Dość często zdarza się, że nasze zdrowie emocjonalne jest narażone na uszczerbek już w dzieciństwie, czyli w okresie, w którym nasza psychika się kształtuje. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że blokady i lęk, które odczuwamy w dorosłym życiu, to konsekwencje tego, co przeżyliśmy jako dzieci, reperkusje pierwszych, bardzo negatywnych doświadczeń.
Rany emocjonalne to właśnie te bolesne doświadczenia z dzieciństwa, które kształtują naszą dorosłą osobowość, to kim jesteśmy i jak radzimy sobie z przeciwnościami życia.
Musimy być ich świadomi, by umieć sobie z nimi radzić. Nie powinniśmy unikać tej świadomości, bo strach przed ponownym przeżywaniem cierpienia, którego doświadczyliśmy, sprawia, że nakładamy setki masek, które komplikują nam życie jeszcze mocniej.
Rany emocjonalne z dzieciństwa, które zostają na zawsze
Strach przed porzuceniem
Porzucenie jest najgorszym wrogiem emocji dziecka. Samotność, izolacja, brak poczucia, że ktoś cię chroni… Wszyscy dorośli, którzy tego doświadczyli panicznie boją się zaangażowania, żeby znów nie przeżyć porzucenia. Ci ludzie będą obawiać się samotności i odrzucenia w obliczu fizycznego kontaktu (uściski, pocałunki, kontakty seksualne …). Będą odchodzić pierwsi.
Strach przed odrzuceniem
Uraz ten uniemożliwia nam zaakceptowanie naszych uczuć, myśli i doświadczeń. Jako dzieci doświadczyliśmy braku akceptacji tego, kim jesteśmy.
Ból, który powstaje w wyniku tego urazu, uniemożliwia właściwe budowanie poczucia własnej wartości. Człowiek dąży do dewaluacji samego siebie. Odrzucone dziecko nie czuje, że zasługuje na uczucie lub zrozumienie, i izoluje się z obawy przed ponownym przeżywaniem tego cierpienia.
Upokorzenie
Uraz ten powstaje, gdy czujemy, że inni nas krytykują. Jeśli jako dziecko słyszysz (dodatkowo w obecności innych ludzi), że jesteś brzydki, głupi, irytujący, twoja samoocena jest bardzo mocno zaburzona. Jako dorosły, często uzależniasz się od innych. Jako mechanizm obronny możesz także stosować tyranię, skrajny egoizm lub upokarzanie innych.
Zdrada lub zawiedzenie zaufania
Dzieje się tak, gdy bliskie dziecku osoby nie wypełniają swoich obietnic, stwarzając poczucie zdrady i oszustwa.
Prowadzi to do nieufności, która może przerodzić się w zazdrość i inne negatywne uczucia, ponieważ nie czujemy się godnymi tego, co nam obiecano i co mają inni. Cierpienie z powodu tych problemów w dzieciństwie buduje dążące do perfekcjonizmu osobowości, które kontrolują wszystko.
Na podstawie: amelioretasante.com
