Depresja ma wiele twarzy. 16 depresyjnych zachowań, które pomogą ci zrozumieć tę chorobę

Publikacja: 21.05.2018Aktualizacja: 02.02.2022

Przeczytasz w: 3 minuty

Zobacz galerię

Smutek, lęk, poczucie winy, drażliwość, lekkomyślność lub bezwartościowość… Tym, którzy żyją z depresją, niezwykle trudno jest wyjaśnić, czego doświadczają. Co więcej – depresja, jako choroba psychiczna przez wiele lat była stygmatyzowana. Przecież o wiele łatwiej jest zadzwonić do szefa z prośbą o dzień wolnego z powodu grypy żołądkowej niż przyznać, że jesteś w słabszej formie i potrzebujesz czasu, żeby uporać się ze swoim zdrowiem psychicznym…

Ostatnio dobra znajoma mojej przyjaciółki popełniła samobójstwo – wygrała depresja, z którą walczyła przez wiele lat. Zostawiła najbliższych z poczuciem winy, straty, którzy tak bardzo chcieli zrozumieć, jaki wpływa ta choroba może mieć na zwykłą codzienność. I chociaż istnieje lista wspólnych symptomów, to jednak depresji nie da się zamknąć pod jednym mianownikiem. Specjaliści podają ogólną definicję: depresja wywołuje uczucie smutku i/lub utraty zainteresowania rzeczami, które wcześniej sprawiały radość; może to prowadzić do problemów emocjonalnych i fizycznych oraz może zmniejszyć zdolność osoby do funkcjonowania w pracy i w domu.

Gdyby to było takie proste, prawda? Tymczasem depresja ma wiele twarzy. Gregg Henriques dyrektor badań klinicznych, psycholog wyróżnia wiele zachowań depresyjnych. I chociaż niektóre z nich nie są uważane za oficjalne, to jednak pomagają nam – na co dzień obcującym z cierpiącymi na depresje, lepiej zrozumieć tę chorobę.

16 zachowań depresyjnych, które pomogą ci lepiej zrozumieć tę chorobę

Problem z dostosowaniem się

To chyba jedna z najbardziej znanych i rozpoznawalnych przyczyn depresji, którą wywołuje zmiana w życiu, do której ciężko się przystosować. Może to być przeprowadzka do innego miasta, zdrada, rozwód. Ci, którzy doświadczają depresji nie mogą pogodzić się z obecnym stanem rzeczy, chcą, by wróciło to, co było kiedyś.

Dwubiegunowość

I nie chodzi tu o chorobę dwubiegunową. W ten sposób najłatwiej określić doświadczenie chorującego – doświadcza on bowiem dwóch bardzo różnych skrajności w emocjach – od ekstremalnego szczęścia po kompletną beznadziejność. To intensywna huśtawka nastrojów, która w jednym momencie pozwala się czuć, jakbyśmy stali na szczucie świata, by zaraz w kolejnej spaść głową w dół.

Żałoba/strata

Kiedy cierpimy z powodu straty kogoś w swoim życiu, powoduje to zrozumiałe uczucie smutku i przygnębienia. Jeśli jednak osobą, która odeszła była jedną z najważniejszych w naszym życiu, poczucie straty może być zdecydowanie silniejsze, co sprawia, że proces żałoby, przejście przez nią i jej zakończenie wydaje się niemożliwe do zrealizowania.

Zubożenie

Aby czuć się szczęśliwym potrzebujemy nieustannie nowych doświadczeń, które dostarczają nam poczucie spełnienia i zaangażowania. Ich brak może spowodować wyrwę w naszym życiu, sprawić, że nie mamy namacalnego dowodu, by poczuć radość i szczęście.

Choroba

Czasami depresja może być wynikiem choroby lub jej objawów, zmianami w gospodrace hormonalnej organizmu. Specjaliści zajmujący się depresją odkryli jej związek z niedoczynnością tarczycy sugerując, że ci, którzy dzisiaj biorą leki przeciwdepresyjne, tak naprawdę powinni wyleczyć tarczycę.

strona 1 z 2
druga część artykułu na następnej stronie

Fot. iStock/AleksandarNakic

1/1 Depresja ma wiele twarzy. 16 depresyjnych zachowań, które pomogą ci zrozumieć tę chorobę

Doświadczenia z dzieciństwa

Na etapie naszego rozwoju dotykają nas różne rzeczy, doświadczamy wielu różnych sytuacji. Bywa, że choroba ma swoje źródło w dalekiej przeszłości, to mogą być wyparte, bo zbyt bolesne wspomnienia, na przykład przemoc w domu stosowana także wobec dzieci.

Dystymia

W przeciwieństwie do niektórych z cięższych reakcji depresyjnych, depresja dystymiczna odnosi się do subtelnego, ale ciągłego poczucia bycia „wyłączonym”. W medycznym języku nazywa się to „uporczywym zaburzeniem depresyjnym”, a jego rozpoznanie ma miejsce, gdy pacjent odczuwa depresję przez „większą część dnia, przez więcej co najmniej 2 lata (lub co najmniej 1 rok dla dzieci i młodzieży)”.

Nieistotność egzystencjalna

Uważa się, że wiara w wyższy cel życia może prowadzić do lepszego zdrowia psychicznego. Kompletna nieobecność jest określana egzystencjalną bezsensownością. Osoby, które na nią cierpią często zastanawiają się, jaki jest sens życia lub jakie znaczenie ma coś, co zrobią, wierząc, że ich życie jest puste i pozbawione sensu.

Niepowodzenia

Podobnie jak w przypadku depresji związanej z żalem, tak i ta oparta na niepowodzeniach jest wynikiem indywidualnego poświęcenia życia dla jednego celu – może to być kariera, jeden projekt, które kończy się niepowodzeniem, pozostawiając wstyd, paraliż, niemoc.

Bezradność/Bezsilność

Brak kontroli nad swoim życiem może być przyczyną depresyjnego stanu. Takie osoby mogą zostać uwięzione, wykorzystane lub odcięte od otaczającego ich świata, co dodatkowo zwiększa poczucie braku kontroli. Ten rodzaj depresji powszechny jest wśród ofiar przemocy domowej.

Samotność/Izolacja

Podobno prawdziwe szczęście odczuwa się tylko wtedy, gdy można je dzielić z innymi ludźmi. Wymaga to jednak budowania ważnych relacji, które są coraz bardziej w naszym społeczeństwie zaniedbywane. Wraz z napływem mediów społecznościowych i komunikacji online jesteśmy coraz bardziej odizolowani, a to prowadzi do zwiększającego się poczucia osamotnienia w codziennym życiu, w efekcie stając się źródłem depresji.

Melancholia

Jedna z bardziej poważnych postaci stanu depresyjnego. Ci, którzy doświadczają melancholijnej depresji mają trudności w myśleniu i podejmowaniu decyzji, mówią wolniej i nie potrafią funkcjonować w codziennym życiu.

Zespół afektywny neurotyczny/negatywny

Ci, którzy doświadczają depresji neurotycznej, są bardzo wrażliwi, odczuwają silne emocjonalne reakcje nawet na najbardziej drobne sytuacje. Brakuje im również tolerancji na cierpienie, dezorientację lub stres, co powoduje, że znacznie szybciej niż przeciętny człowiek przeskakują do skrajnie negatywnej reakcji. Wiele czasu zabiera im zamartwianie się, są niespokojni, wysoce defensywni.

Poród

Na szczęście wzrasta świadomość depresji poporodowej, zachęca się kobiety do częstszego dzielenia się swoimi doświadczeniami z innymi. Ciąża i poród nie tylko niewiarygodnie obciąża kobietę fizycznie, ale wraz ze zmianą hormonów, stresem związanym ze zmianą życia i emocjami może prowadzić do stanu depresyjnego. Kobiety mogą doświadczać niesamowitych wahań nastroju, w jednej chwili są podekscytowane dzieckiem, a w następnej pełne negatywnych uczuć – obwinianiem siebie i poczuciem winy.

Wstyd

Depresja oparta na wstydzie jest błędnym kołem, kiedy pozwolimy się jej zakleszczyć, bardzo trudno jest się uwolnić. Ci którzy cierpią na tego rodzaju depresję nieustannie doświadczają poczucia wstydu i frustracji, obwiniają siebie za wszystkie negatywne rzeczy w ich życiu. Wstyd i frustracja ostatecznie prowadzą do jeszcze większej negatywności. Te osoby są wysoce samokrytyczne i generalnie martwią się o to, jak są postrzegani przez wszystkich wokół.

Pęknięcie

Osoby, które popadają w tego typu reakcje depresyjne, mogą być narażone na wysokie ryzyko samobójstwa, ponieważ nikt poza nimi nie jest świadomy ich problemu. One świetnie funkcjonują, wydają się szczęśliwe, uśmiechają się do wszystkich wokół nich, ale jednocześnie grzebią intensywne uczuciach depresji i nędzy. Są przekonani, że nie mogą dzielić się tymi informacjami z innymi, więc cierpią same, aż pewnego dnia pękają i… często odchodzą.

źródło: Awernessact