszą rodzinę? Aby odbudować zaufanie, musicie wspólnie udzielić sobie odpowiedzi na te pytania.
Przepraszam
A kiedy zrozumiecie, dlaczego okłamujecie się w związku, nie obrzucajcie się winą, nie przekrzykujcie się i nie wieszajcie na szali tego, kto bardziej, kto mocniej, kto ma więcej racji. Na co to komu? Naprawdę to wam pomoże? Pomoże bardziej niż „przepraszam”? Jedno słowo. Ale ten, kto przeprasza musi być świadomy, dlaczego to robi. Musi wiedzieć, że popełnił błąd, że zranił, musi odpowiedzieć na pewnie niewygodne dla siebie pytania, nie może uciekać od tematu. Samo przepraszam nie wystarczy, bo ono nie odbuduje zaufania – potrzebna jest szczerość, tylko ona może uratować związek.
Otwarta księga
Aby odbudować zawiedzione zaufanie, trzeba być jak otwarta księga. Jeśli ktoś oszukiwał nas flirtując przez internet, nie może zasłaniać monitora. Jeśli ktoś okłamał nas zdradzając, musi zrezygnować ze swojej prywatności. Niech nie dziwi sprawdzanie telefonu, maili, wiadomości na social media. Ten, kto został oszukany ma do tego prawo, bo tylko w ten sposób może odbudowywać zaufanie… Pamiętaj – kłamstwo równa się brak zaufania, nie odbuduje się go w jeden wieczór, na to potrzeba dużo czasu i trzeba ponieść tego konsekwencje.
Dotrzymywanie danego słowa
Czyny znaczą więcej niż słowa. Bo co ci po zapewnianiach: „już cię nigdy nie okłamię”, „już nigdy nie złamię obietnicy”, gdy tymczasem słyszysz: „Wrócę o 17tej do domu”, a on zjawia się półtorej godziny później, jak ufać, skoro nawet w codziennych czynnościach nie mów ci prawdy. Powiedz, jak jest to dla ciebie ważne, jak istotne jest dotrzymanie danego słowa. Na pewno wolisz usłyszeć, że on wróci do domu dwie godziny później, niż zachodzić w głowę gdzie i z kim jest, gdy się spóźnia.
Czas i przestrzeń
Tego, co utracone nie da się odzyskać szybko, w kilka dni. Odbudowywanie zaufania trwa miesiącami, czasami latami. Nawet jeśli o tym już nie mówimy, do tego nie wracamy, to na długo pozostaje w nas niepokój, kiedy on dłużej siedzi z telefonem, gdy wychodzi wieczorem na zakupy i naszym zdaniem wraca zbyt późno. Oboje musicie wiedzieć i powiedzieć to sobie głośno, że odzyskanie zaufania to proces, który składa się z małych rzeczy. Zaufanie można odbudować, ale trzeba dać temu czas.
