Zmęczenie towarzyszy nam często, w końcu nie jesteśmy maszynami, a żywymi organizmami. Z początkiem wiosny dopada nas często wiosenne przesilenie, a wraz z jesienią deszczowa chandra… na które można zrzucić trwające zmęczenie, problemy z koncentracją i ucieczkę sił witalnych.
Tylko gdy dni się wydłużają, temperatura wzrasta, a mimo tego upragniona chęć do działania nie nadchodzi, przyczyn należy szukać dalej, niż w zmianie pór roku i długości dni. Być może odpowiedzialność za kiepskie samopoczucie ponosi zespół chronicznego zmęczenia (CFS), o którym mówi się jeszcze zbyt mało, a to poważna choroba.
Zespół chronicznego zmęczenia (CFS) to nie oznaka lenistwa
CFS to choroba wyniszczająca, która pojawia się u jednej osoby na 1000, zazwyczaj w grupie wiekowej 20-40 lat, częściej u kobiet. Objawy mogą wystąpić także u osób młodszych, a także w wieku emerytalnym. Aby mówić o wystąpieniu tego z pozoru lekkiego, a faktycznie wyniszczającego schorzenia, które wymusza obniżenie poziomu dotychczasowej aktywności życiowej, muszą wystąpić przynajmniej 4 z poniższych objawów, towarzysząc choremu przynajmniej od pół roku:
• osłabienie przy wysiłku lub bez wysiłku,
• fizyczne i psychiczne zmęczenie doprowadzające do długotrwałego, ekstremalnego wyczerpania i chorób,
• złe samopoczucie,
• problemy ze snem,
• bóle stawów,
• bóle mięśni,
• bóle głowy,
• częste bóle gardła,
• powiększone węzły chłonne.
Fakty dotyczące zespołu chronicznego zmęczenia
1. To nie jest choroba psychiczna
Mimo spójności pewnych objawów między CFS a np. depresją, zespół chronicznego zmęczenia nie należy do chorób psychicznych. Najnowsze badania potwierdziły, że u osób z CFS zaburzenia immunologiczne są widoczne, a to oznacza, że jest to choroba fizyczności, a nie umysłu. Co prawda, CFS towarzyszą stany obniżonego nastroju, jednak tacy pacjenci, w przeciwieństwie do chorych na depresję, nie przejawiają braku motywacji, nie odczuwają poczucia winy, a reakcje na bodźcie emocjonalne są prawidłowe.
2. Zespół chronicznego zmęczenia można leczyć
Można w przypadku tej choroby wdrożyć leczenie i warto to zrobić, mimo że efekty mogą nie być spektakularne. Specjaliści stosują leczenie przy pomocy terapii kognitywnej, stopniowych ćwiczeniach fizyczne, a gdy jest taka konieczność, włącza się leki przeciwdepresyjne. Aby złagodzić przykre objawy choroby poleca się zastosowanie termoterapii, relaksacji, medytacji, a także zmniejszających ból masaży.
3. Nietolerancja wysiłku łączy się z CFS
W przypadku zespołu chronicznego zmęczenia jest tak wielki, że najzwyklejszy wysiłek, graniczy z heroizmem. Wędrówka z łózka pod prysznic okazuje się w przypadku chorych czymś niezwykle męczącym. Ten objaw również odróżnia chorych na CFS od pacjentów z depresją.
4. Ćwiczenia są wskazane
Mimo poczucia wielkiego zmęczenia aktywnością fizyczną, ćwiczenia są bardzo wskazane w przypadku CFS. Indywidualnie dobrany charakter ćwiczeń, pozwala szybciej dojść do sprawności. Najlepiej jest wykonywać lekkie ćwiczenia 3-4 razy w tygodniu przez 30-45 minut.
5. Osoby ambitne, działające na maksimum możliwości, są bardziej podatne na CFS
To prawda. Codzienny stres, próba nadążenia ze wszystkimi obowiązkami i wymaganiami, może skutkować wystąpieniem zespołu chronicznego zmęczenia. Narażenie każdego dnia na nadmierną odpowiedzialność, brak czasu dla wypoczynku i odpowiednią ilość snu powoduje, że po pewnym czasie wyczerpują się możliwości organizmu. A wtedy nawet banalna infekcji może spowodować CFS.
6. Rozpoznanie CFS jest trudne
Ze względu na zróżnicowanie objawów nie łatwo jest uzyskać odpowiednią diagnozę i pomoc. Zanim do tego dojdzie, chorzy odwiedzają różnych specjalistów, wykonując badania, które po kolei wkluczają istnienie innych chorób dających takie same bądź podobne objawy jak CFS. Wyniki laboratoryjne z reguły nie odbiegają od normy, ale warto wykonać badanie takie jak: morfologia, OB, stężenie aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej, określenie we krwi poziomu wapnia, fosforu, glukozy, mocznika, kreatyniny, elektrolitów i hormonów tarczycy, a także proteinogram oraz badanie ogólne moczu. W wielu badaniach u osób chorych na CFS odnotowano obniżenie stężenia kortyzolu w osoczu i moczu.
7. Pacjenci z CFS cierpią często na boreliozę
Wielu pacjentów z CFS również boreliozę, gdzie objawy między jedną a drugą chorobą są podobne. Pacjenci z boreliozą również problem ze spaniem, bóle stawów, zmęczenie, które prowadzi do wyczerpania sił organizmu. Niestety, tylko u 40% osób chorych na boreliozę, stwierdzano ją na podstawie testów laboratoryjnych, gdzie wynik fałszywie ujemny może wychodzić nawet przez dekadę.
8. Im dłużej trwa CFS, tym bardziej uciążliwe stają objawy
Osoby cierpiące z powodu zespołu chronicznego zmęczenia uskarżają się na pogłębienie objawów z upływającym czasem. Bywa, że z początku choremu towarzyszy jedynie obezwładniające zmęczenie, a dochodziły do tego objawy jak np. bóle stawów, migreny, nudności, dreszcze, niedociśnienie, ból nerek i inne. Nawet rozpoczęcie leczenia nie gwarantuje, że przykre objawy choroby się nie nasilą.
Długoterminowe rokowania w zespole chronicznego zmęczenia nie gwarantuje wyzdrowienia, ale świadomość istoty problemów i podjęta terapia pozwala na radzenie sobie z tą chorobą, a nawet cofnięcie jej objawów.
źródło: www.mindbodygreen.com, estrefazdrowia.pl
