Padłaś ofiarą przemocy ze strony partnera, czy innej bliskiej osoby? Zdecydowałaś się odejść, chcesz mieć wpływ na swoją sytuację ale nie wiesz od czego zacząć? A może masz inny problem natury prawnej, dotyczący stosunków między tobą a ojcem twoich dzieci? Przeczytaj nasz krótki poradnik, być może pomoże ci podjąć odpowiednie kroki, bądź nakierować cię na właściwą drogę postępowania.
Agnieszka Zalewska-Fowler, prawnik z doświadczeniem w prowadzeniu spraw rodzinnych, a także notariusz w warszawskiej kancelarii specjalnie dla was dzieli się kilkoma, podstawowymi sugestiami dotyczącymi postępowania w tak trudnych i smutnych okolicznościach.
W przypadkach przemocy fizycznej, znęcania się fizycznego, jak również psychicznego, należy rozważyć:
– założenie tzw. niebieskiej karty (opis procedury tutaj) w najbliższym komisariacie policji, tak aby mieć szanse na interwencję policji w okolicznościach przemocy w domu, oraz aby zbierać dokumentację potwierdzająca stosowaną przez męża przemoc, co przyda się w postępowaniach sądowych,
– wyprowadzkę z domu, a w przypadku kiedy jest to niemożliwe, należy wystąpić do sądu z wnioskiem o zakaz zbliżania się do kobiety i ewentualnie dzieci przez męża i i ojca,
– złożyć pozew o rozwód z winy męża i tu jednym z dowodów tej winy będzie dokumentacja z policji,
– pozew o rozwód powinien wnosić o przyznanie opieki nad dziećmi oraz o kontakty (ojca) z dziećmi w obecności kuratora,
– jeżeli przemoc stosowana jest wobec dzieci, w pozwie trzeba złożyć wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej „przemocowego” ojca (wzór tutaj),
– jeżeli ojciec nie płaci alimentów w sposób uporczywy* można zgłosić przestępstwo do prokuratury z art. 209 KK jako narażenie rodziny na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,
– jeżeli są pobicia również można zgłosić przestępstwo do prokuratury, należy przy tym pamiętać, że popieranie oskarżenia karnego to duże wyzwanie i nie każdą kobietę emocjonalnie na to stać, nie jest bowiem dobrze gdy kobieta biegnie na policję z oskarżeniem a potem wycofuje oskarżenie (może być to poczytane przeciw niej, np. że jest niestabilna emocjonalnie),
– w tzw. trybie zabezpieczenia można wystąpić do Sądu Rodzinnego o zakaz kontaktów ojca z dziećmi lub o ich kontakty przy kuratorze, a to działanie może mieć miejsce tak w postępowaniu o rozwód jak i niezależnie od tego postępowania,
– zbierać wszystkie dowody w formie dokumentów, nagrań, obdukcji itp. do sprawy o rozwód, a także zapewnić sobie dowody kilku sensownych świadków, których zeznania pomogą w procesie
– przy każdym pobiciu koniecznością jest obdukcja,
– nie dać się sprowokować, unikać prowokacji wszelkiego typu, unikać zaszeregowania jako osoby niezrównoważonej psychicznie, aby nie narazić się na zamknięcie w szpitalu psychiatrycznym (patrz ustawa o stosowaniu leczenia psychiatrycznego w takich przypadkach).
Pamiętajcie, nigdy nie jest za późno by zacząć działać. Z każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji można znalezć wyjście. Może w tej chwili wydaje wam się, że nie podołacie temu, co wam się przydarzyło, że nie macie już sił, że to nierówna walka. Uwierzcie w to, że wszystko jest jeszcze w waszych rękach, trzeba tylko dać sobie pomóc. Postarajcie się na spokojnie, realistycznie przeanalizować waszą sytuację. I pomyślcie: co możecie zrobić już teraz, same? Kogo poprosić o wsparcie? Dokąd się udać po poradę?
Te ogólne wytyczne wymagają oczywiście indywidualnego omówienie w każdej, konkretnej sytuacji. Zapraszamy was do kontaktu (anna.frydrychewicz@ohme.pl). Piszcie do nas, pytajcie: znajdziemy odpowiedzi i pomożemy wam zacząć działać. Pamiętajcie – nie jesteście same! Dla siebie, dla dzieci, trzeba podjąć walkę o lepszą codzienność, wolną od przemocy, chaosu i niepewności jutra. Trzymamy za was kciuki i gorąco was dopingujemy. Razem damy radę!
*§ 1. Kto uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, ściganie odbywa się z urzędu. (Źródło: arslege.pl)
Źródło: przemocdomowa.com.pl; niebieskalinia.pl
