Go to content

Jak zachowuje się dorosły człowiek, którego rodzic cierpiał na depresję?

Coraz więcej osób zmaga się z pewnymi objawami depresji. I nie mówimy tu wcale o chwilowym spadku energii, gorszych dniach, życiowych zakrętach. Chodzi o ludzi, którzy naprawdę mają problemy z codziennym funkcjonowaniem, wykonywaniem prostych czynności. Ich zdrowie i kondycja psychiczna to jedno. Zapominamy jednak, że większość tych dorosłych osób ma pod opieką dzieci, które patrzą na swoich rodziców i kompletnie nie wiedzą, co się z nimi dzieje. Jakie może mieć to dla nich skutki w przyszłości? 

Według najnowszych danych prawie 20 procent wykazuje pewne cechy, czy też zachowania typowo depresyjne. To co piąta spotkana na ulicy osoba. Statystyki są przerażające, a liczba osób cierpiących na depresję stale rośnie. Wpływ na to mają stres, przemęczenie, zbyt dużo pracy i zbyt mało odpoczynku, do tego znikoma aktywność fizyczna i nieodpowiednia dieta.

Czynniki zewnętrzne to tylko jedna strona medalu. Druga to genetyka. Stąd właśnie prawdopodobieństwo przekazania skłonności do depresji swoim dzieciom. Według badań z grudnia 2011 roku, 25 procent dzieci, których oboje rodziców zmagali się z depresją ma problem emocjonalne. Jakie?

Oto 8 najczęściej występujących zachowań, które pojawiają się u dorosłych, którzy będąc dziećmi byli świadkami walki rodziców z depresją:

1. Skłonności do uzależnienia

Zaobserwowano, iż dorosłe dzieci depresyjnych rodziców częściej uciekają w używki, by radzić sobie z „gorszymi” momentami w swoim życiu. Jak wskazuje Amerykańskie Towarzystwo Chorych na Depresję i Stany Lękowe (ADAA), około 20 procent z zaburzeniami nastroju ma problem z nadużywaniem alkoholu oraz substancji odurzających. Działa to również w drugą stronę – osoby pijące lub zażywające substancje psychotropowe mogą odczuwać pogłębione stany lękowe i zmienność nastojów. Specjaliści udowodnili, że na krótką metę takie metody łagodzą objawy depresji, jednak w dłuższej perspektywie pogłębiają chorobę.

2. Zachowania aspołeczne

Rodzice cierpiący na depresję rezygnują z wielu rodzinnych aktywności, rzadziej spędzając czas z dzieckiem, wybierając samotność. Dzieci uczą się świata poprzez obserwację i naśladowanie, dlatego w wieku dorosłym powielają zachowania rodziców zapamiętane z młodości. Zwłaszcza, gdy w dzieciństwie jedynym wzorcem są rodzice. Ci, zaniedbując obowiązki rodzicielskie, nie zapewniają malcom odpowiedniego wsparcia i nie zaspokajają jego potrzeb emocjonalnych. Sprawiają, że w dorosłym życiu stają się oni wycofani, wrogo nastawieni i powielający zachowania wyniesione z domu rodzinnego.

strona 1 z 2
druga część artykułu na następnej stronie

1/1 Jak zachowuje się dorosły człowiek, którego rodzic cierpiał na depresję?

3. Problem z utrzymaniem relacji

Osoba pogrążona w depresji jest pozbawiona energii i siły. Ma problem z zadbaniem o siebie. Nic więc dziwnego, że ma również problem z dbaniem o partnera i związek. Jednocześnie u osób cierpiących na depresję bardzo często pojawia się lęk społeczny, wyniesiony z domu rodzinnego. Depresyjni rodzice bardzo często spędzają czas w domu, we dwoje. Nie spotykają się ze znajomymi, rzadko wychodzą. Tworzą w ten sposób „obraz”, który dziecko chce namalować w swoim życiu. Naukowcy podkreślają również, że może to prowadzić do niezdrowego przywiązania dziecka do rodziców, a co za tym idzie jego problemów z nawiązywaniem przyjaźni w przyszłości.

4. Niska samoocena

Dorosłych, którzy cierpieli na depresję, cechuje zwykle niska pewność siebie. Wynika to z faktu, że nigdy nie uczyli się jak rozwijać i zrozumieć własną osobowość. Według dr Michelle Sherman, profesora psychologii klinicznej w Centrum Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Oklahoma w Oklahoma City, dzieci z depresją mogą nawet obwiniać siebie za depresję swoich rodziców. To, wraz z negatywnym rodzicielstwem, może prowadzić do niskiej samooceny i kłopotów z utrzymaniem poczucia własnej wartości.

5. Trudności z określeniem i realizacją celów

Zdrowi rodzice zwykle wspierają starania dziecka i zachęcają je do realizacji swoich celów. Jednakże, rodzice zmagający się z depresją tracą umiejętność emocjonalnego wspierania swoich pociech. Dziecko, któremu rodzice nie dopingują bardzo często traci motywację. Nie wykonuje czynności najlepiej jak potrafi, nie podnosi sobie przysłowiowej poprzeczki. To może powodować problemy w szkole, czy przyszłym miejscu pracy.

6. Brak chęci do życia

Osoby cierpiące na depresję tracą zainteresowanie rzeczami, które kiedyś uznawały za przyjemne. Jeśli w domu rodzinnym dzieci obserwują takie podejście do codzienności, w życiu dorosłym same mogą zacząć się wycofywać, zamykać w sobie. Może to prowadzić do zaburzeń osobowości – dziecko nie uczy się, co lubi a czego nie. Może też nie mieć odwagi aby próbować nowych czy siły woli, aby się ich trzymać.

7. Problemy z koncentracją

U dzieci w wieku szkolnym kłopoty z koncentracją czy nieumiejętność podejmowania decyzji mogą sygnalizować wczesne objawy depresji. Jednocześnie niepowodzenia w nauce mogą je pogłębiać. To tzw. błędne koło, którego źródłem jest nieodpowiednia opieka ze strony rodziców, o której to mowa była już wcześniej. Jeżeli maluchy nie otrzymają wsparcia i pomocy w odpowiednim momencie, problemy te mogą powrócić lub nasilić się w dorosłym życiu.

8. Uczucie przytłoczenia

Dzieci depresyjnych rodziców nie zostają wyposażone w odpowiednie narzędzie służące do walki ze stresem. To z kolei prowadzić może do powstawania lęków i pogłębiania się zaburzeń psychicznych. W dorosłym życiu osoba taka może czuć, że jest nieprzystosowana do radzenia sobie z codziennym życiem, zagubiona i w rezultacie wycofywać się z wielu działań.

Jeśli więc zmagasz się z depresją, jak najszybciej pójdź po pomoc. Masz ogromny wpływ na przyszłość swojego dziecka. Zawalcz o swoje zdrowie.

Źródło: Power of Positivity

8 Adult Behaviors of Someone Who Had Depressed Parents As A Child