Małżeństwa, w których jedno partnerów przejawia cechy pracoholika, dwukrotnie częściej kończą się rozwodem niż małżeństwa, gdzie ten problem nie istnieje – alarmują naukowcy. Dla par, które mimo wszystko decydują się zostać ze sobą, liczba kosztów emocjonalnych i psychicznych może być katastrofalna. Jeśli więc kochasz i chcesz zostać, chroń przede wszystkim siebie, a potem myśl o ratowaniu tego związku. Oto 10 sposobów, aby przetrwać u boku partnera – pracoholika.
1. Przestań „pomagać”
Możesz przesuwać w nieskończoność godzinę wspólnego obiadu, albo pozwalać mu coraz później odbierać dzieci z przedszkola. Można zmieniać w ostatniej chwili rodzinne plany, dopięte na ostatni guzik dużo wcześniej, byle tylko „wyrwać dla siebie” kilka minut więcej w jego towarzystwie. Ale to jedynie zachęca go do trwania w tym uzależnieniu. Przerwać cykl może jedynie trzymanie się zwykłego, normalnego, domowego harmonogramu: nie czekać i nie ułatwiać. Robić wszystko tak jak zwykle, aby nagminnie spóźniający się do domu pracoholik mógł zastanowić się nad tym, co traci: czas z tobą, z dziećmi, chwilę odpoczynku, coś, co nie wróci.
2. Znajdź dla was wspólne hobby
Pracoholicy często traktują je jak jeszcze jeden zawodowy obowiązek: śmiertelnie poważnie. Jest więc spora szansa, że poświęci się wspólnemu zajęciu równie mocno, co obowiązkom w pracy. Wybierz to, co lubisz.
3. Nie zrzędź
Oskarżycielski ton, foch i wiecznie rozczarowana mina szkodzą przede wszystkim tobie – on ma to w nosie, co najwyżej go drażnisz. Zamiast robić uwagi, żądaj czasu i uwagi w sposób pozytywny – sugerują psycholodzy. Mów: „czuję się samotna” lub „To rani moje uczucia, kiedy mówisz, że wrócisz wcześniej, a zjawiasz się spóźniony o trzy godziny, nie wspominając o tym spóźnieniu słowem”. Unikaj wypowiedzi typu: „Nie dbasz o swoich najbliższych”, „Jesteś samolubny”.
4.Poznaj jego obowiązki
To pomaga zrozumieć, dlaczego ta praca daje mu tyle satysfakcji. Im więcej wiesz, tym mniej będziesz ci przykro. Pracoholik musi zrozumieć również twoje radości i emocje, poznać lepiej twoje zainteresowania.
5. Poznaj jego współpracowników
Trudno odczuwać empatię dla partnera-pracoholika, nie wiedząc z kim przebywa dzień w dzień, w pracy, żyjąc jedynie domysłami co do środowiska, w którym pracuje, będąc stale od tego tematu odsuwanym.
6. Sporządź plan obowiązków domowych
Parom zagrożonym pracoholizmem jednego z partnerów, psycholodzy doradzają ustalenie kilku twardych i niezmiennych zasad dotyczących domowych obowiązków. Co to daje? Obniża poczucie frustracji i osamotnienia u partnerki pracoholika. Daje punkt wyjściowy do dalszych działań.
7. Nie unikaj towarzyskich spotkań
Nie szkodzi, że on nie znajdzie czasu na większość z nich. Ty nie powinnaś rezygnować. Może zadecydować, które z nich są naprawdę najważniejsze i zaproponować by tylko w nich brał udział razem z tobą.
8. Ustal zasady dotyczące korzystania z urządzeń elektronicznych podczas spędzanego wspólnie czasu
Telefony komórkowe i notebooki szybko doprowadziły większość partnerów pracoholików do emocjonalnej krawędzi. Wprowadź zasady porządkujące kwestie używania tych urządzeń, na przykład: wchodząc do sypialni odkładacie telefony do szuflady.
9. Skup się na sobie
Nieważne jak mocno z TYM walczysz, zmienianie JEJ czy JEGO tak naprawdę nie jest rozwiązaniem, a kosztuje cię mnóstwo energii i emocji. Zadaj sobie pytanie: „Co mogę zrobić dla siebie, jeśli jego/jej przy mnie nie ma?”. Bardzo pomaga rozwijanie swoich umiejętności, praca nad rozwojem osobistym. To nie jest egoizm, to konieczność.
10. Zaproponuj terapię
Jeśli żadna z tych strategii nie pomoże przełamać cyklu uzależnienia współmałżonka, oznacza to, że sprawy zaszły zbyt daleko i należy szukać profesjonalnej pomocy. Jak w przypadku każdego uzależnienia, najważniejsze jest teraz dotarcie do źródła problemu.
