Spotykanie się z kimś, kogo dotknęła depresja, jest trudne i obciążające emocjonalnie. Jeśli decydujesz się na bycie z osobą zmagającą się z tym zaburzeniem, albo choroba pojawia się, bądź ujawnia, w trakcie trwania waszego związku, powinieneś przede wszystkim zrozumieć jak twój partner postrzega samego siebie, swoje otoczenie i swoją sytuację.
Zamiast walczyć z depresją przekonując ukochaną osobę, że świat jest piękny, a on- doskonały, dowiedz się nieco więcej o tym, jak żyć z depresją. A oznacza to, że musisz zaakceptować swojego partnera, takiego, jakim jest. Oznacza to, że powinieneś pozwolić mu mieć negatywne i bolesne przekonania. Przestać próbować wyleczyć, a zacznij okazywać empatię , troskę i miłość.
5 wskazówek dla tych, których partnerzy cierpią na depresję
1. Stwórz/utrzymuj równowagę
W związkach stale analizujemy i decydujemy, czy powinniśmy zaspokajać potrzeby naszych partnerów, nasze własne potrzeby, czy potrzeby naszej relacji. Kiedy zachowujemy równowagę, obie strony czują się spełnione. Jednak, gdy jeden z partnerów cierpi na depresję, łatwo stracić równowagę, tak bardzo chcemy pomóc ukochanej osobie poczuć się lepiej. Stawiamy jego potrzeby na pierwszym miejscu i zapominamy o sobie. Jest to absolutnie konieczne, ale … na chwilę. Gdy choroba wycofuje się na dłuższy czas, sytuacja „unormowuje się”, znów staramy się prowadzić normalne życie – w przeciwnym razie, związek jest zagrożony. Ignorując swoje potrzeby nie sprawisz, że znikną, one będą coraz mocniej dawać ci o sobie znać. Odkładając je ciągle na bok, poczujesz się w końcu samotny i rozżalony. Przyznaj, że twoje oczekiwania również, w jakimś stopniu powinny zostać spełnione.
2. Naucz się wspierać partnera w jego cierpieniu
Naszą naturalną potrzebą w związku jest dbanie o ukochaną osobę. Troska o partnera i możliwość zaopiekowania się nim daje nam poczucie szczęścia i satysfakcji. W przypadku osób z depresją, nasza opieka rzadko kiedy jest naprawdę pomocna, a bywa, że i źle przyjmowana. To zaś powoduje naszą frustrację i poczucie bezradności. Trzeba więc na nowo zdefiniować to, co jest pomocą i opieką w stosunku do naszego partnera. Nie „naprawisz” depresji. Możesz jednak być empatyczny, współczujący i wspierający, nie próbując zmieniać na siłę samopoczucia drugiej osoby. Przypominaj partnerowi, że jesteś z nim w najtrudniejszych chwilach. Bądź ciekawy, co czuje, czego chce i potrzebuje. Nie zakładaj, że już wszystko wiesz. Gdy twój partner wyrazi wdzięczność za to wsparcie, poczujesz się o wiele lepiej w tym związku.
3. Skoncentruj się na tym, co pozytywne
Kiedy wszystko wydaje się być zbyt trudne, warto przypomnieć sobie dlaczego chcesz dbać o swojego partnera, co was połączyło, co jest w waszym związku dobre i jasne. Nie koncentruj się wyłącznie na tym, jaki ON jest, gdy choroba bierze górę. Celowe skupianie się na pozytywnych cechach partnera jest jednym ze sposobów na utrzymanie związku.
4. Bądź wyrozumiały i współczujący
Pamiętaj, że twój partner choruje. To nie jego wina, że czasem nie możesz po prostu do niego podejść i go objąć. Trenuj współczucie myśląc i wyobrażając sobie jak trudno jest żyć z tą chorobą. Pamiętaj, ile energii i siły potrzeba, aby chorować i cierpieć, jednocześnie próbując „jakoś żyć”.
5. Naucz się nowego języka komunikacji
Ty i twój partner powinniście nauczyć się nowego języka, aby móc komunikować się w sposób, który sprawia, że będziesz czuł się wysłuchany i doceniony, a z związku nie zabraknie bliskości. Tej bliskości, która może wydawać się niemożliwa do osiągnięcia, gdy On czuje się naprawdę źle. Rozmawiając o jego depresji, oboje dbajcie o wzajemne poczucie akceptacji i bezpieczeństwa. Mówcie o waszych odczuciach, nie używając ich jako wyrzutów, ani nie stawiając się w pozycji atakującego/tłumaczącego się. Mówcie tak, byście oboje czuli, że jesteście sprzymierzeńcami.
Przykład:
Partner A: Kochanie, spędziłeś w łóżku cały dzień. Jak się czujesz?
Partner B: Nie czuje się dobrze. Po prostu nie mogę wstać.
Partner A: Jest mi źle z tym, jak cierpisz. Jak się czujesz, kiedy to słyszysz?
Partner B: Jest mi przykro, że sprawiasz mi ból i rozumiem, że to musi być dla ciebie straszne – oglądać mnie w takim stanie. Ale równocześnie czuję się kochany i otoczony opieką. Jak się czujesz, kiedy to słyszysz?
Partner A: Czuję się zrozumiany i doceniony, bo wiesz jak trudno mi na ciebie patrzeć kiedy cierpisz, jak bardzo mi na tobie zależy. Jestem ci wdzięczny za to, że mogę ci powiedzieć o swoich uczuciach i że nie będziesz na mnie zły. Chcę żebyś wiedział, to nie ty jesteś przyczyną mojego bólu. Kocham cię i trudno mi pogodzić się z tym, jak niszczy cię depresja. Jak się czujesz, kiedy to słyszysz?
Partner B: Czuję się smutny, że depresja jest przyczyną także twojego bólu. Nienawidzę jej! Jak się czujesz, kiedy to słyszysz?
Partner A: Czuję się dobrze, bo również jej nienawidzę! Chciałbym się jej pozbyć, ale wiem, że nie mogę. Jestem tu po to, żeby cię wspierać.
Oczywiście, to jedynie schemat, który ma na celu pokazać jak oboje partnerzy mogą mówić sobie o swoich wzajemnych doświadczeniach.
Ludzie wchodzą w związki, wnosząc w nie swoje choroby, dziwactwa, problemy z przeszłości. Czasami wszystko to jest przerażające i trudne. Ale gdy zwracamy się w stronę partnera, naszej relacji i samych siebie, uczymy się na nowo tworzyć bliskość i zwiększamy szansę na powodzenie naszego związku.
Źródło: psychologytoday.com
