Zaplecione palce symbolizują namiętność i silny związek między dwojgiem ludzi. Kiedy trzymacie się za ręce w taki właśnie sposób, ważne jest dla was by oddawać sobie uścisk z równą siłą. Nie jest dobrze, jeśli jedno z was coraz częściej rozluźnia ten uścisk – może to oznaczać chęc rozluźnienia więzi.

Rozstanie to przykry moment w życiu każdego człowieka. To koniec marzeń o wspólnej przyszłości, utrata złudzeń, rozpacz i… brak apetytu. Bo ściśnięty żołądek jest połączony ze złamanym sercem. W jaki sposób? Wyjaśnił to neurobiolog Gert ter Horst.

Usłyszenie od kogoś słów, że to koniec, że już nie będziemy razem, jest bardzo bolesne – zwłaszcza, gdy twoje uczucie wcale nie wygasło. Po takiej deklaracji w twoim organizmie zaczynają zachodzić zmiany. We krwi buzują hormony i przestawiasz się na tryb przetrwania. Adrenalina i kortyzol doprowadzają do bezsenności i braku apetytu. Dlatego ostatnią rzeczą, na jaką masz ochotę, jest jedzenie.

Gert ter Horst, neurobiolog, stwierdził w wywiadzie dla magazynu „Vice”, że twoje przygnębienie i kiepski stan wpływają na apetyt. – Obszary mózgu odpowiedzialne za emocje i emocjonalny ból regulują naszą potrzebę jedzenia. Są one położone obok siebie, dlatego mają wpływ na siebie nawzajem – tłumaczy. Dlatego, kiedy masz złamane serce, nie możesz jeść.

Jednak taki stan nie utrzymuje się zbyt długo. Z jednej strony jest to pocieszające, a z drugiej może trochę przerazić. Ponieważ kiedy minie szok, twój organizm będzie domagał się odrobienia strat. Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że wtedy będziesz miała ochotę na pizzę i inne wysokokaloryczne i dość niezdrowe jedzenie.

I nie bez powodu pojawi się wtedy także ochota na słodycze. Ich spożywanie podnosi poziom serotoniny, czyli hormonu szczęścia. W ten sposób twój organizm będzie chciał sobie pomóc wrócić do równowagi.

Poza tym według badań my, kobiety jesteśmy mocniej narażone na takie reakcje organizmu. W przeciwieństwie do mężczyzn, którzy lepiej znoszą rozstanie.

I gdzie tu sprawiedliwość?

Źródło: munchies.vice.com

Doceniać należy nie ostateczny efekt pracy dziecka, ale już sam wysiłek włożony w wykonywane przez nie zadanie. Dzięki takim pochwałom pokazujemy dziecku, że ważniejsze od sukcesu są starania do niego zmierzające, a maluch otrzymuje motywację zachęcającą go do kolejnych prób i działań.