Gdyby nie chroniczne przemęczenie skutkujące spadkiem efektywności w pracy i nadmiernymi reakcjami w życiu prywatnym, towarzyszące im napięcia i wyrzuty sumienia, nie zainteresowałabym się metodą HeartMath i inteligentnym zarządzaniem własną energią, z których od lat korzystają US Navy Seals.
Swój sposób działania, chyba intuicyjnie, nazywałam metodą żabich skoków. Wiedziałam, że jak nie wykorzystam chwilowego „powera”, który pojawiał się znikąd, energia zniknie i robota dalej będzie leżała odłogiem. A jak „powera” wykorzystam to zrobię wszystko szybciej i lepiej. Tylko ostatnio ten „power” coraz rzadziej przychodził i coraz krócej trwał, a pracy przybywało. Moja skuteczność spadała, nerwowość rosła, a życie rodzinne cierpiało.
Zaczęłam klasycznie, czyli od sporządzania szczegółowej ‘to-do-list’. Robiłam, wykreślałam, całkiem nieźle to szło. Aż do momentu, kiedy zmęczenie zupełnie mnie wycinało na dzień, dwa, często dłużej. Lista się nie kurczyła, a poczucie beznadziejności własnej rosło. Przecież każdy ma tyle samo czasu, te same 24 godziny. Są problemy, choroby, zarwane noce, a mimo to inni dają radę. Więc musi być coś więcej. Zaczęłam szukać i znalazłam. Odpowiedź okazała się być banalnie prosta, to energia – twoja osobista energia, siła do działania na co dzień.
Energia pozwala czerpać z życia, wspierać innych, zwiedzać, tworzyć, zarabiać, bawić się z dziećmi, spędzać czas z przyjaciółmi, realizować marzenia i cele. Gdy jej brak pokusa zamiany spaceru na serial staje się nie do odparcia. Motywacja i samodyscyplina konieczne przy realizacji celów lecą na łeb na szyję. Chęć rzucenia palenia, zgubienia kilogramów czy rozpoczęcia kursu japońskiego zostaje tylko na papierze.
A lista została, to bardzo dobre narzędzie i szczerze do niego zachęcam.
Wracając do energii…Według Instytutu HeartMath ogromnym wsparciem naszej osobistej energii i efektywności jest DHEA – hormon witalności, który nasz organizm, odpowiednio stymulowany przez mózg, może zacząć produkować w większej niż dotychczas ilości.
Po ukończeniu 30. roku życia, produkcja tego hormonu stale spada, więc ze strony organizmu wsparcia mamy coraz mniej. Metabolizm zwalnia, szybciej się męczymy, wolniej regenerujemy, ogólnie mniej się chce. Co więcej, produkcja tego hormonu zmniejsza się jeszcze bardziej, kiedy nasz organizm nadprodukuje hormon stresu, czyli kortyzol.
Nadprodukcję kortyzolu, natomiast, łatwo rozpoznać:
– zwiększona irytacja, drażliwość, płaczliwość
– zaburzenia snu
– chroniczne zmęczenie
– ociężałość myśli
– spadek wydajności
– myślenie starymi schematami…
– wypalenie zawodowe i wiele, wiele innych.
A wystarczy niewiele działań, ale za to podjętych z sensem, by wiele mogło się zmienić:
Od czego zacząć?
Krok pierwszy
to odnalezienie wszystkich z pozoru nieistotnych sytuacji, które nas drażnią, denerwują czy wyczerpują. A takie sytuacje to np. bałagan na biurku, który utrudnia znalezienie rzeczy, korek w mieście, w którym mamy poczucie marnowania czasu, kontakty z osobami wiecznie marudzącymi, niedobre kanapki w kawiarni na dole, czy brzydka pogoda za oknem. Tych drobnych sytuacji jest naprawdę wiele i większość z nich dzieje się poza radarem. To znaczy zupełnie nie zauważamy, że to one są jednym ze źródeł wycieku energii.
Krok drugi
to oddzielenie sytuacji, na które nie mamy wpływu od sytuacji, na które mamy wpływ. Nasze nerwy nie sprawią, że korek zniknie, ani nie rozpędzą burzowych chmur. Zamiast włączyć w samochodzie muzykę, naciskamy klakson, zamiast wziąć kolorowy parasol, złościmy się na deszcz. W efekcie, kiedy dotrzemy do pracy jesteśmy już rozdrażnieni, a potem bywa gorzej i gorzej…
Krok trzeci
to podjęcie działania tam, gdzie możemy coś zrobić. Bałagan na biurku można posprzątać, a z marudą się nie spotykać. Czyż nie lepiej…
Krok czwarty
to wejście w stan fizjologicznej koherencji. Koherencja to stan kiedy nasze serce przez dłuższy czas bije stabilnie. Wtedy mózg serce i system nerwowy działają synchronicznie i w równowadze.
Kiedy serce bije stabilnie, mózg odczytuje ten stan jako stan, w którym wszystko jest w porządku, nie ma czego się bać, można doświadczać radości i spełnienia. Wejście w ten stan sprawia, że nie tylko nie tracimy energii, ale ją odzyskujemy, zaczynamy się regenerować chęć i wola wraca, produkcja DHEA rośnie. Kiedy serce bije chaotycznie, mózg odczytuje ten stan jako dyskomfort, przed którym należy się bronić. To stan skutkujący utratą życiowej energii, spadkiem motywacji, niepokojem, zdenerwowaniem. Zaczynamy chaotycznie działać, popełniamy błędy, drobne problemy urastają do rangi gigantów, kortyzol się podnosi.
Instytut HeartMath, oferuje specjalnie zaprojektowany trening oddechowy i trening mentalny, który pozwala wejść w stan koherencji, zlokalizować i zatrzymać niekontrolowane wycieki energii. Tym samym podnieść naszą efektywność na co dzień, wzmocnić stabilność emocjonalną i czerpać większą satysfakcję z tego co robimy, mieć więcej charyzmy. I to wszystko naturalnie, bez sztucznego napędzania się sloganami, bądź podrywania do lotu w obawie przed batem.
Np. ćwiczenie Heaart Focused Breathing czy Quick Coherence pojawia się na moich warsztatach „Twój mózg w działaniu”, „Cholerna Baba” czy „Resilience Advantage” i zawsze wywołuje zdumienie i emocje. To punkt przełomowy – zobaczyć znaczy uwierzyć. Nie musisz nic mówić, wystarczy, że pomyślisz o kimś, kogo kochasz lub o kimś kogo nie lubisz a twoje serce zacznie inaczej bić, wytwarzając swoisty rytm (Heart Rate Variability). Można to zobaczyć podłączając się np. do programu EmWave czy InnerBalance.
Trening mentalny natomiast to np. ćwiczenie Freeze Frame. Jego celem jest uelastycznianie podejścia do rzeczywistości poprzez zmianę interpretacji tego, co się wydarza.
A efekt? Im więcej energii, tym większa motywacja, im większa motywacja, tym więcej możemy zrealizować, im więcej możemy zrealizować tym mamy większą radość i satysfakcję, im większa satysfakcja tym szczęśliwsze życie.
Ponoć załamujemy się nie pod wpływem ciężaru, a pod wpływem sposobu w jaki go nosimy. Może czas to zmienić.
