Wiemy, kim są narcyzi i zdecydowanie nie kojarzą się nam pozytywnie. Często podkreśla się, aby uciekać z relacji z osobą, która przejawia narcystyczne skłonności. Budowanie związku z partnerem o takich zachowaniach, jest naprawdę trudne i bywa bardzo ryzykowne.
Ale nawet i tacy ludzie znajdują dla siebie partnera, który trwa z narcyzem w związku. Bywa, że narcyz spotyka drugiego narcyza i tworzą funkcjonującą przez długie lata relacje, budują codzienność, wychowują dzieci. Efekt bywa różny, bo pewne zachowania z racji bycia narcyzem mogą w znaczny sposób wpływać na członków rodziny. Dzieci narcyzów bywają często nadwrażliwe, niepewne siebie, czują się niewystarczająco dobre. Niestety dzieci bardzo często stają się odbiciem dorosłych, uczą się tego co widzą i słyszą, wszelkie obserwacje zapisują w swojej pamięci i robią później to, co robi mama czy tata.
Osoby, które były wychowywane przez rodziców — narcyzów, wykazują pewne charakterystyczne zachowania w dorosłości.
10 dorosłych zachowań kogoś, kogo wychowali narcyzi
1. Dorosłe dzieci narcyzów czują się izolowani
Uczucie izolacji i odrzucenia towarzyszy dzieciom narcyzów od najwcześniejszych lat, ponieważ tacy rodzice skąpią dziecku miłości i zainteresowania. Dorosłe dzieci mają problemy z odnalezieniem się w kontaktach z innymi osobami.
2. Mają niską samoocenę
Dzieci wychowywane przez narcystycznych rodziców postrzegają siebie w gorszym świetle. Bardzo często są ofiarami zawstydzania, wyszydzania przez rodziców, co zapamiętują i uważają za normę. Niestety, wiele osób nadal postrzega siebie jako bezwartościowe, leniwe, mało bystre, ponieważ przenoszą swój zakrzywiony w dzieciństwie obraz w dorosłość.
3. Mają poczucie niedoskonałości
To poczucie towarzyszy im od wczesnych lat, aż po dorosłość. Ponieważ narcystyczni rodzice nie potrafią zmotywować dziecka do pozytywnego działania, nie chwalą za sukcesy, nie budują tym samym poczucia pewności siebie, to przeświadczenie o swojej ułomności przykleja się do dziecka jak druga skóra.
4. Boją się odrzucenia
Ponieważ narcystyczni rodzice nie potrafią otoczyć dzieckiem miłością, dzieci nie potrafią później poprawnie reagować na okazywane im uczucie miłości, czułości, troskę. Oni po prostu czują się nieswojo i nie wiedzą, jak się zachować, jak reagować na takie bodźce. W efekcie bardzo często odpychają drugą osobę, która chciała zbudować z nim wspólny świat. To czyni ich samotnymi i nieszczęśliwymi.
5. Nie potrafię przyjąć komplementów
Ponieważ narcystyczni rodzice nie chwalą swoich dzieci za różne osiągnięcia, każda pochwała w dorosłości będzie skutkowała zanegowaniem przekazanej informacji. Nie potrafiąc przyjąć komplementów, docenienia ich osiągnięć, dorosłe dzieci narcyzów pokazują, że nie posiadają poczucia własnej wartości.
