Też odnieśliście takie wrażenie? Znacie ludzi, którym nie powodzi się w życiu, którzy ledwo wiążą „koniec z końcem”, ale mimo to chętnie podzieliliby się z wami ostatnią kromką chleba? Znacie tych, którzy szczelnie zamknięci za murami apartamentowca gromadzą co się da lub oszczędzają by mieć jeszcze więcej? Nauka zdaje się potwierdzać tę dziwną prawidłowość: im mniej posiadamy, tym bardziej jesteśmy skłonni pomagać innym.
Psycholodzy społeczni przeprowadzili badania, z których wynikało jasno, że osoby o niższym statusie majątkowym i pozycji społeczno – ekonomicznej częściej przekazują środki finansowej na cele dobroczynne i wykazują większą chęć pomocy osobom znajdującym się w niebezpieczeństwie bądź potrzebie. Są również bardziej ufne w stosunku do obcych. To samo badanie wykazało, że osoby zamożniejsze są bardziej skłonne do zachowań nieetycznych, częściej kłamią i oszukują…
Dlaczego ci, którzy mają mniej, dają więcej? Jednym z powodów jest to, że są to z reguły osoby skłonne do współczucia i wrażliwe na potrzeby innych. Skupiają się na tym, co dzieje się w ich otoczeniu oraz na innych ludziach. Osoby o wyższym statusie majątkowym są za to bardziej skupione na własnym wnętrzu, na swoich celach, motywacjach i emocjach.
Ci, którzy mają mniej, koncentrują się na teraźniejszości, podczas gdy ci, którzy mają więcej, są w większym stopniu zorientowani na przyszłość. Swoją przyszłość.
Oczywiście, posiadanie pieniędzy i wysoki status społeczny jest z pewnością czymś pożądanym i pod wieloma względami potrzebnym. Pieniądz zapewnia komfort i bezpieczeństwo, a jego brak może oznaczać prawdziwe kłopoty. Ale jeśli tylko nasze podstawowe potrzeby, a nawet niektóre wygody, są zaspokojone, warto odnaleźć radość w dzieleniu się tym, co mamy z innymi.
Na podstawie: psychologytoday.com
