Perfekcjonizm rzadko kiedy jest dobry dla kogokolwiek. Choć wielu z nas stara się go osiągnąć, to chyba nie znam nikogo, komu by się udało. Nie można stać się ideałem, bez względu na to, jak bardzo będziemy się starać. Więc po co dążyć do doskonałości, ścigać się z czymś, co jest nomen omen niedoścignione.
Jasne, że chcemy być dobrzy w wielu kwestiach, ważne jednak by nie popaść w obsesję bezbłędności, z której często nie zdajemy sobie sprawy.
Każdy z nas zna kogoś (a może sam tako jesteś), kto bez względu na to, co robi, nie czuje się wystarczająco dobry. Oczekuje od siebie więcej, niż może dać. Stara się i stara i tak naprawdę nigdy nie przestaje. Jasne, że dobrze dążyć do tego, by być lepszym, tyle że istnieje cienka granica między stawianiem na samorozwój a perfekcjonizmem, który na dłuższą metę może bardziej cię skrzywdzić niż pomóc.
Dlaczego perfekcjonizm jest szkodliwy?
Podświadoma obsesja
Uważasz, że tylko ty możesz zrobisz wszystko najlepiej. Ponieważ tak myślisz, nikt nie pomoże ci ani nie wykona za ciebie obowiązków czy to w pracy czy w domu. To forma perfekcjonizmu. Jednak ciągłe odmawianie pomocy jest dla ciebie krzywdząca, ponieważ nie możemy funkcjonować bez wsparcia innych. Pytanie czy zdajesz sobie w ogóle z tego sprawę, czy może jest to podświadoma obsesja – zrobię wszystko sam, bo tylko ja zrobię to tak jak powinno być. Pomyśl o tym.
Frustracja
Dotyczy ona zarówno tych, którzy próbują być idealni, jak osób z najbliższego otoczenia takiego człowieka. Kiedy próbujesz być doskonały, bezrefleksyjnie zaczynasz odpychać innych, ponieważ uważasz, że nie byliby w stanie ci pomóc, nadążyć za tobą. Siejesz chłód, co bywa irytujące.
Bliskie ci osoby czują się stale odrzucani, zranieni, dochodzą do wniosku, że lepiej nie pytać, czy w czymś ci pomóc, czy masz z czymś problem. Co jest dla ciebie ważniejsze – bycie idealnym czy posiadanie przyjaciół?
Więcej szkody niż pożytku
Taka jest prawda o perfekcjonizmie. Jeśli nie możesz czegoś zrobić perfekcyjnie, rezygnujesz, odpychasz ludzi, nie masz przyjaciół, pasji. Zostajesz całkiem sam. Taki jest koszt pokusy bycia idealnym, co jak ustaliliśmy jest niemożliwe. Nikt nie sięgnął ideału, więc dlaczego ty próbujesz? Po prostu staraj się jak najlepiej umiesz, potrafiąc też odpuścić, a ludzie docenią cię bardziej niż gdy dążysz do perfekcjonizmu.
