Odniosłam sukces, i to nie jeden – od założenia rodziny poprzez uratowanie sobie życia.
Sama znalazłam sobie lek (import docelowy, bo drogi) gdy lekarze zostawili mnie bez szans- kazałam się nim leczyć i gdy lekarze zobaczyli skutek-białkomocz z 29 g spadł na 1 g- zaczęli leczyć innych.
Gdy zapytałam dlaczego nefrolodzy nie szukali sami, doktor odpowiedziała „musimy leczyć schematami”. Sama doktor odsyłała do mnie pacjentów, bym powiedziała im o leku i procedurach.
Przemian przeszłam wiele; i nie chodzi tu nawet o wygląd (75 kg, potem tony sterydów i chemii- 160 kg, po śpiączce cukrzycowej schudłam 50 kg w ciągu 7 miesięcy. Dietetyczka nie umiała jej ustawić diety ( warzywa nie -za wysoki potas; nabiał nie- mocznik i kwas moczowy itd). Sama obmyśliłam sobie dietę i byłam inspiracją dla innych).
Ale psychicznie też mnie życie przeczołgało.
Mimo, że sama podpierałam się nosem u nas zawsze jest dom otwarty-każdy może przyjść po pomoc, przespać się, dostanie jeść. Koledzy syna ze studiów z dalekich miejscowości zawsze u nas mają przystań.
Działałam też w fundacji a gdy fundacja się rozpadła mimo wszystko postarałam się, by przez kolejne lata (i do dziś stoją) były dystrybutory z wodą na oddziałach nefrologii dorosłej i dziecięcej.
Mam duże poczucie humoru i dystans do siebie.
Nawet gdy ważyłam 160 kg mówiłam- taka żona to skarb, zimą ogrzeje, latem duży cień daje. Gdy przytyłam, byłam obrzęknięta mówiłam, że przynajmniej zmarszczek nie widać.
A było ciężko.
W naszym życiu było i jest wiele bardzo,bardzo trudnych sytuacji; i to takich prawie bez wyjścia. Byliśmy w wielkich tarapatach życiowych, finansowych, zdrowotnych; przeszliśmy biedę z nędzą i otarliśmy się trzykrotnie o śmierć. Utrapień, problemów nam los nie szczędził.
Największą zakałą byli teściowie; a teściowa po dziś uprzykrza nam życie- mój mąż spotyka się z nią tylko w sądzie. Te klasyczne dowcipy o wrednej teściowej to pikuś w porównaniu z tym co oni zgotowali nam.
Teść już nie żyje a teściowa jest tak zapamiętała w swej nienawiści, że mąż spotyka się z nią tylko w sądzie. Ona jest weteranką,bo całe życie z kimś się sądzi a dla nas to nowość. Wie jaką mamy ciężką sytuację, ale chyba postawiła sobie za punkt honoru i wykrzyczała mężowi „ja cie zmusze do alimentacji”.
Mimo trudnego życia staram się być dzielna!
Tak jak moja mama.
Moja mama – życiorys na scenariusz oskarowego filmu. To co ona przeszła…
Wychowała się w koszmarnej biedzie. Najstarsza z rodzeństwa zawsze „ciągnęła” za sobą pozostałych. Opiekuńcza altruistka a wyszła za mąż za rozpieszczonego, najmłodszego synusia swoich rodziców. Totalna porażka- alkoholik, bon vivant, chociaż wykształcony, mądry. Babcia (jego matka) gdy przyjeżdżała do rodziców witała się z mamą i mną bardzo serdecznie a do ojca mówiła „ty s…… chociaż ja sobie nie mam nic do zarzucenia”. Babcia miała wiele zgryzot umarła zanim ją dobrze zapamiętałam; ale teściową mama miała wspaniałą (pewnie dlatego ja mam z piekła rodem, bo to co drugie pokolenie tak jest).
Przyszedł taki rok przełomowy w mamy życiu, że nie raz myślałam, że gdyby mnie to spotkał to bym się powiesiła. Na przestrzeni roku zmarły jej 3 najbliższe osoby: we wrześniu zginął w wypadku mój wujek, w grudniu zmarła moja babcia a w maju mój wspaniały dziadek. Okazało się,że ja jestem nieuleczalnie chora i rozwiodła się z mężem tyranem i alkoholikiem. Poszłyśmy na stancję tylko z ciuchami. Zaczęłyśmy od nowa. Mama dodatkowe prace. Padała na nos i szukała dla mnie ratunku.
Nie wiem kto, by tyle wytrzymał.
Sama do wszystkiego doszła.
Po 37 latach poszła na emeryturę a ZUS zażyczył sobie na piśmie oświadczenie z zakładu pracy, że ten pracownik istotnie nigdy nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego. Nie wierzyli. Zamiast gratyfikacji szukanie dziury w całym. A mam zawsze była sumienna- jak to księgowa. Gdy koleżanki „zgubiły” jakąś kwotę mam brała wydruk i od razu znajdowała. Taka w życiu jak i w pracy.
Żyje skromnie i zawsze współczuje wszystkim wkoło, rozdaje, pomaga. Cichutka, suchutka, malutka a takie ogromne serce i hart ducha!
Wychowała mnie na ludzi.
Bóg zapłać Jej za to.
Wychowałam i ja wspaniałego, mądrego syna.
Mam wyrzuty, że materialnie nie zapewniliśmy mu takiego dzieciństwa jak inne dzieci miały,ale staraliśmy się mu dać jak najwięcej miłości,ciepła, zrozumienia. Jesteśmy bardzo ze sobą związani- takich dwóch jak nas trzech to nie ma ani jednego!
W najgorszym okresie,gdy ciągle byłam hospitalizowana syn miał 2 lata po kolei średnią 6,0 ! W historii szkoły takiego przypadku nie było.
Są matki dumne z siebie, że robią karierą i wychowują dziecko.
Dlaczego od razu kariera?
Są inne sytuacje losowe, cięższe, poważniejsze niż robienie kariery a dziecko trzeba dobrze wychować, wpoić mu dobre wartości, umożliwić prawidłowy rozwój fizyczny i intelektualny.
Nie mają tu znaczenia ani pieniądze ani miejsce urodzenia.
To zawsze deprecjonujecie innych rodziców, którzy nie robią kariery a co za tym idzie wielkich pieniędzy a mimo to wychowują dzieci na dobrych, mądrych ludzi.
Można wychować dziecko bez pieniędzy ale nie bez miłości i akceptacji.
Niczego tak w życiu bardzo pragnęliśmy jak dziecka.
Na 3 roku studiów stara doświadczona nefrolog powiedziała żonie “jeśli masz zajść w ciąże to już, bo potem będziesz żałować; póki jesteś młoda”. I po zimowej sesji 10 marca począł się!!!
Mieliśmy kłopoty zdrowotne, ale jak mówił studentom przy porodzie lekarz witający Bartusia na świecie “to jest cud; byłem pewien, że nerki staną”.
I co!? Co mam być…. Wiara czyni cuda; kiedy się czegoś bardzo chce cały wszechświat….
A straszyli nas lekarze… “lepiej nie, bo staną nerki, bo nie wiadomo będzie kogo ratować”; do “męża:żebyś nie musiał wybierać między żoną a dzieckiem”.
Gdy Bartuś się urodził byliśmy przeszczęśliwi. To wtedy pierwszy raz w życiu mąż upiekł ciasto i przyniósł mi do szpitala 🙂
Nerczyca, cukrzyca, Hashimoto wielopoziomowa dyskopatia i parę innych dodatków w tym masakryczna teściowa.
Dziecko mamy wspaniałe, odchowane, sposobi się do doktoratu, pisze prace o eksfoliacji form ekspitacjalnych z kropkami kwantowymi (nauczyła się w końcu tytułu pracy) i bywa na konferencjach w różnych krajach.
Duma nas rozpiera!
Bardzo dużo czasu spędzaliśmy na zabawach, wycieczkach- wspólnie we troje.
Wiele zabawek robiliśmy sami- takie mieliśmy realia materialne.
Ze mną Bartuś robił wszystkie zabawki na choinkę, makiety miasteczek z przeróżnych pudełek, wielkie plakaty farbami, własne gry planszowe, reguły ortograficzne,historyczne i matematyczne na wielkich szarych papierach; i wiele innych. Zbieraliśmy grzyby, nawlekaliśmy poziomki na długą trawę, łowiliśmy ryby, robiliśmy ludziki z żołędzi i kasztanów, korale z jarzębiny.
Wspólnie piekliśmy i gotowaliśmy; blok, szyszki z ryżu preparowanego, makagigi i kopytka w różnych kształtach, wycinane foremkami, by się kartofle nie znudziły.
Bartek do dziś robi najlepsze chaczapuri nauczył wszystkich kolegów-studentów, bo to pyszne, tanie i sycące.
Każdy grosz ściboliliśmy na wyjazd. Mieliśmy system i na zbieranie pieniążków, suchego prowiantu, puszek.
Da się oszczędzić!
Jakkolwiek brzmi to trywialnie to podróże kształcą. Uważamy, że rozwój Bartusia byłby niepełny bez naszego szwędania się po Polsce i Europie.
Uczył się oszczędzania, języków, obyczajów, historii i geografii w najlepszy sposób. Zawsze czuwałam nad jego wychowaniem, edukacją.
Najbliższą okolicę, region zna dobrze łącznie z legendami. Do dzisiaj się ludzie dziwią ciekawostkom jakie znamy. A to nie sztuka pojechać kajśtam i leżeć na basenie, plaży.
To fascynujące gdy dzieci różnych narodowości bawią się razem- w chowanego, planszówki, które zawsze zabieramy ze sobą- i porozumiewają się bez problemów; każde liczy w swoim języku, kłócą się, śmieją, częstują swojskimi smakołykami. Mamy takie przyjaźnie, które trwają już latami- od maluszka a już był pierwszy ślub w Chorwacji, będzie za 2 lata u nas i we Francji. To jest radość!
Mamy w naszym regionie “NAJ”- Radecznica jedyne miejsce na świecie gdzie ukazał się św.Antoni, Kryłów jedyne miejsce w Europie gdzie na rzece granicznej jest wyspa a na niej ruiny zamku, Tyszowce jedyne miejsce na świecie gdzie robią 5 metrowe świece.
Podziwiamy cały świat, ale dumni jesteśmy i z naszego podwórka.
Patriotyzm tak niemodny dziś trzeba zaszczepiać od małego; nie ma tożsamości to zawsze będzie czegoś brakować.
Przekazuję mu prawdy o życiu, wiedzę historyczną, wartości moralne.
Dbam zawsze o to by Bartek był mądry ale i skromny i by nigdy nie czuł się gorszy, głupszy, by znał swoją wartość; ma zaplecze.
Jeśli nie wygram na loterii to nie mam szans wesprzeć go finansowo, ale to co sama wiem, rozumiem przekazuję mu od serca; wiedzę, umiejętności, spostrzeżenia.
Wspieram, akceptuję, kocham; to ważniejsze niż nowy komputer.
Bartuś jest od zawsze zawsze mądry, błyskotliwy- ale tak każdy rodzic powie o swoim dziecku. Sam w 4 klasie doszedł do wniosku- po co mam siedzieć i kuć w domu jak wystarczy uważać na lekcji a potem powtórzyć. Wolał w to miejsce przychodzić codziennie do mnie do szpitala.
Nie zawsze miałam czas czy siłę, ale starałam się, by nasze wspólne chwile były bardzo wesołe i owocne.
Nigdy w życiu Bartek nie miał z niczego korepetycji.
Sama nauczyłam go języka angielskiego i podstaw rosyjskiego. Nauczyłam go grać na keybordzie i flecie.
Nauczyłam syna zaradności i wrażliwości.
Bartek ma takie wspomnienie z dzieciństwa, że mama dzwoniła po muzeach gdzie są bezpłatne wejścia.
Radziliśmy sobie jak mogliśmy.
Gdy jeszcze pracowałam i Bartuś musiał czasami sam posiedzieć w domu wymyśliłam taki system- to radzimy wszystkim znajomym. To był czas gdy wchodziły komputery. Bartuś mógł grać w gierki, ale najpierw musiał zawsze zrobić jakiś program edukacyjny. To wchodziło w nawyk; włączam komputer i najpierw się uczę przez zabawę a potem bawię się dla relaksu.
Mimo wielu trudów życiowych udało się!
Trzy razy byłam już na skraju życia, ale zawsze Bartek! dla Bartka!, co moje dziecko zrobi beze mnie!?.
Jestem bardzo, nieuleczalnie chora i ciągle dochodzą mi kolejne choroby w wyniku choroby podstawowej.
A szpital to powszedniość… Na oddziale mówią na nas papużki-nierozłączki. Chemie, operacje. 2 razy stawały mi nerki; ciśnienie nie do zbicia; wypróbowali na mnie wszystko i w końcu powiedzieli, że nie ma mnie czym leczyć. Doszła śpiączka cukrzycowa.
Ludzie tak szkalują czasem lekarzy a gdy ze mną było tragicznie doktor zamówiła za mnie mszę w szpitalnej kaplicy.
Mąż poszedł do spowiedzi i nie dostał rozgrzeszenia. Nawet ksiądz przeciwko nam!
Nie dał, bo nie był u spowiedzi od 6 miesięcy w tym na Boże Narodzenie („jak ty usiadłeś do wieczerzy wigilijnej!”). Zapytał dlaczego teraz przyszedł, powiedział,że żona jest w krytycznym stanie a on „tak, dopiero jak ci źle to pamiętasz o bogu!” i wygonił go bez rozgrzeszenia…. Straszne to było. Ale przezwyciężyliśmy i to.
Troszczy się o mnie mąż jak potrafi.
Pielęgnuję mnie i naszą miłość.
Prócz tylu somatycznych a właściwie w ich wyniku dała mi się we znaki też depresja. Wierzcie mi, że to straszna choroba. Żadna somatyczna nie może się z nią równać; dusza wyła….
Dajemy radę!
Doszedł też syndrom opuszczonego gniazda… Staramy się radzić sobie. Staramy się odrywać od codzienności. Staramy się umilać sobie życie i nie absorbować świata.
Ciężko koszmarnie było; bardzo źle bywa, ale nie ma takiej siły,by nas rozdzieliła. Tak jak przyrzekaliśmy – razem zawsze, do końca.
To właśnie paradoksalnie te wszystkie nieszczęścia, kłopoty umacniają naszą miłość, bo wystawiona na próby trwa i chociaż to niemożliwe, że może być większa rośnie,wzmacnia się.
To jak żołnierze w boju; staramy się być dzielni, odważni, nie straszne nam nic. Żaden kryzys nam nie straszny! Pokonamy wszystko i wszystkich byle być razem. Jak najdłużej!
Akcja „Napisz nam swoją historię”
Przez cały miesiąc będziemy czekać na wasze historie pod adresem kontakt@ohme.pl. Będzie nam niezmiernie miło, gdy zechcecie się podzielić tym, co wam w duszy gra. Co was boli, a co cieszy, kim jesteście i gdzie byście chciały być. Najciekawsze z historii opublikujemy na łamach portalu, a najlepsze z nich nagrodzimy.
Prosimy o dołączenie do wiadomości poniższego oświadczenia:
Nagrody:
10 x zestaw 7 dwufazowych ampułek POWER EFFECT Bi-Phase serum od KLAPP Cosmetics, idealny jako 7-dniowa intensywna kuracja
Fot. Materiały prasowe
10 x zestaw kosmetyków Kneipp® – W HARMONII Z NATURĄ, składający się z:
Bestseller marki Kneipp®BIO-Olejek do ciała,
Kneipp®Balsam pod prysznic Kwiat migdała Jedwabna skóra,
Kneipp®Olejek do ciała Kwiat migdała Jedwabna skóra,
Kneipp®Olejek do kąpieli Kwiat migdała Jedwabna skóra,
8 x egzemplarz książki „Projekt: Związek”
To książka, która ukazuje wszystko to co ważne i poważne w naszym związku w formie komiksu. Fantastyczna lektura, w której temat najważniejszej dla nas relacji potraktowano w nietuzinkowy sposób.
10 x film „Azyl” na nośniku DVD
Fot. Materiały prasowe
W Polsce, w 1939 roku, Antonina Żabińska (dwukrotnie nominowana do Oscara ® Jessica Chastain) i jej mąż, z powodzeniem zarządzają warszawskim ZOO, gdzie mieszkają wraz z rodziną w idyllicznych warunkach. Jednak ich świat wali się w gruzy, gdy hitlerowcy napadają na Polskę, a oni zostają podporządkowani przybyłemu z Rzeszy zoologowi (Daniel Brühl). Dla odzyskania wszystkiego co stracili, Żabińscy ryzykują życiem, podejmując współpracę z ruchem oporu, wykorzystując klatki i sekretne tunele ZOO do ratowania ludzi przed okrucieństwem nazistów.
To jedna z takich historii, o które kino musiało się upomnieć. Poruszająca filmowa opowieść, która wydarzyła się naprawdę. Antonina Żabińska, żona dyrektora warszawskiego zoo, wspólnie z mężem, Janem, ukrywali podczas II wojny światowej dziesiątki Żydów. Osobiście wydostawali ich z getta i pomagali przetrwać w opustoszałych murach ogrodu zoologicznego. Niektórzy ukrywani byli w miejscach przeznaczonych dla zwierząt, inni w willi Żabińskich. W 1965 roku Jan i Antonina Żabińscy zostali odznaczeni przez instytut Jad Waszem tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
Scenariusz filmu powstał w oparciu o wstrząsającą książkę Diane Ackerman „Azyl. Opowieść o Żydach ukrywanych w warszawskim zoo”.
O samej Antoninie mówiono, że była nie tylko piękną kobietą, ale także mądrym, dobrym, odważnym człowiekiem, który dobro innych stawiał nad własne bezpieczeństwo. W roli Antoniny zobaczymy dwukrotnie nominowaną do Oscara Jessicę Chastain. W pozostałych rolach m.in.: Johan Hendelbergh (w roli Jana Żabińskiego) i Daniel Brühl.
Czas trwania akcji: 05.09.2017 – 05.10.2017 roku. Wyniki zostaną opublikowane na www.ohme.pl do dnia 15.10.2017.
Regulamin akcji dostępny jest tutaj.
