Dobry wieczór
Mój dzisiejszy post jest właściwie listem otwartym.
Do wszystkich.
Do każdego Polaka.
Jest również głosem niezgody, nawet nie krzykiem rozpaczy, ale jest słowem, za którym kryje się zwyczajny ludzki wstyd.
Głośno media, nie tylko internetowe, mówią o nowej stawce procedury neonatologicznej — z 11.000 obniżonej do 6.000.
Jestem pielęgniarką od 27 lat. Całe swoje zawodowe życie pracuję w anestezjologii, intensywnej terapii i pogotowiu.
Całe 27 lat oszczędzam, na wszystkim.
Od zwykłych rękawiczek, poprzez środki opatrunkowe, środki jednorazowego użycia. Zanim użyję drogi sprzęt, zastanowię się dwa razy, zanim cokolwiek wyrzucę – trzy.
Wszystko, co robię, w realizowaniu procedur anestezjologicznych, robię dla pacjenta i tak, żeby dla pacjenta było jak najlepiej.
Pamiętam czasy na intensywnej terapii, kiedy ludzie pomimo starań i aktualnej wtedy wiedzy, z obrażeniami wielu narządów, nie przeżywali doby.
Pamiętam jeszcze mycie rękawiczek w chloraminie, suszenie, składanie gazików z balotów gazy, sterylizację rurek intubacyjnych, masek krtaniowych i rur do respiratorów oraz aparatów do znieczulenia.
Pamiętam również hemofiltrację na zwykłej pompie rolkowej i zacisku od kroplówki.
Ale byłam świadkiem rozwoju medycyny, choćby transplantacji, nie jest mi obca radość z pierwszych kropli moczu przeszczepionej nerki.
To przeżycie ogromne.
Widziałam ból i traumę rodzin dawców i ich heroizm, kiedy w swojej rozpaczy mówili, że żyć będzie mógł ktoś inny.
Kiedy oglądam się za siebie, widzę postęp, ale mam również świadomość, że wielu z nieżyjących pacjentów dziś miałoby szansę.
Medycyna rozwija się bardzo szybko, ale zawsze będą ludzie, dla których SZYBKO znaczyć będzie zbyt WOLNO.
Od zawsze w mojej pracy słyszę słowo koszty, koniec miesiąca,skończyły nam się pieniądze.
Widzę sztukę kombinowania szefostwa – tu przesunę z środki z opatrunków na leki, tu pożyczę z zaprzyjaźnionego oddziału jedno, tu zamienię z innym drugie.
Pielęgniarki ,szczególnie te anestezjologiczne, wymieniają się z intensywna terapią. Jak u mnie kończy się data ważności sprzętu czy leków, to biorę telefon i sprawdzam, kto może go zużyć natychmiast, oszczędzam, nie wyrzucam.
Dlatego, tak bardzo zabolało mnie osobiście obniżenie, powiem wprost, pieniędzy na dobę dla najmniejszego rodzącego się Polaka.
Bo rodzić mamy wszystkie, prawda? Dzieci uszkodzone pewnie niedługo również.
Przy całej otoczce, mówieniu o ochronie życia poczętego, przy wykorzystywaniu ustawy antyaborcyjnej dla partyjnych celów, zabiera się, w majestacie prawa, szansę na zdrowie najsłabszym.
Próbuje się wprowadzić selekcję naturalną w katolickim (jak bardzo, pokazał czarny piątek) kraju, w kraju, w którym z wiary zrobiono sobie zwykłe hasło wyborcze.
Wiemy wszyscy, że intensywna terapia, ta dla dorosłych i dla dzieci, nigdy nie przynosiła i nie będzie przynosiła dochodu, ratowanie życia jest bezcenne i tak do tej pory,każdy rząd na to patrzył. Żaden minister, żaden rząd, nie podniósł ręki na najsłabszych.
Te 6000 tysięcy nie pokrywa doby, jedenaście też było zbyt mało. Proszę zobaczyć, jakie kwoty zbiera się na zabiegi poza granicami Polski.
Ktoś może powiedzieć,że 6.000 to bardzo dużo i skoro sobie radziliśmy, to damy sobie radę i teraz. Tak, pieniądze skończą się w trakcie operacji, chichot losu, będzie nas stać na trzymanie przy życiu, ale nie leczenie. Za mało żeby żyć, za dużo,żeby umrzeć – tak mówi moja babcia patrząc na to wszystko z góry.
W czasie, kiedy jeden lot wojskowym samolotem kosztuje 35.000, kiedy rząd rozbija samochód za samochodem, kiedy Misiewicze dostają ogromne premie, oszczędza się na najsłabszych, bezbronnych.
To jest nieludzkie Panie Ministrze.
Życie to nie tylko pieniądze, życie to wartość sama w sobie. Rozumiem, że należy liczyć koszty, ale nie rozumiem oszczędzania na uszkodzonym dziecku matki, które zostało poczęte z gwałtu, a Pan zgodnie ze swoim sumieniem, odmówił wypisania recepty na pigułkę”dzień po”.
No tak, ale zawsze można liczyć na znienawidzony WOŚP – nie udało się orkiestry wyautować z przestrzeni publicznej, gra nadal, to niech weżnie na siebie jeszcze koszty współfinansowania procedur.
Społeczeństwo, które zgadza się na oszczędzanie, okradanie z praw (z prawa do leczenia) najmłodszych i bezbronnych, jest społeczeństwem pierwotnym – jaskinia i maczuga, selekcja naturalna.
Ja się nie zgadzam.
Tylko ktoś pozbawiony uczuć mógł wpaść na taki pomysł.
I tu jest ten wstyd, o którym wspomniałam na początku mojego postu — po prostu mi wstyd Panie Ministrze.
Bardzo proszę, a robię niezwykle rzadko, o udostępnienia mojego postu.
Niech MÓJ WSTYD idzie w świat.
Dobranoc
List jest wpisem na Facebooku Moniki Drobińskiej. Został opublikowany za zgodą autorki.
