Mirella
Przedstawia się jako Mirella, choć nie mam pewności, czy to jej prawdziwe imię. Jest wysoka, ma piskliwy głos, jej uroda jest na mój gust zdecydowanie przeciętna. Nie zgadza się na nagranie rozmowy, zaznacza, że będzie mówić i prosi, żeby jej nie przerywać. Odpowie tylko na wybrane dodatkowo zadane pytania. Zgadzam się. Dodaje, że mogę notować. Wyciągam notes i zaczynamy.
(Nie) bajka
Nie jestem bohaterką bajki o Kopciuszku, nie miałam trudnego dzieciństwa ani złej macochy. Wychowywałam się w domu, w którym o dzieci się dbało i kochało. Nie byliśmy nader zamożni, ale pełna lodówka i ciepły obiad zawsze były na stole. Żadna tam wioska, niewielkie miasto w centrum Polski. Byłam wzorową uczennicą, dzięki wielu konkursom miałam zapewnione miejsce na dużej znanej uczelni, gdzie miałam studiować anglistykę. Cieszyłam się. Sen z powiek spędzało mi tylko to, że studia były dzienne, a ja, nie licząc skromnego wsparcia rodziców, musiałam utrzymać się sama.
Bo to, co nas podnieca, to się nazywa kasa
Marzyłam o tytule magistra, miłości życia i wkupieniu się w grono uczelnianych koleżanek. Zaczynałam, jak większość studentów pracując nocą w knajpach. Nie był to szczyt moich aspiracji, ale co lepszego miałam do wyboru? Warzywniak albo butik. W takim barze to chociaż napiwki czasem dawali. Do tego grono adoratorów, znajomi, którzy często wpadali. Po pracy wracałam nocnym autobusem, albo ktoś podrzucał mnie do domu. Któregoś wieczoru poznałam Jana, siedział przy barze do momentu, aż nie powiedziałam mu, że za moment zamykamy. Nie pił alkoholu, ale siedział z uporem maniaka, byłam zaskoczona. Przeprosił i grzecznie wyszedł, czekał na mnie na zewnątrz przed bramą. Zaproponował podwózkę, nie protestowałam. Bywał w naszym pubie już wielokrotnie, elegancki pan po czterdziestce, pachniał dobrymi perfumami. Wręczył mi swoją wizytówkę, z numerem telefonu. Dopiero w domu zorientowałam się, że do torebki wsunął mi kilka banknotów. Rulonik związany gumką z małą karteczką z napisem ‘napiwek’. To była równowartość połowy mojej pensji – byłam zszokowana.
Usługa dodatkowa
Nazajutrz do pracy przysłał mi kwiaty, bilecik zawierał zaproszenie na kolację. Zamieniłam się z koleżanką i wyszłam wcześniej. Piękny hotel, kolacja w pokoju, ekskluzywne wnętrza, seks w satynowej pościeli. Powrót do domu i kolejny napiwek, który wrzucił mi do torebki ukradkiem. Tamtej nocy zapytał mnie wprost, czy nie szukam dodatkowego zajęcia. Zaoferował mi materialne wsparcie, w zamian za świadczenie – jak to określił – bycia jego asystentką wraz ze świadczeniem usługi dodatkowej. Czy poczułam się wtedy jak dziwka? Nie. Jedni sprzedają warzywa, inni ciało.
I ty, tylko ty, będziesz moją panią
To nie jest tak, że tylko ściągałam majtki i byłam na jego każde zawołanie. Dbał o mnie, rozpieszczał mnie prezentami. Bony zakupowe do drogich sklepów jubilerskich, ekskluzywna bielizna, markowy zegarek. Nigdy przedtem nie czułam się taka zadbana i kobieca. Chodziłam na basen i siłownię, lubił, kiedy dbałam o figurę. Miałam na to sporo czasu, zrezygnowałam pracy w pubie. Lubił, gdy farbowałam włosy na kruczoczarne, a usta miałam krwistoczerwone. Uczył mnie nowych smaków, jadałam w miejscach, które znałam tylko z telewizji. Uczył mnie zasad etykiety, zabierał na musicale, do filharmonii i na firmowe rauty. Wszystko mogłam, nic nie musiałam.
Nigdy nie mówił do mnie po imieniu. Zawsze zwracał się „moja pani”.
On
Był starszy, niż mi się pierwotnie wydawało. Majętny rozwodnik, który o rozstaniu z żoną mówił jak o największym koszmarze. Z góry zaznaczył, że to, co nas łączy, jest niezobowiązującą relacją. Czysty seks, instynkt, który rządzi się swoimi prawami. Był inteligentny, oczytany, ciekawy. Mocno brzmiący głos oddawał jego silny charakter. Był typem dominanta, zarówno w łóżku jak i takim codziennym życiu. To on decydował. gdzie i kiedy się spotkamy, co na siebie włożę, jakich użyję perfum, co zjemy. Nigdy mu nie odmawiałam. Dbał o moje finanse, więc byłam mu oddana w każdym calu.
Bonus
Mieliśmy ustaloną konkretną stawkę, czasem prosił o bonus. Nigdy nie stosował wobec mnie zabaw z elementami przemocy, ale bonus obejmował jego łóżkową władzę. Wówczas w grę wchodziły dodatkowe gadżety, choć granica z mojej strony była tutaj wyraźnie zaznaczona. Wiedział, kiedy i na ile może sobie pozwolić. On zaspokajał swoje żądze, ja spełniałam jego zachcianki, na koniec się rozliczaliśmy i oboje byliśmy zadowoleni.
Dlaczego ja?
Dlaczego nie korzystał z agencji zatrudniającej prostytutki? Obracał się w świecie ludzi biznesu, zależało mu na towarzystwie dziewczyny wykształconej, obeznanej, elokwentnej, takiej, z którą dobrze jest się pokazać. Moim atutem była świetna znajomość języka, bywało, że w zawodowych spotkaniach pełniłam u niego rolę tłumacza. Kupił mi drogie ubrania, płacił za kosmetyczkę, zawsze nieskazitelnie wyglądałam. Nie nudziliśmy się ze sobą, byliśmy dopasowani pod względem intelektualnym. Zaraził mnie pasją do rzeczy i miejsc, których dotychczas nie znałam.
Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?
Uczucia? Owszem, był taki moment, kiedy wydawało mi się, że się zakochałam. Z uporem maniaka tęskniłam za jego telefonami, za spotkaniem, za nocą spędzoną nim, ekscytowałam się jego dotykiem. Opamiętanie przyszło jednak w porę. Jego dystans i chłodne podejście uświadomiło mi, że nie tędy droga. On szukał ujścia emocji, nie pragnął posiadania drugiej żony. Inni mężczyźni mnie na tamten moment nie interesowali. Bo i po co? Niczego mi nie brakowało.
Kupcie sobie coś ładnego
Na ferie do domu wróciłam obładowana prezentami. Dodatkowo rodzicom wręczyłam kopertę z gotówką. Byli zaskoczeni i jednocześnie dumni, że ich córka taka zaradna, że tak się świetnie w życiu ustawiła. Oszukałam ich. Powiedziałam, że mam wysokie stypendium za dobre wyniki i świetnie płatną pracę. Wieczorem miałam wyrzuty sumienia. Kłamałam najbliższe mi osoby. Tylko czym miała im się pochwalić podczas rodzinnego obiadu? Pierwszy raz dopadła mnie taka refleksja, że sama się za siebie wstydzę. Gdyby prawda wyszła na jaw, rodzice nigdy by mi tego nie wybaczyli.
Co dalej?
Otworzyłam konto oszczędnościowe, na które sukcesywnie wpływa konkretna suma. Gdybym straciła ‘pracę’ odłożona gotówka spokojnie wystarczyłaby mi na kilka miesięcy utrzymania. Nadal studiuję, na co dzień staram się jak najmniej żyć na pokaz, żeby nie wzbudzać skrajnych podejrzeń, czasem wychodzę na całodniowe zakupy kłamiąc moich znajomych, że idę do pracy. Nie boję się, że ktoś mnie rozpozna na ulicy i weźmie za zwykłą ladacznicę. Sypiam tylko z jednym partnerem. Czy kiedyś z tym skończę? Może kiedy Jan się rozmyśli, kiedy się zakocham, albo kiedy serio trafię na jakąś ekstra pracę? Teraz jestem szczęśliwa. Wiem, co to znaczy mieć niezapłacone rachunki, pustą lodówkę i wszędzie oferowaną najniższą krajową – dla mnie to było za mało. To układ stary jak świat. Ty możesz myśleć, że ja jestem głupia, a ja o sobie myślę, że jestem zwyczajnie cwana. Jak to mówią łatwo przyszło, łatwo poszło, ale o tym nie myślę na dziś. Teraz jestem panią swojego losu, chociaż kto wie, może jeszcze kiedyś przyjdzie mi tego żałować?
Epilog
Kiedy szukałam dziewczyny, która zgodzi się anonimowo porozmawiać, natrafiłam na wątek na pewnym forum. Nie brakowało tam dziewczyn, które były gotowe wejść w seksualny układ o charakterze finansowym. Żadna z nich nie mianowała się określeniem prostytutki. Nie stały przecież przy drodze, jak same twierdziły – one były elementem świata, o którym kiedyś nie śmiały nawet marzyć. Korzyści materialne przyćmiewały im prawdziwe emocje, a żądza pieniądza zapędzała je w kozi róg, z którego kiedyś będą zmuszone uciec. To taki amerykański sen, który kiedyś skończy się brutalnym przebudzeniem.
