5. Indywidualizm przeciw współuzależnieniu

Zdrowa relacja pozwala na indywidualizm każdego z partnerów, realizację własnych pasji, snucia marzeń, odrębnych planów dotyczących każdego z nich. W takim układzie partnerzy robią i zachowują się tak jak lubią, nie przekraczając ustalonych przez siebie granic. Wszystko dzieje się za obopólną zgodą.

Toksyczna relacja nie pozwala na przejaw niezależności, własne plany partnera, nawet dotyczące jego bliskich. Toksyczna miłość sprowadza bycie ze sobą do współuzależnienia, odebrania prawa do indywidualnych decyzji. Tu nie ma miejsca na dobro obojga z nich, ale wyłączne skupienie się na pracy nad wizją związku toksycznego partnera. Ma być tak, a nie inaczej, po prostu.

6. Chęć dzielenia się przeciw interesowności

Prawdziwa miłość daje, nie zastanawiając się nad tym co dostanie w zamian. Dobra relacja otwiera umysł i serce na potrzeby drugiej osoby, sprawia, że to, co niegdyś wydawało się wielkim poświęceniem, teraz jest dobrowolnym i pięknym gestem w kierunku partnera.

Miłość toksyczna oblicza, ile może dostać w zamian za swoje zainteresowanie. Zła relacja trwa tak długo, jak długo druga osoba może spełnić swoją funkcję w planie toksycznego partnera. Samolubne podejście do drugiej osoby w związku trudno nazwać szczerą miłością, a raczej zręczną manipulacją, stosowaną po to, by osiągnąć cel kosztem zaangażowania partnera.

7. Pomaganie w realizacji planów przeciw tłamszeniu 

Partnerska relacja jest prawdziwym wsparciem dla obu osób. Kochający się ludzie stanowią wzajemną podporę i tarczę, gdy przychodzą trudne momenty. Gdy w życiu pojawiają się wyzwania, nowe plany, wspierają się w dążeniu do ich realizacji, rozumiejąc, jak ważny jest rozwój każdego z  nich.

Toksyczna miłość, zamiast dodawać skrzydeł po prostu dołuje, pozbawia chęci i sił do walki o ważne cele. Ona gasi zapał, studzi emocje i sprawia, że jeden z partnerów zostaje w tym samym miejscu, które być może nie daje mu takiej satysfakcji.

8. Partnerstwo przeciw podporządkowywaniu

Prawdziwa miłość pozwala budować relację dobrą, partnerską, w której obie strony mają takie samo prawo do podejmowania decyzji, wyrażaniu wątpliwości czy snucia planów.

Toksyczna miłość stara się sprowadzić rolę drugiej osoby do wykonawcy poleceń, bezwolnego uczestnika zdarzeń. W podporządkowaniu nie ma miejsc na swobodną rozmowę, wyrażanie tego, co jest ważne lub co powoduje dyskomfort, niepokój. Tu ostatnie — a często i jedyne — słowo należy do toksycznego partnera.

9. Odpowiedzialność kontra niedojrzałość 

Prawdziwa miłość pozwala budować związek w sposób odpowiedzialny i dojrzały, dający poczucie bezpieczeństwa obojgu partnerom.

Toksyczny związek charakteryzuje się nieodpowiedzialnym podejściem do kwestii wspólnego życia. Toksyczny partner może znikać bez jakiejkolwiek informacji, trwonić wspólne pieniądze, podejmować decyzje, które uderzają w drugą osobę. Niedojrzałość nie pozwala zbudować zdrowej, stabilnej i satysfakcjonującej relacji, bo zawsze jedna osoba będzie musiała wziąć na siebie odpowiedzialność za wiecznego Piotrusia Pana.

źródło: zdrowie.gazeta.pl, www.milosctopasja.com

Chrom jest cenny w walce o szczupłą sylwetkę, ponieważ hamuje wilczy apetyt na słodycze, przyspiesza spalanie tkanki tłuszczowej oraz działa uspokajająco. Pobudza  trzustkę do produkcji insuliny, chroni przed miażdżycą, wpływając równowagę między dobrym (HDL) i złym (LDL) cholesterolem.

Najwięcej tego pierwiastka znajduje się w drożdżach, kaszach, pieczywie z pełnego ziarna, owocach morza, zielonych warzywach, jabłkach, jajkach i wołowinie. Warto sięgać jednocześnie po produkty bogate w witaminę C, która przyspiesza wchłanianie chromu. Dzienne należy przyjmować około 20- 30 mikrogramów chromu.

Złamane serce zmienia nas i wpływa na nas bezpowrotnie. Pokazuje miłość z innej perspektywy i ostrzega przed nią. Raz zranieni, przynajmniej na początku zachowujemy się inaczej, działamy inaczej i reagujemy inaczej. Do czasu, aż pokochamy jeszcze raz i zaufamy jeszcze raz. Jeśli jednak zraniono nas zbyt wiele razy, zmiany są trwalsze i dużo trudniej nam uwierzyć w szczerą, bezinteresowną miłość.

Co robią kobiety, które zraniono zbyt wiele razy

Wątpią

Przede wszystkim w intencje każdego mężczyzny, który chciałby się do nich zbliżyć. Ale również we własne siły, w swoją wartość. Bo przecież to nie zdarzyło się jedynie raz, one cierpiały wiele razy. Zaczynają więc wierzyć, że „coś z nimi jest nie tak”, że to ich wina, że są niedostatecznie dobre, niewarte prawdziwej miłości. Albo, że nie mają szczęścia w miłości.

Często pozwalają sobie na sarkazm

Szukają „dziury w całym”, odstraszają potencjalnego zainteresowanego mężczyznę wisielczym humorem i miną mordercy. Złośliwe komentarze, dowcipy, które mają na celu bardziej obrazić niż rozśmieszyć. To często sposób na rozładowanie bólu, który w sobie noszą, na chwilę zapomnienia o tym, czego się doświadczyło.

Akceptują swój smutek

Ale trudno im uwierzyć, że mogą być przy kimś szczęśliwe. Jeśli tak się dzieje, wypierają pozytywne uczucia. Zdały się przywyknąć do swojego smutku, bo czują się w nim pewniej.

Zamykają się w sobie

Bo boją się, że ich doświadczenia, które póki co traktują jako swoją słabość, zostaną wykorzystane przeciwko nim. Dopiero, gdy nauczą się odnajdywać w nich wartość, gdy w pewien sposób pojednają się z przeszłością, będą gotowe na nową miłość.

Podobają im się mężczyźni, z którymi nie mogłyby być

To taki system obronny – ulec fascynacji kimś, z kim nigdy nie stworzymy związku jest bezpieczniej niż związać się naprawdę i cierpieć naprawdę.

Na podstawie: themindsjournal.com